Лідар страйкаму «Беларуськалія»: Шахцёры вяртаюцца да страйку

Шахцёры да страйку далучаюцца штодня.

Лідар страйкавага камітэта «Беларуськалій» вызвалены пасля 55 дзён арышту.

У гутарцы з «Радыё Свабода» Анатоль Бокун распавядае пра ўмовы ўтрымання і далейшыя планы.

31 жніўня быў затрыманы сустаршыня страйкавага камітэта «Беларуськалія» Анатоль Бокун. За тыдзень да гэтага яго ўжо выклікалі ў РАУС, але потым справа скончылася прафілактычнай гутаркай. Судовы працэс паводле справы Анатоля Бокуна адбыўся ў дзень затрымання. Ён быў прызнаны вінаватым у парушэнні парадку арганізацыі і правядзення масавых мерапрыемстваў і асуджаны да 15 дзён пазбаўлення волі. Аднак у сярэдзіне верасня сустаршыні страйкавага камітэта «Белкалія» не адпусцілі. Адразу пасля заканчэння тэрміну яго пакаралі яшчэ на 25 дзён арышту, а затым да 15 дзён. Усяго Анатоль Бокун адседзеў 55 дзён. Вызвалілі яго толькі ў канцы кастрычніка.

«Як я сябе адчуваю? Не дачакаюцца! - кажа сустаршыня страйкавага камітэта «Белкалія» праз тры дні пасля вызвалення. - Я добра сябе адчуваю. Усе гэтыя дні пасля вызвалення правёў у сваякоў. Але ў стачкам таксама заязджаў. А так наведаў бацькоў, быў дома. Займаўся бытавымі рэчамі».

Амаль два месяцы зняволення Анатоля Бокуна пастаянна вазілі з месца на месца. У Салігорску арышт адбываў толькі спачатку. Лідар шахцёрскага страйку не хоча гаварыць пра тое, дзе з ім абыходзіліся лепш, а дзе горш, каб не паўплываць на ўмовы ўтрымання іншых затрыманых.

«Я ведаў, што адбываецца ў краіне. Гэта моцна падтрымлівала»

«Умовы былі розныя, - кажа Анатоль Бокун. - За гэты час я быў у розных СІЗА, сустракаўся з рознымі людзьмі. Але большасць людзей не згубілі сваіх чалавечых якасцяў. Нягледзячы ні на што, чалавечае стаўленне мела месца. Да мяне ставіліся нармальна. Я знаходзіўся ў СІЗА ў Салігорску, Любані, Уздзе і Старых Дарогах. За гэты час змяніў чатыры месцы».

Са слоў лідара страйкама, за 55 дзён арышту ён адчуваў вялікую падтрымку народа. Нават ад тых, якіх раней увогуле не ведаў.

«Я вельмі ўдзячны ўсім, хто мяне падтрымліваў», - сказаў ён. - Мне дасылалі лісты, газеты, улёткі. Я мог атрымаць інфармацыю пра тое, што адбывалася ў Беларусі. Пра тое, што колькасць страйкоўцаў павялічвалася. Уздзінцы мне шмат пісалі, прыходзілі лісты з Салігорску, запіскі. Гэта вялікая падтрымка».

Анатоль Бокун таксама кажа, што ніякай інфармацыйнай ізаляцыі за кратамі ён не адчуваў. У першую чаргу дапамаглі лісты людзей і газеты.

«Нельга сказаць, што я не ведаў, што адбываецца ў краіне», - кажа сустаршыня страйкавага камітэта «Белкалія». - Да мяне даходзіла асноўная інфармацыя. Вядома, гэтага было мала. Напрыклад, я не мог ведаць, якія рашэнні прымаюць хлопцы падчас забастоўкі. Што яны прыдумалі, што яны робяць. Вось што я выпусціў. Што тычыцца агульнай інфармацыі пра краіну, я ведаю ўсе важныя навіны».

«Людзі вяртаюцца да страйку»

24 верасня Анатоль Бокун абвясціў трохдзённую галадоўку.

«Мая галадоўка была выкліканая ў асноўным ганебнай інаўгурацыяй», - сказаў ён. - Як і тое, што кіраўніцтва «Белкалія», кіраўніцтва Салігорска ігнаруюць патрабаванні сваіх рабочых і грамадзян. Гэта таксама было звязана з затрыманнем людзей, якія ўдзельнічалі ў мірных пратэстах. На мой погляд, гэта незаконна, як і адміністрацыйныя арышты. Гэта тры асноўныя прычыны, праз якія я абвясціў галадоўку».

Галадоўка была спыненая сустаршынёй страйкавага камітэту пасля абскарджання пастановы Менскага абласнога суда пра незаконнасць забастоўкі на «Белкалій». На той момант яму заставалася правесці месяц за кратамі.

Чаму трымалі ажно 55 дзён? Шахцёр кажа, што ўлады асцерагаліся падтрымкі, якую яму аказвалі супрацоўнікі прадпрыемства.

«Яны, напэўна, думаюць, што тое, што я раблю, шкодзіць цяперашняй уладзе», - сказаў Анатоль Бокун. - Мяне з самага пачатку абралі сустаршынёй страйкавага камітэта, мне гэта даверылі. Давяраюць мне цяпер. Думаю, з гэтым звязаны тэрмін арышту. Сёння я ўжо пачынаю ўваходзіць у курс спраў страйкавага камітэта. Сёння да нас далучылася яшчэ больш людзей, мы адразу паведамляем пра гэта. Наш рух працягваецца. Людзі пераасэнсоўваюць тое, што адбываецца. Яны вяртаюцца да страйку, іх сем'і падтрымліваюць тых, хто працягвае страйкаваць».

«Я застаюся ў Салігорску»

Сустаршыня страйкавага камітэта «Белкалія» заяўляе, што не збіраецца выязджаць за мяжу, як гэта зрабілі шэраг кіраўнікоў забастовак на беларускіх прадпрыемствах.

«Мяне неаднаразова пыталіся пра выезд за мяжу прадстаўнікі нашых, так бы мовіць, праваахоўных органаў, - кажа Бокун. - І мне нават прапаноўвалі гэта зрабіць. Напэўна, іх мара - паехаць куды-небудзь за мяжу. Але я сказаў, што я патрыёт сваёй Радзімы, што я люблю Беларусь і не прамяняю сваю краіну ні на якую іншую. Я застануся ў Салігорску і буду працягваць дзейнічаць»