Ганна Севярынец напісала верш пра беларускую Канстытуцыю

Верш напiсаны 2 гадзiны таму.

Пісьменьніца, дасьледніца літаратуры, настаўніца і блогерка Ганна Севярынец апублікавала ў сваім Фэйсбуку верш пра цяперашнія падзеі ў Беларусі.

Можа, і ёсьць канстытуцыі, што пішуцца не на вуліцах.

Над іхнымі фармулёўкамі плыве кабінэтны пах.

А нашая канстытуцыя ў дварах і на лесьвіцах туліцца,

На дахах, на вежах, на комінах, на стэлах і на мастах.

Над нашае канстытуцыяй сухі і гарачы вецер:

«Не забі», «не хлусі», «не лжэсьведчы», «блізкага – палюбі».

У ёй сьвішча і б’е наводмаш туга гефсіманскага вецьця:

На што ты пакінуў, ойча? На што ты мяне пакі…

Няшмат на крыжовым дрэве месца для канстытуцый.

Тут пішацца хутка і ёміста, у напрузе дрыжыць рука:

«Ня бойся», «ня плач», «не выпрошвай», «не спрабуй азірнуцца»,

«Ня кідай адных таварышаў», «цісьні ў машыне гудка».

Можа, у вас – на паперы. У нас – на бінтах і кашулях.

Па беламу-беламу полю чырвонаю паласой,

Па тратуарнай плітцы, па трансфарматарнай будцы,

Па плоце вакол Акрэсьціна, па лёджыях у Баравой.

І вам не зьлічыць галгофаў, паўстаньняў і рэвалюцый,

Як не зьлічыць ніколі вачніц курапацкіх ям,

Дзе мы напісалі навечна артыкулы Канстытуцыі,

Па якой мы зьбіраемся выжыць – і жыць насуперак вам.