Ізраіль не пацерпіць шыіцкай восі ў Сірыі

Габрэйскія дзяржава абвінавачвае Іран у атрыманні выгады ад вайны ў Сірыі.

Іран зацікаўлены ў новых суадносінах ваенных сіл для разгортвання сваіх войскаў і войскаў «Хізбалы» на поўдні Сірыі, піша журналістка Le Figaro Ізабель Ласер.

З пачатку вайны ў Сірыі Ізраіль назірае, як яго «іранская праблема» з кожным месяцам толькі ўзмацняецца. Мір, які замаячыў на гарызонце пасля падзення ІДІЛ* і «перамогі» Башара Асада, па прыродзе сваёй не здольны яе аслабіць, гаворыцца ў артыкуле. «Мы вельмі раздражнёныя. Іранскае войска размясцілася ў Сірыі.

«Хізбала», ваенізаванае крыло Тэгерана, дзейнічае там у адкрытую. І ў нас ёсць асцярогі з нагоды таго, што шыіцкае апалчэнне, якое ўдзельнічала ў вайне, можа быць уключанае ў склад сірыйскага войска». Умацаванне іранскага ўплыву ў Леванце разглядаецца як «змяненне раскладу», мяркуе Сіма Шайн, былая адказная супрацоўніца ізраільскай выведкі «Масад».

Ізраіль абвінавачвае свайго вялікага іранскага ворага ў атрыманні выгады з вайны і з новых суадносін вайсковых сіл з мэтай разгортвання на поўдні Сірыі сваіх войскаў, а таксама войскаў «Хізбалы», якая набыла баявы досвед і новыя наступальныя здольнасці. Але пасля пачатку крызісу, справакаванага адстаўкай ліванскага прэм'ер-міністра Саада Харыры, магчыма, арганізаванага суніцкай Саудаўскай Арабіяй для процідзеяння шыіцкаму Ірану і «Хізбале», гэта пытанне набыло асаблівую актуальнасць, паказвае Ласер.

«Ізраільцяне ўжо прывыклі да думкі аб укараненні «Хізбалы» ў Ліван, дзе падтрымка шыіцкага насельніцтва надае ёй пэўную легітымнасць. Аднак яны не пацерпяць ваеннай прысутнасці паблізу Галанскіх вышынь. Паколькі ў такім выпадку ўся поўнач краіны апынецца пад пагрозай нападаў і пераходаў праз лінію фронту» , - тлумачыць геапалітолаг Фрэдэрык Ансель, які нядаўна апублікаваў «Мой геапалітычны слоўнік».

Іранцы, прадаўжае экспэрт, відавочна наважылі ўладкавацца ў Сірыі, дзе «афіцэры і шыіцкія апалчэнні размяшчаюць доўгачасовыя базы ў раёне Дамаска, у 30 км ад ізраільскай мяжы». Прэм'ер-міністр Біньямін Нетаньяху пацвердзіў, што ён пакідае за сабой права нанесці ўдар па поўдні Сірыі, каб прымусіць выконваць ізраільскія інтарэсы.

«Мы не дапусцім умацавання шыіцкай восі ў Сірыі ў якасці перадавой базы для ваенных аперацый», - папярэдзіў ізраільскі міністр абароны Авігдор Ліберман. Ізраіль патрабуе стварэння буфернай зоны шырынёй 50 км, куды іранскія войскі і іх хаўруснікі не будуць мець права ўрывацца, ажзначае журналістка.

Узмацненне іранскага ўплыву - не адзіная нагода для занепакоенасці ізраільскіх кіраўнікоў. Іншай падставай з'яўляецца ўмацаванне расейска-іранскай восі, гаворыцца ў артыкуле. «Гэта ўжо не толькі шлюб па разліку, гэта стратэгічныя дачыненні. Іран замацаваўся ў рэгіёне. Яго сувязі з Расеяй ужо не проста вайсковыя, але яшчэ і эканамічныя», - тлумачыць Сіма Шайн.

У гэтай новай рэгіянальнай канфігурацыі Ізраіль стараецца знайсці хаўруснікаў. «Мы не збіраемся рабіць брудную працу за ўсіх, але ўсякі дадатковы ціск супраць Ірана вітаецца», - каментуе адзін неназваны ізраільскі дыпламат. Тое, што зыходзіць ад Саудаўскай Арабіі. І тое, што зыходзіць ад Вашынгтона, дзе Дональд Трамп зрабіў з Ірана свайго галоўнага ворага ў рэгіёне і пагражаў «разарваць» пагадненне аб ядзернай зброі, адзначае Ласер.

Унутры Еўразвязу адзіным лідарам, які публічна згадаў пра неабходнасць пачаць перамовы з іранцамі ў гэтых двух пытаннях, стаў Эмануэль Макрон, піша журналістка. Францыя моцная сваімі культурнымі і гістарычнымі традыцыямі ў дачыненні да гульцоў рэгіёну, і яна памнажае ініцыятывы, імкнучыся аслабіць напружанасць паміж Іранам і Саудаўскай Арабіяй і выступіць у ролі пасярэдніка ў ліванскім крызісе. Але яе здольнасць ціснуць на Тэгеран абмежаваная.

«Эмануэль Макрон не мае намеру адмаўляцца ад таго, што ён мае, у пагоні за прывіднай выгадай. Але ён дзейнічае вельмі па-майстэрску, займаючы вакантнае месца, пакінутае амерыканцамі. Цяпер вельмі спрыяльны момант для таго, каб Францыя зрабілася дзяржавай, да якой можна звярнуцца як да арбітру ў халоднай вайне, дзе суніцкая вось сутыкаецца з шыіцкай», - мяркуе Фрэдэрык Ансель.

Пераклад - Inopressa