Якаўлеўскі: Прадуктовая вайна можа стаць уверцюрай пахавання еўразійскіх праектаў Пуціна

Адносіны Беларусі і Расеі ўсё больш азмрочвае прадуктова-транзітная вайна, якая набірае абароты.

Занепакоенасць зацяжным характарам вайны гучала і на сустрэчы Лукашэнкі з Дзяржаўным сакратаром «саюзнай дзяржавы» Рыгорам Рапотай, якія абмяркоўвалі падрыхтоўку і парадак дня Вышэйшага Дзяржаўнага Савета "саюзнай дзяржавы" - саміт запланаваны на канец снежня ў Маскве, піша belprauda.org.

Прычым Крэмль прапануе правесці 23 снежня ўсе саміты: АДКБ, Еўразійскага эканамічнай саюза, Вышэйшага Дзяржаўнага Савета, - што выклікала катэгарычнае непрыманне афіцыйнага Менска. «Падобна на тое, што Пуцін проста стаміўся ад Лукашэнкі і не мае намеру больш падрабязна дзяліцца з ім пра свае планы на наступны год», - лічыць палітычны аглядальнік Раман Якаўлеўскі.

- У адзін дзень перажыць аж тры саміты сапраўды няпроста. І мяркуючы па неспакоі Лукашэнкі, які адчуваецца ў ягоных словах, ён зноў у здзіўленні ад паводзін расейскага боку. І, трэба меркаваць, злавеснага маўчання Пуціна наконт таго, што адбываецца на беларуска-расейскай мытнай мяжы і намераў правесці гэтыя саміты ў адзін дзень. Падобна на тое, што Пуцін проста стаміўся ад Лукашэнкі і не мае намеру больш падрабязна дзяліцца з ім пра свае планы на наступны год. А то, як лічыць Пуцін, што трэба ведаць бліжэйшым і іншым саюзнікам, ён цалкам зможа выкласці за адзін дзень. Як вядома, гаспадар Крамля можа дазволіць сабе не толькі працоўны графік з улікам стомы, але і падаваць розныя сюрпрызы. Вось іх верагоднасць Лукашэнку ўсё больш пачынае турбаваць так, што ён нават ад грамадскасці не хоча гэтага хаваць.

- Відавочна, разыходжанне ў даце самітаў - не адзінае і не галоўнае рознагалоссе паміж саюзнікамі. Зараз галоўным яблыкам разладу паміж краінамі з'яўляецца продуктова- транзітная вайна, ініцыяваная Масквой. Ва ўмовах эмбарга Расея зацікаўленая ў пастаўках беларускай прадукцыі, чаму ж яна прадпрымае гэтакія неадэкватныя дзеянні?

- Яны толькі на першы погляд уяўляюцца неадэкватнымі. У адносінах паміж Лукашэнкам і Пуціным, якія сёння ў сваіх краінах вырашаюць усё і за ўсіх, ёсць свая логіка. І над яе спасціжэннем б'юцца многія лідары краін свету, так як у гэтых адносінах адлюстроўваецца наогул стаўленне Пуціна да навакольнага свету. А цяперашняя прадуктова-транзітная вайна можа стаць уверцюрай пахавання еўразійскіх праектаў Пуціна.

- Менск адказаў аднаўленнем мытні на расейскай мяжы. Беларуская ўлада дэманструе, што ў яе ёсць «адэкватны адказ» на дзеянні Крамля альбо гэта гатоўнасць аднавіць паўнавартасную мяжу з Расеяй?

- У дадзеным выпадку не ўяўляецца верным зацвярджэнне «пагроза мацней выканання». Крамлёўская тактыка паводзін мае на мэце «расхістаць», прымусіць нервавацца Лукашэнку, што павінна прымусіць яго памыляцца, робячы няслушныя высновы. Звычайна такая тактыка да блізкага саюзніка не ўжываецца. Значыць, у ягонай надзейнасці больш упэўненасці можа не быць.

- Як гэтая рукатворная вайна адаб'ецца на лёсе інтэграцыйных аб'яднанняў з удзелам Беларусі і Расеі?

- У гэтых постсавецкіх аб'яднаннях рэальная інтэграцыя будзе і далей гучаць па расейскіх нотах. І тое, што адбываецца, гэта толькі дэманструе.

- Лукашэнка кажа аб многіх праблемах, якія трэба вырашаць у рамках саюзніцкіх адносін. Пра што можа ісці гаворка?

- У ягоным разуменні пра многае. А ў разуменні Пуціна - аб безумоўным выкананні таго, што было абяцанае яму асабіста. І не заўсёды публічна.

- Беларускі кіраўнік лічыць вінаватым ва ускладненнях, якія ўзнікаюць, менавіта Маскву: «расейцам няма ў чым нас папракнуць, мы робім усё, як мы дамовіліся». Наколькі абгрунтаваныя гэтыя абвінавачванні?

- Мяркую, што маўчанне Пуціна не будзе бясконцым. І калі яно перапыніцца, то, магчыма, і стане вядома, пра што ўсё ж дамовіліся і наколькі тады гэтыя абвінавачванні абгрунтаваныя. А проста гадаць, не маючы належнай інфармацыі, - справа няўдзячная.

- Лаўроў не выключыў, што Беларусь можа далучыцца да антызаходніх санкцый, якія ўвяла Расея. Ці пойдзе афіцыйны Менск супраць Захаду і чым гэта пагражае?

- Гэтыя здагадкі пуцінскага міністра не слушныя. Нават калі крамлёўскія стратэгі паспрабуюць за кошт Беларусі пашырыць свае антызаходнія санкцыі. Чым афіцыйны Менск можа рэальна Захаду пагражаць? У словах Лаўрова відавочна скразіць бяссілле і паніка Крамля, які ўсё мацней адчувае паступальнасць заходніх санкцый з усімі магчымымі і, пакуль, невядомымі наступствамі для пуцінскага рэжыму.