«Рэсурсы рэжыму растаюць, яго сілы падточваюцца»

Узурпатар ходзіць па мінным полі.

Сто дзён пратэстаў - гэта і нагода сказаць пра заваёвы беларускай рэвалюцыі, піша ў артыкуле на сайце naviny.by палітычны аглядальнік Аляксандр Класкоўскі.

Змагары супраць анахранічны рэжыму, які шэраг палітолагаў называюць султанісцкім, адчулі сябе вялікай супольнасцю. На вачах разраслася і загартавалася грамадзянская супольнасць. Паміж неабыякавымі беларусамі сфармаваліся моцныя гарызантальныя сувязі. Скаланае ўзровень салідарнасці і ўзаемадапамогі. І гэта пры тым, што гадамі палітолагі паўтаралі аб атамізаванасці нашага грамадства, пра тое, што галоўны прынцып беларуса - мая хата з краю.

Апошнія месяцы разбурылі стэрэатып, што беларусы заўсёды абіраюць хаванне ў сваёй нары, залішне асцярожныя, калі не сказаць баязлівыя. Рэвалюцыя спарадзіла плеяду герояў і паказала дзіўную мужнасць шараговых, «маленькіх» людзей.

Беларусы імкліва становяцца палітычнай нацыяй. Масавая свядомасць расстаецца з перажыткамі саўка, які ўпарта спрабуе эксплуатаваць Лукашэнка. У плане светапогляду, каштоўнасных арыенціраў процьма беларусаў значна перарасла кіроўную, з дазволу сказаць, эліту.

Мы бачым фенаменальны ўзлёт нацыянальнай самасвядомасці. Здарыўся цуд: бел-чырвона-белы сцяг з элітарнай сімволікі вузкага апазіцыйнага кола амаль імгненна ператварыўся ў народны сцяг барацьбы за нармальную, годную будучыню краіны. Спробы ачарніць БЧБ убогія і бесперспектыўныя.

Пры гэтым многія палітычна актыўныя беларусы пазбавіліся ад ілюзій, наіўных уяўленняў. Прыйшло ўсведамленне, што барацьба за змену ўлады можа апынуцца доўгай. Пачала з’яўляцца новая інфраструктура гэтай барацьбы, у тым ліку з выкарыстаннем інфармацыйных тэхналогій.

Улады будуць ісці па мінным полі

Хоць рэжым уключыў контррэвалюцыйны тэрор і можа выхваляцца лакальнымі «дасягненнямі», ягоныя рэсурсы растаюць, яго сілы падточваюцца. Лукашэнка стаў нелегітымным для вялікай часткі беларусаў, міжнароднага дэмакратычнай супольнасці, якая будзе ўзмацняць санкцыі. Больш за тое, цяперашняга кіраўніка наўрад ці лічаць перспектыўным і Кітай, і Крэмль.

Тое, што Лукашэнка днямі прагаварыўся аб сваім магчымым пераездзе ў Расею пасля сыходу з пасады (калі, маўляў, становішча ў Беларусі супакоіцца), можа быць міжвольным рэхам нейкіх яго дамоўленасцяў з Уладзімірам Пуціным.

Лукашэнка прызнае, што насоўваецца эканамічны крызіс, і відавочна не ведае, што з гэтым рабіць. Рэзкае падзенне ўзроўню жыцця можа нарэшце падштурхнуць працоўных да шырокамаштабнага страйку. Яшчэ адна бомба для рэжыму - рэферэндум аб змене Канстытуцыі. Спроба правесці гэтую кампанію ў стылі спецаперацыі, як мінулыя выбары, здольная падарваць грамадства.

Улады цяпер увесь час будуць ісці па мінным полі. Надзеі Лукашэнкі вярнуць краіну ў стан «як да выбараў» ілюзорныя. Занадта адыёзным стаў рэжым для мільёнаў беларусаў. Яны закусілі губу і будуць змагацца.

Тут просіцца «да перамогі», аднак абыдземся без лішняга пафасу. Сюжэт перамен можа быць значна больш складаны, чым гэта малюецца ў рэвалюцыйных пракламацыях. Але гэта асобная вялікая тэма.

А пакуль можна сказаць, што беларуская рэвалюцыя ўжо ўвайшла ў гісторыю. Нашчадкі будуць з трапятаннем чытаць сённяшнія дакументы, узірацца ў фотаздымкі і відэа, вывучаць твары герояў, адчуваць узрушэнне ад усіх гэтых выкананых шэкспіраўскага драматызму карцін сутыкнення дабра і зла. І яны зразумеюць, якой дарагой цаной далася новая Беларусь.