Патрэбныя санітары

Таварыш канчаткова з’ехаў з глузду.

Учорашні дзень, па-мойму, канчаткова пацвердзіў, што ніякага рэжыму ўжо не засталося, проста звар’яцелы нязграбны і паджылы мужчына ў стане афекту перакульваецца з кабінета ў кабінет, не здымаючы бронекамізэлькі, выкрыквае нешта няўцямнае, аддае распараджэнні, пагражае кулаком Амерыцы і іншапланетнікам і спрабуе даказаць самому сабе, што ён яшчэ чымсьці кіруе.

Хаця не, Качанавай яшчэ кіруе. Яе для гэтага і ляпілі.

Вось уваліўся ён з раніцы ў кабінет, убачыў сваіх адданых выканаўцаў, Караева і Вакульчыка, а навошта выклікаў - забыўся.

Ледзьве ўспомніў, што Караеў пагражаў выкарыстоўваць зброю, а супраць каго - ён і забыўся. А раптам супраць яго? А Вакульчык, мабыць, хаўруснік.

Звольніць! Неадкладна!

Пакульгаў далей. Успомніў, што яшчэ 17 верасня загадаў закрыць межы з Польшчай і Літвой. Выклікаў адказнага за запамінанне ўсіх распараджэнняў, які загад пацвердзіў, а пра выкананне не чуў.

Хто адважыўся не выканаць? Усіх пакараць смерцю, а межы закрыць.

Загад паляцеў па ўсіх памежных заставах. Паднялі на трывогу заслужанага памежніка Мікіту Карацупу з сабакамі, межы закрылі.

Беларускія грамадзяне, якія вярталіся да сябе дадому, трохі ачмурэлі і законна пацікавіліся: «Гэта што?».

- Звар’яцеў, - ветліва адказвалі памежнікі.

Яны ж самі спрабавалі зразумець, што гэта. Прыхіліліся да радыё, выпрабаванага сродку інфармацыі, паколькі начальства рабіла выгляд, што яно ў курсе, але нічога не скажа, хоць ні ў якім курсе не было.

З радыё даносілася: «Краіна не павінна накрыцца жалезнай заслонай, таму я закрываю межы. Гэта робіцца выключна ў мэтах бяспекі, таму што межы - гэта зона сяброўства паміж народамі. Нам кінулі выклік - якое тут сяброўства? Але народы не вінаватыя, таму мы з імі мяжу закрываем».

Дакладна звар’яцеў, разважыі памежнікі, праслухаўшы гэтае трызненне, але ўсё ж пайшлі вешаць замкі на мяжу.

Да вечара прыйшло тлумачэнне, што ўсё гэта не праз бяспеку, пагрозу ўварвання, дыверсіі, а проста раптам устурбаваліся эпідэміялагічнай сітуацыяй у суседніх краінах. У Беларусі ж, як вядома, ніякія кавіды не лятаюць, а ў суседзяў з гэтай справай швах.

Відавочна, нейкі смяльчак да канца дня ўсё ж даў вар’яту супакаяльнае, пасля чаго і з'явілася новае, пандэмічнае, тлумачэнне закрыцця межаў.

Але супакаяльнае не вельмі дапамагае апошнім часам, і крызіс усё абвастраецца. Для таго, каб з яго выйсці патрэбныя прафесіяналы, якія ведаюць сваю справу,

Наогул, патрэбныя санітары.

Андрэй Саннікаў, «Фэйсбук»