Выкладчык Гарадзенскага ўніверсітэта звольніўся ў знак пратэсту

Выкладчык кафедры тэорыі дзяржавы і права Ігар Кузьмініч напісаў адкрыты ліст старшыні Гарадзенскага аблвыканкама.

Ён звярнуўся да Сямёна Шапіры праз пераслед са стараны адміністрацыі ўніверсітэта. Тэкст ліста Ігар Кузьмініч размясціў у сваім блогу.

«Пачынаючы з вясной 2012 года ўстанова адукацыі «Гарадзенcкі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы» для мяне непазнавальна змянілася. Момант, калі я пачуў абвінавачванні ў свой адрас з вуснаў адміністрацыі ўніверсітэта за свае погляды, за сваю грамадскую пазіцыю, якія адлюстраваны ў маіх казках і эсэ, стаў вызначальным. Дарослыя людзі з сур'ёзнымі асобамі на поўным сур'ёзе абмяркоўваюць казкі для дзяцей, як нешта недапушчальнае. З іншага боку, я ўбачыў, як гэтыя людзі баяцца. І мне стала крыўдна за ўніверсітэт, у якім я столькі працаваў і які разглядаю як свой, за выкладчыкаў, якія тут працуюць і нават за нашу адміністрацыю», - гаворыцца ў адкрытым лісце.

Ігар Кузьмініч наважыў напісаць Сямёну Шапіру не толькі таму, што чыноўнік узначальвае рэгіянальную ўладу, але і таму што ён стаў ініцыятарам звальнення іншага выкладчыка - Андрэя Чарнякевіча.

«На маю думку, падзеі восені 2012 года - гэта акцыя запалохвання выкладчыкаў і адміністрацыі. Гэта такі своеасаблівы сігнал выкладчыкам: калі вы будзеце публічна выказваць свае думкі, якія разыходзяцца з нейчым «правільным меркаваннем», калі вы будзеце друкавацца ў незалежных выданнях, будзеце выдавацца за мяжой, калі будзеце актыўнымі ў інтэрнэце - вас звольняць», - піша ён.

Выкладчык нагадаў, што мэтай адукацыі ў Рэспубліцы Беларусь з'яўляецца выхаванне сацыяльна актыўнага грамадзяніна, здольнага браць актыўны ўдзел у развіцці беларускага грамадства і дзяржавы. Але, на яго думку, тымі метадамі, якімі дзейнічае адміністрацыя, гэтага дамагчыся немагчыма.

«Якую эліту можа выхаваць загнаны, як той воўк, абкладзены чырвонымі сцяжкамі і крыкамі паляўнічых, выкладчык? Ён можа выхаваць закамплексаванага і няўпэўненага ў сабе баязліўца, не здольнага не толькі самастойна прымаць рашэнні, але і думаць.

Глядзець у рот «начальніка» і чакаць загадаў - гэта ўсё, на што ён будзе здольны. А як жа місія нашага ўніверсітэта? Якую карысць асобы, грамадству і дзяржаве можа прынесці запалоханы выкладчык? Якую карысць грамадству і дзяржаве можа прынесці выпускнік, які не з'яўляецца асобай, здольнай прымаць пастановы?», - пытаецца Ігар Кузьмініч.

Асноўнай прычынай гэтай сітуацыі выкладчык назваў адсутнасць акадэмічных свабодаў ва ўніверсітэце і ў вышэйшай адукацыі ў цэлым.

«Я разумею, што я мог бы як мінімум спакойна прадоўжыць працаваць да заканчэння майго кантракту вясной 2014 года. Больш за тое, многія з маіх знаёмых і калегаў схіляюцца да таго, што гэта лепшы спосаб паводзінаў у маёй сітуацыі. На іх думку, «штосьці можа змяніцца» або неяк усё ўладкуецца само сабой. Гэта нармальная беларуская пазіцыя - пачакаць і паглядзець што будзе.

На маю думку, нічога не зменіцца, калі мы самі, кожны з нас не пачнём рабіць тое, што павінны. Толькі так можна дасягнуць зменаў да лепшага», - адзначае Ігар Кузьмініч.

Напрыканцы адкрытага ліста выкладчык запатрабаваў «паспрыяць спыненню ціску на выкладчыкаў і адміністрацыю ўстановы адукацыі «Гарадзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы» і заявіў, што звальняецца ў знак пратэсту «супраць незаконнага пераследу выкладчыкаў за іх грамадскія погляды» і «за іх права свабодна ад свайго імя выказваць свае меркаванні».