У моих знакомых в деревне (40 км от столицы Лукоморья,нет воды и они топят снег. Автолавка не может подъехать ,приходится в 80 лет брести по снегу пару км до гравейки. И не только у них такое положение дел.В колхозе самое лучшее положение -- у пенсионеров. Кто тогда -СТАЛКЕР ,ля ?
Ад’язжаюць людзі, адлятаюць,
што падАлей ад “дзяржавы Беларусь”...
Не!
Беларусь, як родны Край, кахаюць.
“Беларусь-дзяржаву” – накась скусь!
Будаўнікі, вадзілы, як бацькі дзяцей,
і артысты,
– клінам жураўліным
за грашыма ў іншыя краіны…
…паляцелі, паляцелі, паляцелі…
Адлятае кожны спраўны майстар.
Пакідае край свой – Беларусь.
І далей чакаць якой яшчэ напасці,
я, скрозь слёзы, нават не бярусь…
Адлятаюць журавы з Палесся.
У эмігрантах ластаўкі, дразды.
З лесу беларускага Алеся
падалась у нАймічкі кудысь…
.***.
Что экономическое чудо - то это прямь в точку . Что чудо так уж точно чудо. И у власти чудесники
АдказацьЧудаки...на букву М)))
АдказацьСразу вспомнился анекдот : "...хоть тушкой, хоть чучелом, но ехать надо!"
АдказацьНадо ШОСа туда отправить
Адказацьнепутёвым плохо хоть в" зоне" , хоть где... не приплетайте к явному беспутству политику.
АдказацьПричем здесь множественное число? В тексте только единственное.
АдказацьТак вот они какие..... сталкеры
АдказацьУ моих знакомых в деревне (40 км от столицы Лукоморья,нет воды и они топят снег. Автолавка не может подъехать ,приходится в 80 лет брести по снегу пару км до гравейки. И не только у них такое положение дел.В колхозе самое лучшее положение -- у пенсионеров. Кто тогда -СТАЛКЕР ,ля ?
АдказацьArkady Strugatsky
Адказацьне смешно
коекого отправить в Припять вместе с чиновниками и силовыми структурами и пусть там командуют волками.
АдказацьСовершенно верно.
АдказацьДожили
АдказацьАд’язжаюць людзі, адлятаюць,
Адказацьшто падАлей ад “дзяржавы Беларусь”...
Не!
Беларусь, як родны Край, кахаюць.
“Беларусь-дзяржаву” – накась скусь!
Будаўнікі, вадзілы, як бацькі дзяцей,
і артысты,
– клінам жураўліным
за грашыма ў іншыя краіны…
…паляцелі, паляцелі, паляцелі…
Адлятае кожны спраўны майстар.
Пакідае край свой – Беларусь.
І далей чакаць якой яшчэ напасці,
я, скрозь слёзы, нават не бярусь…
Адлятаюць журавы з Палесся.
У эмігрантах ластаўкі, дразды.
З лесу беларускага Алеся
падалась у нАймічкі кудысь…
.***.