«На мой заробак мы б выжывалі»

Мэнэджар у продажах сапраўды распавяла пра свае даходы і выдаткі.

Мэнэджар у продажах адной з баранавіцкіх прыватных фірмаў распавяла Intex-press, які заробак ёй абяцалі і колькі яна атрымлівае, якую суму выдаткоўвае на догляд за сабой і чаму стараецца ні ў чым не адмаўляць сваім дзецям:

- У дзяцінстве я марыла стаць лекарам. Але прадметы, неабходныя для паступлення ў медыцынскую ВНУ, у школе мне не даваліся. А вось гуманітарныя дысцыпліны я «пстрыкала як арэшкі», і бацькі прапанавалі пайсці ў педінстытут. Я пагадзілася.

Пасля ВНУ адпрацавала ў іншым горадзе, потым вярнулася ў Баранавічы. Доўга не працавала - выйшла замуж, нарадзіла дваіх дзяцей. А калі прыйшоў час выходзіць з дэкрэта, зразумела, што ў школу вяртацца не хачу. Аднойчы ў інтэрнэце наткнулася на вакансію мэнэджар продажаў у адной з прыватных фірмаў. Праца ў апісанні мне падалася нескладанай, а заробак добрым. Я звярнулася ў фірму, і мяне ўзялі.

Працую ўжо два гады. У мае абавязкі ўваходзіць кансультаванне кліентаў, разлік колькасці і кошту прадукцыі, выпіска рахункаў, прыняцце плацяжоў.

Але «праца мары» не апраўдала маіх надзей. Адзіны плюс - графік: штодня з 9.00 да 18.00, субота і нядзеля - выходныя. У плане заробку мяне проста падманулі. Нават у «хлебныя» месяцы (наша прадукцыя карыстаецца попытам у пэўны сезон года) я не зарабляю больш за 700 рублёў. Што ўжо казаць пра перыяды зацішша.

У «разлікоўцы» за мінулы месяц, напрыклад, у мяне красаваліся 450 рублёў.

Камуналка - з заробку мужа

Пытанне з жыллём у нас вырашанае - ёсць кватэра. Усе асноўныя выдаткі за яе аплачвае муж. На мне - купля бытавой хіміі і запраўка аўтамабіля. Машынай больш карыстаюся я: езджу на працу, адводжу дзяцей у школу. Штомесяц машына «з'ядае» блізу 50 рублёў.

Бытавую хімію - парашкі, зубную пасту, гель для душа, шампунь і бальзам - я цяпер купляю ў крамах нізкіх коштаў. Гэта выгадна - там няма тавараў даражэй за 6 рублёў.

«На ежы эканоміць нельга»

Выдаткамі на прадукты я не абцяжарана - іх у нашай сям'і купляе муж. Шчыра кажучы, я нават не ведаю, колькі грошай сыходзіць на ежу. Закупаемся мы звычайна ў выхадныя на ўвесь тыдзень у крамах буйных гандлёвых сетак. На зніжкі гляджу рэдка - думаю, што на ежы эканоміць нельга. Заўсёды бяром мяса, крупы, каўбасы і гародніну. Гародніну даводзіцца купляць круглы год - ні лецішча, ні бабуль у вёсцы ў нас няма. Дробныя пакупкі (хлеб, малако і г.д.) робім у краме побач з домам.

Я добра гатую, таму мы ніколі не купляем паўфабрыкаты. На працу і я, і муж бяром «ссабойку».

Адзінае, што купляю я са свайго заробку, - гэта печыва, шакалад, цукеркі для дзяцей. Яны ў нас страшныя ласуны. На гэта ў месяц у мяне сыходзіць да 50 рублёў.

Усё для дзяцей

Я стараюся ні ў чым не адмаўляць сваім дзецям. Думаю, што, пакуль маленькія, трэба іх песціць. Таму ледзь не палову свайго заробку выдаткоўваю на дзяцей. Самыя асноўныя выдаткі - адзенне і забавы. Я люблю прыгожа і модна іх апранаць і грошай на абноўкі не шкадую. Нядаўна купіла старэйшаму сыну штаны за 50 рублёў. А новая сукенка дачкі абышлася мне амаль у сотню.

Амаль кожныя выходныя мы ўсёй сям'ёй ходзім у кіно ці ў кавярню паесці марозіва. Часам выбіраемся пакатацца на каньках.

«На мой заробак мы б выжывалі»

На мой заробак мы б з двума дзецьмі не жылі, а выжывалі. Таму ў апошні час я ўсё часцей задумваюся пра змену працы. Магчыма, нават вярнуся ў школу.