«У жніўні – выйшаў з прафзвязу, у верасні – не выйшаў на працу»

Гісторыя сталяра-станочніка з Гародні, які адважыўся на адзіночны пратэст.

«Гэтая пастанова для мяне была адзінай правільнай, трыгерам стала навіна пра інаўгурацыю Лукашэнкі», – кажа Яўген Анішчук. З 24 верасня ён перастаў выходзіць на працу на прадпрыемстве «ЗОВ-Пліта». У распранальні на сваёй шафцы ён павесіў аркуш паперы з прычынамі. Сваю гісторыю Яўген расказаў hrodna.life.

Яўгену 35 гадоў, жанаты, ёсць двое дзяцей. Сям'я жыве на здымнай кватэры ў Гародні. На «ЗОВ-Пліце» Яўген прапрацаваў сталяром-станочнікам 14 гадоў. Пасля выбараў кіраўніцтва сустракалася з працоўнымі: гутарылі пра падзеі ў краіне і далейшую працу кампаніі. Працоўных, якія выходзілі на мірныя акцыі пратэсту ў Гародні, не каралі.

У жніўні – выйшаў з прафзвязу, у верасні – не выйшаў на працу

У канцы жніўня Яўген зрабіў першы крок у бок свайго асабістага пратэсту – выйшаў з прафзвязу. А ў канцы верасня праз падзеі ў краіне ён увогуле перастаў выходзіць на працу.

«Дабілі мяне падзеі 23 верасня, калі я прачытаў пра прысягу Лукашэнкі. Гэта быў абедзенны час. Сказаць, што прапаў апетыт, што ўсё стала камяком у горле, гэта нічога не сказаць. Мне хацелася ўжо тады сабраць свае рэчы і сысці з працы. Ісці і пісаць заяву ў той момант я проста не хацеў. Але калі эмоцыі крыху сціхлі, я надумаў зрабіць па-іншаму – не ісці на працу на наступны дзень».

«Я не кар'ерыст, я за справядлівасць»

Паводле адукацыі Яўген тэхнік-тэхнолаг, мае няскончаную юрыдычную адукацыю. Ён думае, што апошняе, магчыма, і паўплывала на разуменне падзей, якія адбываюцца ў краіне і на вытворчасці працэсаў.

«Я не кар'ерыст, я больш за справядлівасць і дыялог, якія сталі дэфіцытам не толькі ў краіне, але і на прадпрыемствах. Я працаваў з 2006 года і далей за 4-ы разрад не дайшоў. Было мноства момантаў, з якімі я быў не згодны і не баяўся пра гэта казаць. Але да кіраўніцтва свайго прадпрыемства я стаўлюся з вялікай павагай, нягледзячы на непаразуменні, якія былі да гэтага. Але хацелася б, каб павагі з іх боку і дыялогу было нашмат больш, чым ёсць».

Заробак паводле мерак горада ў Яўгена быў сярэдні: аклад 500 рублёў і прэмія. Як на дзеянне Яўгена адрэагавала кіраўніцтва, ён не ведае. Пасля праблемаў з сувяззю і інтэрнэтам у жніўні ён разарваў дамову з мабільнымі аператарам. Цяпер ён без сувязі і на месцы прапіскі не жыве. У інтэрнэт выходзіць толькі праз wi-fi. У сям'і цяпер працуе толькі жонка Яўгена.

«Ведаю, што некаторыя калегі з разуменнем ставяцца да майго выбару. Але, як сказаў адзін з іх: "У мяне крэдыт 700 рублёў, таму я страйкаваць не буду". Я такога меркавання не падзяляю. Таму свой пратэст я ні з кім не ўзгадняў і нікому не абвяшчаў. Проста ўзяў і сышоў».

Ніхто не хоча браць адказнасць

Яўген мяркуе, што ўлады пачалі дзейнічаць больш жорстка, таму што ўбачылі, што людзі баяцца страціць працу або атрымаць вялікі штраф. На думку Яўгена, на буйных прадпрыемствах краіны ёсць адна вялікая праблема – ніхто не хоча браць адказнасць не толькі за сябе, але нават выконваючы нейкія даручэнні і загады.

«Я сышоў яшчэ і таму, што не магу спакойна прыходзіць на працу, рабіць так званы "працоўны выгляд", думаць – вельмі цяжка стала пасля ўсяго таго, што адбылося пасля выбараў. Ну, і ўсведамляць, што твае падаткі ў тым ліку ідуць і на падтрыманне хлусні і абразаў на дзяржаўнай тэлевізіі, збіццё людзей, якія выказваюць сваю пазіцыю абсалютна мірна».

Плануе змяніць дзейнасць

Пасля звальнення Яўген плануе больш часу аддаць сям'і. А праз некаторы час памяняць род дзейнасці.

«Можа, вазьму ўдзел у дыстанцыйных курсах, але пакуль не надумаў якіх. Ёсць тое, чым хацелася б займацца, але ў нас гэта не асабліва цэніцца, ды і попыт невялікі, у адрозненне ад той самай Польшчы. Мяне ўжо туды запрашалі, але я пакуль хачу жыць у Беларусі».

На «ЗОВ-Пліце» не сталі каментаваць пратэст Яўгена. «Без каментароў», – адказаў на пытанне дырэктар прадпрыемства Алег Траццяк.