Рабочы-страйковец: Людзі будуць сыходзіць і далей - да гэтага падштурхоўвае ўлада

На дзяржпрадпрыемства людзі далучаюцца да стачкі і выходзяць з праўладных прафсаюзаў.

Работнік ААТ «Нафтан» Уладзімір Крысянок абвясціў аб далучэнні да стачкі.

Ён згадвае, як у жніўні на ААТ «Нафтан» і заводзе «Палімір» здолелі сабраць 3,5 тысячы подпісаў пад зваротам да кіраўніцтва з народнымі патрабаваннямі спыніць гвалт і правесці сумленныя выбары, піша «Салiдарнасць».

Менавіта гэтыя людзі і выходзяць з праўладнага прафсаюза ў першую чаргу. Трэба сказаць, што для ўтрымання людзей арганізацыя абрала не зусім адэкватныя метады. Напярэдадні ў калектыўную дамову прадпрыемства на ініцыятыву Белхімпрафсаюза былі ўнесеныя змены.

- У выніку пакутаваць будуць чальцы абодвух прафсаюзаў. На шэсць месяцаў прыпынілі дзеянне пунктаў, якія раней не дазвалялі наймальніку без узгаднення з прафсаюзам звольніць работніка. Цяпер ён можа гэта зрабіць, да таго ж на фармальнай падставе - за два дысцыплінарныя спагнанні або за адзін прагул.

Прычым ініцыятыву унёс Белхімпрафсаюз, гэта значыць, сам прафсаюз даў дабро: звальняйце, мы не будзем іх абараняць. Але гэта ж абсурд! - здзіўляецца суразмоўца.

Сам Уладзімір таксама ўступіў у БНП, а пасля быў абраны старшынём цэхавага камітэта:

- Я адпрацаваў на прадпрыемстве больш за 20 год без адзінай заўвагі. Але адразу пасля прыняцця паправак у калектыўную дамову кожная мая змена пачыналася не з вытворчых момантаў, а з чарговай тлумачальнай. Мне трэба было іх пісаць з усякай нагоды. Кіраўнікі сталі вылічваць нашы перамяшчэнні да секунды.

Калі, дапусцім, я перайшоў прахадную а 16.02, то начальнік правяраў хуткасць, з якой я мог ісці, і радасна абвяшчаў, што я сышоў са змены, якая заканчваецца роўна а 16.00, раней на пару хвілін.

Гэта такія прыдзіркі, на якія наогул ніколі ніхто не звяртаў увагі. Апошні раз ад мяне запатрабавалі тлумачэнні аб раздрукоўках за пяць месяцаў! Гэта значыць, што начальнік цэлы дзень на працы не выконваў свае непасрэдныя абавязкі, а сядзеў і вылічаў усе мае хвіліны і секунды, калі я ў медпункт хадзіў ці адлучаўся з працы.

Уладзімір кажа, што, нягледзячы на ціск і рэпрэсіі, незалежны прафзвяз змагаецца за кожнага свайго супрацоўніка.

- На сваёй вытворчасці я нікога ў крыўду не даў. Нас некалькі дзясяткаў і нам лягчэй бараніць адзін аднаго. Мы ўсе адразу збіралі подпісы, ішлі адкрыта да начальства.

Рэагавалі на гэта насцярожана, нам казалі, навошта мы нясем гэтыя «паперкі». На што мы тлумачылі, што гэта не паперкі, а дакументы, якія, як і многія іншыя зафіксаваныя парушэнні, абавязкова спатрэбяцца ў будучыні, каб усе вінаватыя адказалі паводле закону.

У суботу, 14 лістапада, прафсаюзны лідар адпрацаваў сваю апошнюю змену, пасля чаго абвясціў пра сыход у стачку:

- Рух у БНП прадаўжаецца і людзі будуць сыходзіць у стачку. Да гэтага ўлада падштурхоўвае сваімі дзеяннямі. У нядзелю мы хацелі проста ўскласці кветкі да імправізаванага муралу ў памяць пра Рамана Бандарэнку. Але ўсіх, хто з'явіўся з кветкамі, грузілі ў аўтазакі. Цяпер некаторыя мае былыя калегі ў ЦІП. Вядома, яны на працу больш не вернуцца.