На самой справе ў Беларусі яшчэ застаюцца 10 палітвязняў

На самой справе ў Беларусі застаюцца яшчэ 10 палітвязняў. Бо «абмежаванне волі», прызначанае падсудным на «Працэсе 14-ці» з'яўляецца вельмі суровай мерай пакарання.

20 жніўня пад ціскам беларускай апазіцыі і міжнароднай грамадскасці на волю вышлі палітвязні Сяргей Парсюкевіч і Андрэй Кім. Нягледзячы на відавочна сфабрыкаваныя абвінавачванні і несправядлівыя прысуды, як і ў выпадку з Аляксандрам Казуліным, яны былі вызваленыя не пастановай органаў судовай улады, а прэзідэнцкім указам аб памілаванні, паведамляе сайт грамадзянскай кампаніі «Еўрапейская Беларусь».

«Гэта значыць мяне арыштавалі з бязмежнай фармулёўкай і вызвалілі з такой жа бязмежнай фармулёўкай», -- пракаментаваў такую форму вызвалення Андрэй Кім. Іншыя вызваленыя палітвязні таксама не паддаюцца эйфарыі з нагоды свайго вызвалення. Яны бачаць у гэтым элемент палітычнага гандлю, але ніяк не прадвесце лібералізацыі.

22 жніўня з менскай турмы на вуліцы Акрэсціна выйдзе Павел Кур'яновіч, які адбывае 15 сутак арышту за ілжывае абвінавачванне ў дробным хуліганстве. Пасля яго выхаду ўпершыню з 2002 года за кратамі не застанецца ні аднаго палітычнага зняволенага. Тым не менш, на інстытуце палітвязняў у Беларусі рана ставіць крыж.

На самой справе ў Беларусі застаюцца яшчэ 10 (!) палітвязняў. Бо «абмежаванне волі», прызначанае падсудным на «працэсе 14-ці», нягледзячы на існуючае меркаванне, з'яўляецца вельмі суровай, а ў беларускіх умовах, і надзвычай цынічнай мерай пакарання. Апазіцыянеры пазбаўленыя правоў. Ім забаронены выезд за мяжу. Супрацоўнікі міліцыі маюць права патрабаваць інфармацыю аб працы адбывалага пакаранне, у любы час выклікаць яго для «гутарак» і «выхаваўчых мерапрыемстваў», нематывавана затрымоўваць на тэрмін ад 3 да 24 гадзін, у любы час дня і ночы ўваходзіць у жыллё асуджанага і наведваць яго на месцы працы.

Асуджаны абавязаны з'яўляцца ў міліцыю да чатырох разоў на месяц, без дазволу міліцыі ён або яна не мае правы змяняць месца жыхарства і не выязджаць за межы населенага пункта. У вольны ад працы час асуджаны стала павінен знаходзіцца ў сваім жыллі і не адыходзіць ад яго далей, чым вызначанае міліцыяй адлегласць, а з дзевятнаццаці да шасці гадзін – толькі ў сваім жыллі; таксама асуджаны абавязаны, па рашэнні міліцыі, пастаянна насіць электронны сродак кантролю свайго месца знаходжання. Па сутнасці, такая форма пакарання – гэтае знаходжанне пад хатнім, але, усё жа, арыштам. Асуджаны можа знаходзіцца толькі дома або на працы. Нават у краму ён не можа выйсці без дазволу супрацоўнікаў міліцыі.

Натуральна, аб нейкай грамадскай дзейнасці або нават асабістай волі ў такіх рамках не можа ісці і прамовы. Мінімальныя парушэнні дадзенага парадку, напрыклад, «спазненне» з працы дадому, цягне адміністрацыйную адказнасць і пакаранне – да 15 сутак у штрафным ізалятары, а тры такіх парушэнні, у адпаведнасці з арт. 415 КК РБ, вабяць турэмнае зняволенне тэрмінам да трох гадоў дадаткова да пакарання, якое ён ужо адбыў. Неабходна разумець, што ўжо некалькі гадоў адміністрацыйныя пакаранні ў Беларусі носяць цалкам адвольны характар.

У Беларусі ўжо існуе практыка ўжывання дадзенага артыкула ў адносінах актывістаў апазіцыі. Так у снежні 2007 Артур Фінькевіч, які адбыў амаль два гады абмежавання волі за палітычныя графіці, быў прысуджаны дадаткова да палутара год турмы за надуманыя дробныя парушэнні. Асуджаны ў дадзенай сітуацыі з'яўляецца абсалютна бяспраўным і цалкам залежыць ад волі ўлад і настрояў супрацоўнікаў міліцыі, якія ажыццяўляюць нагляд.

Спадзявацца на тое, што доўгі адрэзак гісторыі Беларусі, запоўнены палітычнымі зняволенымі, скончаны, можна будзе толькі пасля адмены пакарання ў адносінах ўдзельнікаў «працэсу 14-ці» і адмовы ад практыкі запаўняць турму апазіцыянерамі ў перадпачатку важных палітычных падзей.

Даведка:

Па «справе-14-ці» моладзевы актывіст Андрэй Кім прысуджаны судом Цэнтральнага раёна Менска да 1,5 год калоніі. Астатнія ўдзельнікі «Працэсу 14-ці» -- Аляксей Бондар, Арцём Дубскі, Міхаіл Крываў, Міхаіл Пашкевіч, Аляксандр Стральцоў, Аляксандр Чарнышоў, Таццяна Цішкевіч – прысуджаныя да абмежавання волі на 2 гады без накіравання для адбыцця тэрміна ў спецыяльныя ўстановы. Антона Койпіша і Ўладзіміра Сяргеева аштрафавалі на 100 базавых велічынь. Прысуд вынесла суддзя Алена Ілліна.

27 мая па гэтай жа справе суддзя суду Цэнтральнага раёна Менска Валерый Есьман прысудзіў актывістаў апазіцыі Міхаіла Субача і Паўла Вінаградава да двух год абмежавання волі без накіравання ў выпраўленчыя ўстановы. Трэці абвінавачваны, Максім Дашук, як непаўнагадовы, прысуджаны да палутара год абмежавання волі.