Артур Удрыс: Заява Домрачавай пасля збіцця брата нагадала маю курсавую - шмат вады і ніякай канкрэтыкі

Ад Героя Беларусі многія чакалі выразнай пазіцыі.

Беларускі валейбаліст Артур Удрыс падзяліўся меркаваннем пра рэакцыю біятланісткі Дар'і Домрачавай на збіццё яе брата, а таксама нагадаў спартоўцам, што грошы ім дае не Лукашэнка са сваёй кішэні, а народ са сваіх падаткаў, паведамляе tut.by.

- Пасля збіцця брата Дар'і Домрачавай і яе публічнай рэакцыі на гэта вы апублікавалі наступнае: «Брат стаў героем, а сястру прызначылі». Вам падалося, што для «Героя Беларусі» яе пазіцыя занадта неадназначная?

- Да людзей з узнагародай «Герой Беларусі» павышаная ўвага і павышаныя патрабаванні. Само званне мяркуе, што такі чалавек валодае высокімі маральнымі якасцямі і каштоўнасцямі.

У гэтай сітуацыі яна павінна была заняць нейкі бок, а не паводзіць сябе ў духу «я не ведаю, што адбываецца, я не гляджу ў акно».

Ад Домрачавай многія чакалі выразнай пазіцыі. А яна напісала, што не бачыць сэнсу выказвацца. У выніку яе заява нагадала маю курсавую - шмат вады і ніякай канкрэтыкі.

- Калі спартоўцы адмаўляюцца падпісваць ліст з патрабаваннем да ўлады альбо адклікаюць подпіс, аргументуючы тым, што ім трэба карміць сям'ю, як вы рэагуеце?

- З аднаго боку, я разумею гэтыя аргументы, але, з другога, нам усім трэба карміць сем'і. Я часта чуў, маўляў, я шмат зарабіў за кар'еру і ў астатніх людзей з SOS BY ёсць нейкая фінансавая падушка. Але гэтыя людзі не ўлічваюць, што чым больш чалавек мае, тым больш гіпатэтычна ён можа страціць. Узяць тую ж Аляксандру Герасіменю, якой закруцілі гайкі і не далі працаваць яе школе.

- Некаторыя спартоўцы тлумачаць, што нічога не ўмеюць у жыцці, акрамя спорту, таму і баяцца звальнення.

- Я ведаю, што спартоўцы часта баяцца не знайсці новую працу. Але, па-мойму, гэтыя страхі нерацыянальныя. Спартоўцамі рухаюць асцярогі, што ім давядзецца падмятаць двары, але яны забываюць, што валодаюць рознымі навыкамі для таго, каб працаваць не толькі на гэтай пасадзе ці ў гэтай сферы дзейнасці.

- А калі спартовец не хоча мяняць сферу, як яму быць?

- Ёсць Фонд спартыўнай салідарнасці, які вылучае тым, хто страціў працу праз сваю пазіцыю, блізу 1500 даляраў адначасова і дапамагае працаўладкавацца - як варыянт, за мяжой.

Я не ведаю, як усё ўладкавана ў іншых тыпах спорту, але магу сказаць як у валейболе. У топавых беларускіх клубах спартоўцы трымаюцца за заробак ад тысячы да трох тысяч еўра. Але я не ведаю выпадкаў, калі за падпісанне ліста клубы скасоўвалі кантракт з валейбалістамі.

Той жа Андрэй Радзюк падпісаў наш маленькі ліст, а затым і адкрыты ліст спартоўцаў, але працягвае гуляць у «Шахцёры». Пры гэтым, нават калі б яго раптам выгналі, Радзюк бы ад гэтага не моцна пацярпеў. Гэта чалавек з пэўным наборам навыкаў, які б знайшоў працу за мяжой. Так, прыйшлося б пераехаць у іншую краіну, але нічога катастрафічна тут няма.

А калі спартоўцы баяцца страціць месца ў зборнай, то я наогул не разумею, за што яны трымаюцца. Міністэрская стаўка за выступ за зборную - блізу 500 рублёў. Як па мне, сумленне не варта прадаваць ні за якія грошы, а за 500 рублёў і пагатоў.

- Некаторыя вашы калегі адзначаюць, што, выступаючы за зборную, яны прадстаўляюць не Лукашэнку, а сваю краіну, таму не бачаць сэнсу адмаўляцца. Гэты аргумент вам зразумелы?

- Гэты аргумент я ўважаю не чым іншым, як апраўданнем свайго маўчання. Відавочна, што мы выступаем не за Лукашэнку, а за краіну, але, адмаўляючыся ад выступаў за зборную ў цяперашніх умовах, мы падтрымліваем беларусаў у іх барацьбе і як публічныя людзі паказваем, што нам неабыякавыя пакуты нашага народа.

Я хацеў бы нагадаць усім спартоўцам, што грошы нам дае не Лукашэнка са сваёй кішэні, а народ са сваіх падаткаў. Народ, які нас падтрымлівае і заўсёды стаіць за нас, - сказаў Удрыс.