Кволая надзея Малдовы

Расейская гегемонія на постсавецкай прасторы пахіснулася.

Абраны прэзідэнт Малдовы Мая Санду атрымлівае віншаванні ад кіраўнікоў краін свету. Вызначыўся і расейскія прэзідэнт Уладзімір Пуцін, якога завуць галоўным пацярпелым ад перамогі праеўрапейскай апазіцыянеркі, які паказаў на чаканне ад яе канструктыўнасці дзеля нейкіх карэнных інтарэсаў двух народаў. Якія могуць «карэнныя інтарэсы» ў краіны-агрэсаркі, якая захапіла Прыднястроўе, і малдаўскай ахвяры, пытанне з вобласці схаластычных спрэчак пра цень асла, піша Telegram-канал «Сіта Сакрата».

Перамога Санду з апярэджаннем Дадона адразу на 15 адсоткаў вельмі моцна расчаравала Пуціна і ягоную каманду, бо расейская гегемонія на постсавецкай прасторы пахіснулася, і да ўкраінскай, беларускай, карабахскай, кіргізскай і іншым праблем Крамля, цяпер яшчэ дадаўся і малдаўскі галаўны боль.

Пад вялікі сумнеў пастаўленая кампетэнтнасць працы расейскіх спецслужбаў у блізкім замежжы. Куратар Малдовы Дзмітрый Козак трапляе пад удар, а кіраўнік СЗВ Нарышкін, які толькі нядаўна вяшчаў пра «каляровую рэвалюцыю», выглядае дылетантам. У існай сітуацыі ў плюсе толькі кадры ГРУ, якія атрымаюць чарговы карт-бланш на далейшае акопванне ў прыднястроўскіх пенатах з мэтай падтрымання Малдовы ў падвешаным і хісткім стане.

У Крамлі не разлічвалі, што ў другім туры выбараў на фоне пандэміі будзе такі высокі прыход - больш за 50%, а асабліва на замежных участках, дзе з 260 тысяч тых, хто прагаласаваў, больш за 90% выбарцаў аддалі свае галасы Санду.

Яна выступае за ўзмацненне барацьбы з карупцыяй унутры краіны, а таксама за інтэнсіфікацыю еўраінтэграцыйнага курсу рэспублікі. У той жа час Санду вядзе гаворку аб неабходнасці аб'яднання краіны, а значыць, заяўляе аб тым, што замежная палітыка будзе захавацца прагматычная.

Але трыумф у Санду пакуль не поўны, і галоўныя вызначальныя сутычкі за ўладу толькі наперадзе. Малдова - гэта парламенцкая рэспубліка і ўлада прэзідэнта досыць абмежаваная, і мала што значыць без падтрымкі парламента.

У існы момант у партыі Санду «Дзеянне і салідарнасць» толькі 13 дэпутацкіх мандатаў, і разам са сваімі хаўруснікамі недастаткова сіл для таго каб сфармаваць урад, нават у варунках руйнавання кіроўнай кааліцыі.

Магчыма, перамовы з Паўлам Філіпам, Іланам Шорам і Андрыянам Канду дазволяць Санду стварыць нейкі новы кааліцыйны ўрад. Хоць больш падобна на тое, што краіну чакаюць датэрміновыя выбары парламента.

Ва ўмовах паразы Дадона, якога ў Крамлі рыхтуюцца спісаць з рахункаў, яго дэмаралізаваная Партыя сацыялістаў можа моцна праляцець, і сысці ў маргінальнае становішча. А значыць, у Санду і яе хаўруснікаў з'явіцца шанец, і цяпер яе галоўны вораг - гэта час: народныя чаканні наконт яе вельмі высокія, і калі аператыўна не будуць дасягнуты якія-небудзь істотныя пазітыўныя зрухі, то яна можа апынуцца ў сітуацыі падбітай арліцы.

Менавіта фактар зацягвання часу будзе выкарыстаны яе апанентамі для штурхання яе курсу ў выгаднае для Расеі рэчышча. Варта чакаць спробаў ГРУ падштурхнуць Санду да ўзаемадзеяння з адыёзным лідарам «Нашай партыі» Рэнатам Вусатым. Для большай пераканаўчасці, магчыма, пачнецца нейкая дэстабілізацыя ў «ПМР», а таксама ў Гагаузіі, якая амаль на 100% падтрымала Дадона.

Таксама Дадон, які саступіў на выбарах, будзе гуляць на раскол краіны не толькі па лініі Днястра, але яшчэ і па лініі Поўнач-Цэнтр-Поўдзень.

З дапамогай расейцаў рыхтуецца план абвастрэння моўнага пытання ў Малдове, каб акрамя Ціраспаля разыграць гэтую карту яшчэ і на поўначы, асабліва ў Бельцах, дзе прымарам сядзіць праславуты Вусаты.

Пакуль Санду перамагла ў важнай бітве, але вайна, каб рэалізаваць на практыцы сваю праграму, у яе толькі наперадзе.

У Малдовы з'явілася кволая надзея, і малдаванам патрэбныя звышнамаганні, каб яе зберагчы.