«Яны абняславяцца на ўвесь свет, калі мяне за гэтыя словы асудзяць»

Аповяд пенсіянеркі, якая звярнулася да Караева з патрабаваннем спыніць гвалт.

«Я звяртаюся да вас адкрыта: Юрый Хаджымуратавічам, спыніце цкаванне краіны, паджылых людзей у тым ліку», - так казала лідарка арганізацыі «Наша пакаленне» Таццяна Зялко ў сваім відэазвароце да міністра ўнутраных спраў.

Ролік быў апублікаваны 1 кастрычніка - у Міжнародны дзень паджылых людзей. У відэа лідарка адзначае, што хацела б павіншаваць пенсіянераў, але ў гэтай сітуацыі зрабіць гэта не магчыма. Журналісты tut.by сустрэліся з пенсіянеркай і яе сынам Аляксандрам Зялко (ён адказны сакратар арганізацыі).

Звароту да Караева: напраўду ён было не адзін

- Разумееце, гэта ж у нас не першы да яго зварот. Першы зварот да Караева мы напісалі яшчэ ў чэрвені, калі перадвыбарная гонка толькі пачалася. Памятаеце, калі ляжаў міліцыянт на асфальце? Я так і не зразумела: няўжо хтосьці яго тады чапаў? - здзіўляецца Таццяна.

Са слоў жанчыны, яны ад імя арганізацыі прапанавалі правесці пераатэстацыю, бо міліцыя павінна быць здольнай абараняць людзей. Юрый Караеў адказаў на зварот:

- Напісаў, што ў нас міліцыя ўся здаровая, ветлівая, - пералічвае Таццяна. - Потым пачаліся ўсе гэтыя страшныя падзеі... Дарэчы, Сашу таксама затрымалі яшчэ 8 жніўня: я тры дні бегала шукала яго. Праз нейкі час мы напісалі другі ліст - міністру МУС Паўночнай Асеціі.

Таццяна і Аляксандр каля года пражылі ў гэтай рэспубліцы і, як яны кажуць, «ведаюць, што гэта за народ, які ў іх менталітэт і як яны камунікуюць».

- Мы папрасілі не дапусціць, каб у беларусаў слова «асецін» ператварылася ў нешта падобнае з «бандытам» або «садыстам», - кажа Таццяна. - Потым нам здалося, што нешта змянілася. Караеў у царкве з'явіўся, на тэлевізіі выступіў... Ну мы гэта паслухалі-паслухалі...

- ... а потым зразумелі, што нічога не памянялася, - падхоплівае Аляксандр. - І запісалі такі відэазварот, які атрымаўся досыць эмацыйным.

Відэааператарамі выступілі былыя супрацоўнікі холдынгу «Белтэлерадыёкампанія» - яны самі прапанавалі бясплатна дапамагчы Таццяне. Яна прызнаецца, што без іх нічога б не атрымалася: арандаваць тэхніку і зняць такое відэа для арганізацыі задорага.

«Яны абняславіліся на ўвесь свет, калі мяне за гэтыя словы асудзяць»

Стаўленнем да пратэстоўцаў (і не толькі) пенсіянераў Таццяна абураная даўно. У прыклад падае і Яна Грыба, якому выпісваюць непад'ёмныя для пенсіянера штрафы і якога груба затрымлівалі ў 2017-м, і Ніну Багінскую. Яе, са слоў Таццяны, «цягаюць па аўтазаках».

- А Таццяна Севярынец проста выйшла на балкон. Вось гэта - што? - пытаецца пенсіянерка. - Гэта ўжо наогул да маразму даходзіць.

- Ну а як яшчэ гэта назваць? - пытаецца і Аляксандр. - Чалавек у 70-80 гадоў якую грамадскую небяспеку можа несці.

І тут жа заўважае: хоць відэазварот эмацыйны, у ім няма нічога абразлівага.

- Ці не баюся я? Вы ведаеце, мы і гэтае пытанне ўздымалі да запісу відэа. Я ніколі не маўчу, кажу тое, што я бачу. Яны абняславіліся на ўвесь свет, калі мяне за гэтыя словы асудзяць. Мне ўжо надакучыла баяцца, я вам шчыра скажу.

«Тое, што пенсіянеры - прыхільнікі Лукашэнкі, стэрэатып»

Таццяна мяркуе: ёсць розныя бабулі і дзядулі - у тым ліку тыя, хто катэгарычна не хоча прымаць «савецкі» сцяг. Пад ім пенсіянерка мае на ўвазе цяперашні дзяржаўны сцяг Рэспублікі Беларусь.

- З іншага боку, паджылыя людзі вучыліся яшчэ ў савецкай школе і думаюць так, як там вучылі. Мой бацька ў маладосці быў пад нямецкай акупацыяй, а пасля вайны яго рэпрэсавалі, і ён пяць гадоў прабыў на Калыме.

Таццяна прызнае: некаторым яго гісторыям яна не верыла, бо яна таксама вучылася ў савецкай школе. Але бацька ёй проста заўсёды казаў: «Вырасцеш - усё паставіш на свае месцы».

Пенсіянерка таксама прапануе не судзіць усіх па сваіх бабулях і дзядулях, бацьках.

- Зараз ёсць шмат паджылых людзей, якія прызнаюцца: усё жыццё за яго галасаваў (ла), але дайце ўжо каго-небудзь іншага. Я сядзела пад 71-м участкам Фрунзенскага раёна ў Менску назіральніцай - унутр мяне не пусцілі, - тлумачыць Таццяна. - Мы кожнага лічылі, з многімі размаўлялі.

- А калі вашы бабулі і дзядулі не такія, дык давайце надрукуем для іх газетку, падорым ім смартфон або планшэт, навучым карыстацца, - дапаўняе Аляксандр. - Пакажыце, як жывуць пенсіянеры ў іншых краінах.

Калісьці арганізацыя «Наша пакаленне» таксама вазіла паджылых у Літву, Польшчу, Ізраіль. Зялко ўспамінаюць, што пенсіянеры вярталіся адтуль зусім іншымі людзьмі. Але, на іх жаль, існуе шмат студэнцкіх праграм, напрыклад, але мала пенсіянерскіх, каб як мага больш паджылых людзей мелі магчымасць паглядзець свет.

Канфлікт пакаленняў, як мяркуе сям'я Зялко, у Беларусі ўсё ж існуе. Але тое, што кожны пенсіянер - прыхільнік Лукашэнкі, гэта, на ейную думку, толькі стэрэатып.

- Нам гэта папросту забіваюць у галаву, - сцвярджае Таццяна.

Ёсць больш глыбокая праблема. Аляксандр прапануе паглядзець, што сёння прапануюць пенсіянерам, за што ім змагацца:

- Гэтага не так ужо шмат. Толькі за будучыню дзяцей і ўнукаў? А што тады рабіць самотным старым? Няма нейкіх праграм, якія прыцягнулі б усіх пенсіянераў. Напрыклад, ні ў адной праграме дэмакратычных партый няма нічога для іх. Толькі пенсійная назапашвальная сістэма, але гэта не прапанова, а, хутчэй, крах існай сістэмы пры цяперашняй эканоміцы. Падвышэнне пенсій? Дык людзі гэтага баяцца: калі пенсія расце, кошты - таксама. Гэта ўжо даўно заўважылі.