Сям'і менчука, які падтрымаў гімназістаў, пераслалі больш за 500 грашовых пералічэнняў

Людзі высылалі грошы з подпісам «за нашу агульную справу».

Пра фантастычны прыкладзе беларускай салідарнасці піша gazetaby.com.

- За адзін дзень нам пералічылі столькі грошай, што я была ў шоку! Пералічвалі рознымі сумамі, відаць, што людзі з розным дастаткам. Прасілі прыняць як «дапамогу сям'і пацярпелага ад рэпрэсій» і «за нашу агульную справу». Усе павінны ведаць, што неабыякавых людзей рэальна вельмі шмат! - не можа схаваць захаплення Ірына Асіпенка.

Ейны муж Андрэй Асіпенка напярэдадні мімаволі стаў «асабліва небяспечным злачынцам», на затрыманне якога прыехалі аж два патрулі міліцыі. Андрэй даведаўся пра акцыю школьнікаў з менскай гімназіі №4, дзе вучацца ягоныя дзеці, і надумаў іх падтрымаць.

Ля школы ён разгарнуў плакат, на якім напісаў: «Вучнi, вы фантастычныя, ганаруся вамi!».

- Андрэй пайшоў забіраць нашых дзяцей. Ён быў адзін, з цалкам нявінным плакатам, які ніякага дачынення да палітыкі не меў. Я не думаю, што гэта была акцыя, тым больш масавая. Аднак мужа асудзілі паводле арт. 23.34 КоАП РБ «Парушэнне парадку арганізацыі або правядзення масавых мерапрыемстваў», распавяла Ірына «Салідарнасці».

Андрэя прысудзілі да зняволення на 15 дзён. У СМІ паведамілі, што ў яго чацвёра дзяцей.

- Пры гэтым просьбы аб дапамозе ніхто не размяшчаў. Аднак адразу, як усе даведаліся аб тым, што здарылася, мне сталі пісаць і тэлефанаваць з прапановамі дапамагчы, прычым не толькі фінансава. Прапаноўвалі ўсялякую дапамогу, і прадукты, і для дзяцей нешта.

Я, напэўна, цэлы дзень адбівалася, казала, што нам нічога не трэба. Мы сапраўды нармальная сярэднестатыстычная сям'я. Абодва працуем і зарабляем, дзяцей нараджалі не дзеля кватэры, а таму што муж заўсёды марыў пра вялікую сям'ю.

Потым знаёмыя ўсё ж націснулі, каб я прыняла нейкую дапамогу, каб не крыўдзіць людзей, якія хацелі яе надаць, і я дала нумар карты. Але я не чакала, што дапамогі будзе столькі! - здзіўленая Ірына.

Праз дзёнь яна папрасіла прыбраць картку і выказвае ўсім людзям вялікую ўдзячнасць.

- У гэтай гімназіі сапраўды вучыцца шмат таленавітых дзяцей, якія спецыяльна ездзяць туды з іншых раёнаў. Мой муж, хутчэй за ўсё, проста хацеў даць ім зразумець, што яны не робяць нічога дрэннага, выказваючы сваю пазіцыю, - кажа Ірына.

Пра тое, што адбылося ў той дзень, ёй паведаміў 9-гадовы сын.

- Ён быў у істэрыцы, плакаў і крычаў у слухаўку: «Тату забрала міліцыя!». Усё здарылася на ягоных вачах. Відавочцы распавялі, што спачатку сапраўды прыязджала ахова, бо нібыта спрацавала кнопка выкліку. Але яны з'ехалі. І пасля гэтага хтосьці ўсё ж такі выклікаў міліцыю! Прыехалі аж дзве машыны, як быццам ім трэба было затрымліваць асабліва небяспечнага злачынцу.

Мужа збілі з ног, павалілі на зямлю. Вядома, сын, які ўсё гэта бачыў, вельмі цяжка перажывае, ён перажывае, увесь час просіць: «Ты толькі не хавай, што з татам».

Астатнія дзеці таксама вельмі засмучаныя. Цэлы дзень я не магла знайсці, куды павезлі Андрэя. Тэлефанавала і ў Фрунзенскае РУУС, і там таксама сказалі, што яго няма, хоць, як потым я даведалася, муж быў там.

Знайшлі мы яго ўвечары дзякуючы ПЦ "Вясна" на Акрэсціна. З дапамогай грамадзянскай ініцыятывы BY_Help я знайшла адваката. Раніцай мы паехалі ў суд, каб сказаць, што ў Андрэя ёсць абарона, але суд ужо адбыўся. Мы не паспелі, але мы будзем абскарджваць яго пастанову, - выказвае намер Ірына.

Яна кажа, што ў школу дзяцей пасля таго, што адбылося не адпраўляла, адміністрацыя з ёй не звязвалася.

- Затое бацькі ўсё вельмі з'ядналіся! Яны дапамагаюць нам цяпер абскардзіць пастанову суда. Паколькі нам пералічылі занадта шмат грошай, то, калі вернецца муж мы абавязкова частку аддамо такім жа людзям, якія пацярпелі цяпер, - сказала жонка затрыманага Андрэя Асіпенкі.