Кіроўца тралейбуса пані Гелена: Чым меншая машына, тым яна больш амбіцыйная

Як высветлілася, кіроўца менскага тралейбуса з 25-гадовым стажам – паэтка і тонкі псіхолаг.

Журналісты газеты «Менскі кур'ер» сустрэліся з Геленай Дудко, кіроўцай тралейбуса з 25-гадовым стажам, якая, як высветлілася, складае нядрэнныя вершы. Пані Гелена – так яе называюць калегі і блізкія, яна полька з нацыянальнасці, – падзялілася сваімі назіраннямі пра менчукоў.

ЯКІЯ МЕНЧУКІ КІРОЎЦЫ

«Я не ведаю, хто на каго ўплывае: машына на ўладальніка ці наадварот. Але магу дакладна вызначыць нораў кіроўцы праз марку ягонай машыны.

Бацька ў мяне кіраваў «ЗІЛам». Ён быў такім самым, як ягоны грузавік, – моцным, хуткім, рухомым, але добрым, заўсёды падбіраў падарожнікаў на вясковых дарогах, нават калі яны не галасавалі.

А, да прыкладу, «БМВ» у кіроўчых колах называюць баявой машынай варвараў.

І яшчэ заўважыла: чым меншая машына, тым яна больш амбіцыйная. Маленькая не дае сябе абагнаць, ніколі не саступіць дарогі, а нам часам, каб абагнуць прыпаркаваныя аўто ў правай паласе, проста неабходна заняць іншы шэраг. Грузавік саступіць, малая – ніколі!

Лепш за ўсё да тралейбусаў ставяцца гарадскія аўтобусы, яны нас разумеюць».

ПРА МЕНСКІХ ПАСАЖЫРАЎ У НАВАГОДНЮЮ НОЧ

«Нам з (мужам) Валерыем не раз выпадала праца ў навагоднюю ноч, і, паверце, гэта не так дрэнна.

Прыбраныя пасажыры, у салоне, як у парфумернай краме, лунаюць водары парфумы, перамяжоўваючыся з пахам мандарынаў і хвойнай смалы. Ноччу шумна, ажыўлена на вуліцах, ілюмінацыя, салюты.

Тралейбусы бібікаюць, вітаючы такім чынам калег не толькі з 5-га парку, але і з іншых прадпрыемстваў. Мы з Валерам, калі сустракаліся на маршруце, гулі адно аднаму, махалі рукамі, пераклікаліся. Калі мужу выпадзе гэтым разам праца ў навагоднюю ноч, не выключана, што паеду разам з ім, як Снягурка пры Дзядулю Марозу. Будзем святкаваць па-сямейнаму і ў той самы час на людзях. А пажаданне калегам-кіроўцам я ўжо падрыхтавала:

Не зевай и не скучай,

На педали жми давай,

Видишь красный впереди –

пешеходов пропусти,

И гаишная машина

мимо вас промчится мимо».

ПРА ЖАНЧЫНАЎ-КІРОЎЦАЎ

«З павагай стаўлюся да жанчынаў-кіроўцаў гарадскога транспарту. Мы нароўні з мужчынамі ўстаём у 3:30, усю змену кіруем грувасткай машынай і не скардзімся. Адзінае, на месцы гарадскога кіраўніцтва старалася б будаваць жыллё і інтэрнаты для персаналу побач з аўтапаркам. Калі ёсць пляцоўка за плотам парку або побач з дыспетчарскай станцыяй, то там і трэба будаваць. Вялікая розніца – прачнуцца а 3-й або а 5-й.

А пра жанчынаў-аўтааматараў скажу словамі мужа Валерыя Паджарага: кіруюць аўто дзяўчаты або празмерна асцярожныя, або без меры нахабныя, разумных не бывае. З гэтай прычыны ён мне доўга не давяраў наш асабісты аўтамабіль. Хоць, шчыра кажучы, тралейбус мне падабаецца больш, можа, таму што з яго агляд лепшы».

А ГЭТЫЯ ВЕРШЫ ЯНА ПРЫСВЯЦІЛА СВАЙМУ МУЖУ

«Я помню трепет твоих губ

И поцелуй украдкой страстный.

Мой гнев и ревность –

всё напрасно,

Ведь знаю я – ты однолюб».