«Выключыць расейскі тэлевізар і скасаваць уязныя візы»

Вядомы рэстаратар Вадзім Пракоп'еў – аб тым, як падняць узровень беларускай спажывецкай культуры.

Рэстаратар Вадзім Пракоп'еў распавёў bel.biz аб тым, ад якога жаху можна адпачыць у ягоных рэстарацыях, і як падняць узровень беларускай спажывецкай культуры.

– У працы рэстаратара ледзь ці не галоўнае – уменне наймаць спецыялістаў. Вы не аднойчы казалі, што ў Менску праблема з кадрамі і ўзровень спецыялістаў вас не задавальняе. Як спраўляецеся?

– Бярэм з вуліцы. Патрабаванні амаль невыканальныя: хуткасць рэакцыі, кемлівасць, пачуццё гумару, ніштаватая гаворка, адсутнасць досведу сяброўства ў БРСМ, Крым не наш, фізічная форма, гатоўнасць развітацца з забабонамі. Кандыдатаў не шмат, таму пакідаем толькі два патрабаванні: пачуццё гумару і кемлівасць, астатняе прышчапляем.

Ніякага іншага выйсця не існуе, акрамя як ствараць уласную карпаратыўную мікракультуру навучання людзей на месцы. Было б нядрэнна, каб з'явіліся навучальныя ўстановы з сапраўднай прафесійнай падрыхтоўкай, але пакуль пра гэта марыць не даводзіцца.

– У адным інтэрв'ю вы расказалі, як звольнілі супрацоўніцу, калі даведаліся, што яна слухае Білана...

– Я яе не звальняў, я не ўзяў яе на працу.

– У такім выпадку, цікава, каго трэба слухаць і чытаць, каб працаваць у вашых рэстарацыях?

– Зразумела, няма такіх правілаў, гэта была іронія. Калі б яна сказала: «Музыка – гэта жывая эмоцыя, і я, як чалавек адчувальны, які захапляецца музыкай, устаю з Рахманінавым, у дзень у таксі магу паслухаць Білана, а ўвечары – толькі Курт Кабэйн» – пагадзіцеся, гэта адзін тып мыслення. А іншы тып мыслення, калі мы маем набор клішэ і забабонаў на плоскасці масавай культуры. У самой масавай культуры пры гэтым нічога дрэннага няма, гэта хутчэй такі маркер, знак.

Напэўна, для таго, каб вы маглі ўпісацца ў наш калектыў, вам Білана з Рахманінавым трэба сумяшчаць, іншымі словамі, шырэй глядзець на свет. Калі я кажу, што мы не бярэм на працу прыхільніцу Білана, я разлічваю (магчыма, дарэмна), што чалавек, які катэгарычна не любіць такую музыку, прачнецца і скажа: «А можа, мне пайсці працаваць? Можа, там аднадумцы?».

– Ёсць меркаванне, што ў рэстарацыі людзі прыходзяць не па ежу, а па эмоцыі. Якія эмоцыі прапануюць вашыя ўстановы?

– У рэстарацыі вы павінны разумець, што вы – частка цывілізацыі. Усё адно, з чым гэта звязана, з белым абрусам або дубовымі дошкамі. Акустычная атмасфера, асвятленне, уменне метрдатэля падтрымаць нязмушаную размову, жарт бармэна, тэхналогія працы з канфліктнымі гасцямі, размяшчэнне лыжачкі на кававым сподку, агульная харэаграфія – усё мае патрэбу ў прадуманай рэжысуры. Але абавязкова пакінуць месца стыхійнасці і экспромту.

Я хачу, каб госці, якія выбралі мае рэстарацыі, якія стаміліся ад нашай дурной вясковай парадыгмы, на час свайго абеду або вячэры ўсімі органамі пачуццяў адчувалі сябе ў іншай краіне, мелі магчымасць адпачыць ад жаху, які адбываецца вакол.

– Як вы ацэньваеце працу канкурэнтаў? Ёсць сярод іх вынаходлівыя і дужыя, з кім цікава пацягацца?

– У мяне, на жаль, няма часу ацэньваць ежу і сэрвіс у іншых рэстарацыях, бо я вельмі заняты ў сваіх. У Sweet&Sour выдатныя кактэйлі і правільная музыка. Ёсць яшчэ некалькі добрых месцаў, якія можна пералічыць на пальцах адной рукі. З прычыны іх мізэрнай колькасці гэта – суўдзельнікі, а не канкурэнты.

– Як вы мяркуеце, узровень «звонкай дасканаласці», які вы планавалі для сваіх устаноў, ужо дасягнуты?

– Рэстарацыя жыве ўсяго адзін дзень. Ужо на наступную раніцу вам даводзіцца збіраць усё наноў. Пры гэтым трэба разумець, што вы супраціўляецеся асяроддзю, калі хочаце, мясцовай культуры. Гэта вельмі энэргазатратная, турботная і, магчыма, безнадзейная справа. Таму кожны раз, калі вы думаеце, што вам удалося сабраць усе элементы разам, зрэжысаваць усё да драбнюткіх дэталяў, толькі вы ганарыста выказалі здагадку, што чуеце звон дасканаласці, будзьце ўпэўненыя, хутчэй за ўсё, вы чуеце грукат пабітага посуду і куфляў, і ўсё трэба пачынаць спачатку.

– Як вы думаеце, якія рысы дазваляюць вам заставацца моцным гульцом у бізнэс-прасторы?

– Падступнасць, сквапнасць, беспрынцыповасць, уменне ісці па галовах, цвярозы разлік, канфармізм, подласць і цынізм. Ну а калі сур'ёзна, усё значна больш сумна. Шалёная працаздольнасць, азарт, нежаданне пладзіць пасярэднасць, трошкі бытавога п'янства.

– Ці можна падняць узровень беларускай спажывецкай культуры?

– Можна. Выключыць расейскі тэлевізар і скасаваць уязныя візы.