Улады Менска забіраюць кватэры ў вайскоўцаў

Вайсковы ЖБВК «Сосны-1» знаходзіцца на мяжы расфарміравання.

Вайскоўцы, якія з 2009 года ўваходзяць у ягоны склад, могуць застацца без кватэр. Дом ужо дабудоўваецца, пачалося ўзвядзенне даху. Але выканаўчы камітэт Заводскага раёна горада Менска хоча забраць яго сабе і аформіць як пабудаваны паводле дзяржзамовы, піша «Вайскова-палітычны аглядальнік».

Вінаватых у сітуацыі, якая склалася шмат. Гэта і сам старшыня кааператыва, і кіраўніцтва жыллёвага забеспячэння Узброеных сіл, і сам згаданы вышэй выканкам.

ЖБВК «Сосны-1» быў сфармаваны ў 2009 годзе. Яго старшыні мяняліся двойчы. На сённяшні дзень - гэта Вістуноў Андрэй Уладзіміравіч, які ўзначаліў кааператыў у сувязі з запрашэннем саміх чальцоў.

Жаданне запрасіць Вістунова было, мабыць, выклікана менавіта тым, што ён заявіў пра сябе як пра беларускага эксперта ў пытаннях жыллёвай палітыкі, рэфармавання жыллёва-камунальнай гаспадаркі, а таксама выступіў у якасці чальца Беларускай групы развіцця, уладальніка інфармацыйна-аналітычнага сайта аб развіцці сітуацыі ў Беларусі і на постсавецкай прасторы «Беларускі гурт развіцця». Акрамя таго, Андрэй Уладзіміравіч займае пасаду намесніка дырэктара сталічнага ТАА «Белжылсервіс», які дае жыхарам і арганізацыям Менска і Менскага раёна шырокі пералік паслуг, звязаных з эксплуатацыяй жылых дамоў і іншых аб'ектаў нерухомасці. У дадатак да ўсяго ён яшчэ з'яўляецца старшынём некалькіх ЖБВК і таварыстваў уласнікаў.

Пры ўсіх вышэй пералічаных заслугах Вістунова чальцы кааператыва расчараваліся ў ім вельмі хутка. Звязаныя з ім надзеі на хуткае і якаснае будаўніцтва дома не апраўдаліся. Як толькі ні ўгаворвалі яго стаць больш актыўным і пачаць працаваць, нават прапанавалі яму павысіць заробак. Але ўсё безвынікова.

Па-першае, Вістуноў з 2009 па 2013 узгадняў і падпісваў неабходную дакументацыю на праект будучага дома для вайскоўцаў 3 гады!. Прычынай такога працяглага тэрміну ўзгаднення сталі не толькі асабістая незацікаўленасць (ён жа не будуе ў гэтым доме кватэру для сябе) і адсутнасць вольнага часу ў Андрэя Уладзіміравіча. На шляху падпісання і зацвярджэння праекта дома для вайскоўцаў паўстаў выканаўчы камітэт Заводскага раёна горада Менска. Там вельмі доўга шукалі план вайсковага гарадка «Сосны» для таго, каб вызначыць пляцоўку пад будаўніцтва. Потым усё ж такі знайшлі і прапанавалі ЖБВК участак з ужо існуючымі пабудовамі «пад знос» - натуральна за кошт чальцоў кааператыва. Кошт квадратнага метра ад гэтага нашмат падвысіўся. Таму вайскоўцы адмовіліся ад такой «прывабнай» прапановы. У рэшце рэшт, ім удалося атрымаць зямлю ў лясным масіве толькі ў верасні 2013 года. Магчыма, калі б старшыня праявіў больш настойлівасці, пытанне развязалася б хутчэй.

Толькі ў кастрычніку пачалося будаўніцтва дома. Менавіта ў гэты момант нядбайны старшыня зноў забыўся пра свае абавязкі і своечасова не арганізаваў афармленне дакументаў на льготнае крэдытаванне. Дом будаваўся, людзі плацілі грошы без крэдыту. Нейкі час хапала асабістых зберажэнняў, але наступіў момант, калі «запасы» скончыліся, і пазычыць ўжо не было ў каго. У кааператыва з'явіліся запазычанасці. І толькі ў студзені 2014 Вістуноў успомніў пра тое, што пара афармляць льготнае крэдытаванне.

