Ігар Крывушэнка: Беларусы - працаголікі, якія імкнуцца да поспеху

Галоўны трэнер нацыянальнай каманды Беларусі ў футболе падзяліўся меркаваннем аб характары беларускіх трэнераў.

Ігар Крывушэнка даў інтэрв'ю «Известиям».

- У апошнія гады ў РФПЛ шмат трэнераў з Беларусі - Віктар Ганчарэнка (ЦСКА), Алег Конанаў («Краснадар»), Леанід Кучук («Растоў»), Вадзім Скрыпчанка («Урал», «Крылы Саветаў»), таксама вы добра знаёмыя з Леанідам Слуцкім і Станіславам Чарчэсавым. З боку іх клубаў адчувалі цікавасць да моладзі з вашай краіны?

- У апошнія гады яркіх трансфераў у Расею з Беларусі не было. Пасля Карніленкі ўспамінаюцца хіба што Ян Цігараў, Аляксандр Мартыновіч, Станіслаў Драгун, Павел Няхайчык, Міхаіл Сівакоў. Тут адбіўся той фактар, што беларусы лічацца легіянерамі. А легіянер, калі ён прыходзіць, павінен быць на парадак вышэй за мясцовага футбаліста на сваёй пазіцыі. Таму па ўзроўні некаторыя нашы хлопцы блізкія да ўзроўню РФПЛ, але пакуль не могуць канкураваць з легіянерамі з далёкага замежжа. Магчыма, калі ў рамках Еўразійскага эканамічнага саюза з беларусаў здымуць статус іншаземцаў, экспарт футбалістаў у Расею павялічыцца. Але пры гэтым адзначу, што ў нас самадастатковы нацыянальны чэмпіянат. Для мяне як спецыяліста ён цікавы. Спадзяюся, і для гледачоў таксама.

- Для БАТЭ ўнутры чэмпіянату жыццё ўскладнілася?

- Так. БАТЭ ўважаецца флагманам і гегемонам, але з кожным годам выйграваць чэмпіянат Беларусі становіцца ўсё больш складана. Усе каманды наладжваюцца па-асабліваму і хочуць даць бой і адабраць балы ў чэмпіёна апошніх гадоў.

- Вясной 2011 года вы пакінулі «Сібір». З тых часоў былі шанцы вярнуцца ў Расею на ўзроўні РФПЛ або ФНЛ?

- Відавочных варыянтаў не было. Меў зносіны з дырэктарам «Сібіры». Леў Стралкоў, пад пачаткам якога - як генеральнага дырэктара - я працаваў у Новасібірску, прапаноўваў вярнуцца. Гэта было гады тры таму. Але я ўжо працаваў у «Тарпеда-БелАЗ» (Жодзіна), у мяне быў кантракт. Увогуле, не склалася.

- Цяпер яшчэ разлічваеце зноў папрацаваць у Расеі?

- Заўсёды прыемна папрацаваць у моцным чэмпіянаце, а Расея цяпер знаходзіцца ў топ-6 ліг Еўропы. Любы трэнер хоча паспрабаваць сябе на высокім узроўні.

- Вы першым з беларусаў ярка праявілі сябе ў чэмпіянаце Расеі. Пасля вас у нас замацаваліся Ганчарэнка, Конанаў, Кучук, Скрыпчанка. Гэта феномен нацыянальнай трэнерскай школы або гісторыя асобных асоб?

- Зразумела, што паміж сабой мы мелі зносіны. Але кожны з нас выбіраў свой шлях развіцця. І бачанне футбола адрозніваецца. Але ўсё роўна нешта нас аб'ядноўвае - склад характару, імкненне чагосьці дамагчыся ў сваёй працы. Беларусы - працаголікі, якія імкнуцца да поспеху. Мабыць, гэта нацыянальная рыса. Прыемна, калі шмат землякоў працуюць у моцным чэмпіянаце і падтрымліваюць рэнамэ нашай школы, - сказаў Крывушэнка.