Валер Карбалевіч: У сілавых органах Беларусі адбываюцца сур'ёзныя хваляванні

Хістаюцца галоўныя апоры дыктатара.

Народны ультыматум стаў каталізатарам новай дынамікі грамадскага руху, накіраванага супраць кіроўнага рэжыму. Беларускі пратэст развіваецца хвалепадобна. А калі грамадства наэлектрызаванае і палітызаванае, то ўсякае падкідванне новых паленаў у агонь павялічвае полымя. Пра гэта ў сваім тэлеграм-канале разважае беларускі палітолаг Валер Карбалевіч.

На мінулым тыдні галоўнай тэмай палітычнага жыцця краіны было пытанне аб дачыненнях Лукашэнкі з сілавымі структурамі.

Перш за ўсё Лукашэнка на нарадзе 27 кастрычніка прызнаў, што асабіста кіруе разгонам акцый народных пратэстаў. Выявілася, што менавіта ён даў загад кінуць светлашумавыя гранаты ў шчыльную калону абсалютна мірных дэманстрантаў падчас маршу 25 кастрычніка на вуліцы Арлоўскай, у выніку чаго некаторыя грамадзяне былі параненыя.

Прызнанне Лукашэнкі вельмі паказальнае. Гэта разбурае ілюзіі, якія захоўваліся ў некаторых беларусаў і замежных назіральнікаў. Маўляў, зверствы супрацоўнікаў праваахоўных органаў - гэта эксцэсы выканаўцаў.

Цяпер усё стала на свае месцы. Высветлілася, што ўсе дзеянні супрацоўнікаў МУС жорстка кантралююцца, кіруюцца з самага верху. Разгон мірных акцый пратэсту ўзначальвае асабіста Лукашэнка. А выкарыстанне спецсродкаў адбываецца выключна на ягоны загад. І той садызм з боку сілавікоў 9-12 жніўня быў не выпадковым, а загадзя спланаваным.

Сапраўднай сенсацыяй сталі адстаўкі сакратара Савета бяспекі Валерыя Вакульчыка, міністра ўнутраных спраў Юрыя Караева і ягонага намесніка Аляксандра Барсукова, на загад Лукашэнкі 29 кастрычніка.

Важна звярнуць увагу, што з пачатку беларускай рэвалюцыі Лукашэнка зняў са сваіх пасадаў сакратара Савета бяспекі, старшыню КДБ, старшыню Камітэта дзяржаўнага кантролю і генеральнага пракурора. А цяпер новыя адстаўкі.

Хачу адзначыць, што Лукашэнка не мяняў іншых чальцоў урада, толькі кіраўнікоў сілавых структур. І гэты факт з'яўляецца самай відавочнай прыкметай, найбольш прыкметным сімптомам вострага палітычнага крызісу ў Беларусі, бо ў такі крытычны момант ператасоўкі ў праваахоўных органах звычайна не вырабляюцца зыходзячы з прынцыпу, што коней на пераправе не мяняюць. Значыць, паўстала вострая неабходнасць у такіх ракіроўках. З чаго можна зрабіць выснову, што ў гэтых органах адбываюцца хваляванні. Усё гэта сведчыць пра сур'ёзныя рознагалоссі ў вайсковым і палітычным кіраўніцтве Беларусі.

Неабходна падкрэсліць, што ў адстаўку са сваіх пасадаў адпраўленыя ключавыя фігуры сілавога блока. Валерый Вакульчык быў кіраўніком розных спецслужбаў з 2008 года, восем апошніх гадоў узначальваў КДБ. Больш блізкага Лукашэнку чалавека з асяроддзя сілавікоў не было.

МУС, якое ўзначальваў Юрый Караеў, было галоўнай апорай улады падчас беларускай рэвалюцыі, асноўным карным органам. АМАП стаў цэнтральным дзяржаўным інстытутам. А Юрый Караеў быў найбольш паслядоўным прыхільнікам лініі на жорсткае падаўленне пратэсту, галоўным карным мячом рэжыму. Здавалася б, ужо хто-хто, а ён будзе з Лукашэнкам да самага канца. 28 кастрычніка з'явілася інтэрв'ю генерала, у якім ён заклікаў супрацоўнікаў МУС не баяцца ўжываць баявую зброю супраць пратэстуючых грамадзян: «Да кожнага раённага міліцыянта даношу: тваё жыццё, будучыня тваіх дзяцей і шчасце тваёй жонкі залежыць ад таго, наколькі хутка ты выхапіў зброю...» Відавочна, міністр не збіраўся нікуды сыходзіць. А 29-га кастрычніка яго адправілі ў адстаўку.

Калі ўжо верныя апрычнікі Вакульчык і Караеў патрапілі ў разрад нелаяльных, то можна ўявіць, што дзеецца там, наверсе. Хістаюцца галоўныя апоры. Лукашэнка, тасуючы кадры, ліхаманкава шукае людзей, здольных хутка і рашуча навесці «парадак» у краіне. І гэтая ліхаманкавасць акурат выдае нервовасць, якая пануе ў Палацы Незалежнасці.

А хтосьці яшчэ кажа, што пратэсты не даюць эфекту, яны ні на што не ўплываюць, што яны безвыніковыя. Атрымліваецца, што яшчэ як уплываюць.

Менавіта таму, што Вакульчык і Караеў з'яўляліся ключавымі фігурамі сілавога блока, Лукашэнка выдатна ўсведамляў, які эфект дэмаралізацыі выкліча іх адстаўка ў асяроддзі генералаў і вышэйшых афіцэраў. Маўляў, Лукашэнка думае выключна пра сябе, пра сваю ўладу, а ўсе сілавікі - толькі прылада для развязання ягоных асабістых задач, таму ён выкідвае самых паважаных людзей, нягледзячы ні на якія заслугі. Такія настроі вельмі небяспечныя для Лукашэнкі, бо цяпер ён цалкам залежыць ад лаяльнасці сілавых структур.