Акрамя таго, ва ўзнікненні запазычанасці «дапамагло» і кіраўніцтва жыллёвага забеспячэння Узброеных сіл. На момант будаўніцтва дома (кастрычнік 2013 г.) ЖБВК «Сосны-1» укамплектаваны быў не ў поўным аб’ёме. Кааператыву дадаткова патрэбныя былі ўсяго толькі 19 чальцоў. Адпаведную заяўку старшыня кааператыва адправіў ва ўпраўленне жыллёвага забеспячэння Узброеных сіл, але там не спяшаліся вылучаць кандыдатаў. І гэта пры тым, што маюць патрэбу ў паляпшэнні жыллёвых умоў ва Узброеных сілах больш за 10 тысяч чалавек! І толькі 31 студзеня 2014 года ў кіраўніцтве з’явіўся загад аб уключэнні 10 сем'яў вайскоўцаў. Дабраць 9 кандыдатаў там так і не змаглі. Гэта значыць, чальцам кааператыва даводзілася аплачваць будаўніцтва сваіх квадратаў, а таксама пакрываць выдаткі, якія ўтварыліся за кошт не набраных забудоўшчыкаў.

Да канца студзеня запазычанасць ЖБВК склала больш за 1 млрд рублёў. 30 чысла быў сабраны адмысловы сход, на якім прысутнічаў прадстаўнік выканкама Заводскага раёна. Ён паставіў чальцоў кааператыва перад фактам: запазычанасць неабходна ліквідаваць да 6 лютага, інакш будзе расфарміраванне, а дом мясцовая адміністрацыя забярэ сабе і прысвоіць яму статус «згодна з дзяржзамовай».

Ад народнай улады дзявацца не было куды, і кааператыў запазычанасць ліквідаваў у запатрабаваныя тэрміны, але ў большай ступені дзякуючы новым чальцам. Аднак выканкам, які, мабыць, ужо наважыў, што нядрэнна было б атрымаць гэты дом у сваё валоданне, пастанавіў не здавацца і на наступны ж дзень выставіў новы рахунак у 6 млрд з тэрмінам аплаты да 20 лютага.

Як плаціць і дзе ўзяць грошы? Льготныя крэдыты пакуль аформілі толькі некалькі чалавек, дакументы астатніх на разглядзе ў банку (дзякуй старшыні за «своечасовасць»). Кааператыў да гэтага часу не ўкамплектаваны. Выканкам адступаць не мае намеру. У той час, калі ўсе чальцы б'юць трывогу, Вістуноў махае рукой, маўляў, гэта толькі пустыя пагрозы.

Пры гэтым аб магчымым уступленні вайскоўцаў у іншыя ЖБВК пакуль няма і гаворкі - іх не прадбачыцца. Верагоднасць набыць сваё жыллё ў вайскоўцаў паводле новага заканадаўства ў бліжэйшыя некалькі гадоў таксама адсутнічае. Дамы цяпер будуць будавацца паводле дзяржаўнай замовы для грамадзян, якія маюць права на атрыманне льготных крэдытаў на будаўніцтва і набыццё жылых памяшканняў, куды ўваходзіць і катэгорыя «вайскоўцы». Кватэры будуць размяркоўваць паміж рознымі ведамствамі ў выканаўчых камітэтах. Але, як кажуць у мясцовых адміністрацыях сталіцы, на жаль, Міністэрства абароны на 2014 і 2015 у іх спісы не ўвайшло. Вайскоўцы ў чарговы раз засталіся «за бортам».

Гісторыя асобна ўзятага ЖБВК прымушае задумацца, чаму мясцовыя чыноўнікі настроены супраць вайскоўцаў? Бо аб якіх-небудзь лішніх бюджэтных выдатках, у прыватнасці для кааператыва «Сосны-1», размовы не ідзе.

І гэта не адзінкавы выпадак, калі сталічныя выканаўчыя камітэты мяркуюць, што вайскоўцы ледзь не павінны жыць па-спартанску і пазбаўляцца магчымасці ўласнага жылля пры будаўніцтве. Яскравы прыклад гэтаму - шматпакутны мікрараён М5 у пасёлку «Усходні», што ва Уруччы. Нягледзячы на тое, што дамы для вайскоўцаў тут пачалі здавацца яшчэ ў канцы 2012 года, да сапраўднай цывілізацыі яшчэ далёка: тэрыторыя пры дамах не асветленая, недахоп элементарнай інфраструктуры і таму падобнае.