19 сакавiка 2024, aўторак, 12:30
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Лекарка з Віцебска расказала ўсю праўду пра тое, што цяпер робіцца ў лякарнях

84
Лекарка з Віцебска расказала ўсю праўду пра тое, што цяпер робіцца ў лякарнях
ФОТА: TUT.BY

Медсупрацоўніца надумала даць інтэрв'ю, каб выратаваць сваіх блізкіх ад смерці праз COVID-19.

Калі ў Віцебску сапраўды шмат тых, хто захварэў на каранавірус, то чаму маўчаць медыкі і лекары? Гэтае пытанне задаюць цяпер многія. Але сёння можна сказаць, што не ўсе медсупрацоўнікі гатовыя маўчаць у гэтай няпростай сітуацыі. З «Віцебскім кур'ерам» пагадзілася пагутарыць лекарка лабараторнай дыягностыкі Бальніцы хуткай медыцынскай дапамогі Наталля Ларыёнава. Дзесьці ў падрабязнасцях, дзесьці адказваючы сумленна «не ведаю», яна расказала пра тое, што адбываецца цяпер у гарадскіх лякарнях.

Апошні дзень Наталля была на працы ў пятніцу 27 сакавіка, а пасля паехала на выхадныя да сваякоў у Оршу. Паводле ейных словаў, на выходных паступіла інфармацыя, што тэрапеўтычны корпус БХМП рыхтуюць пад размяшчэнне пацыентаў з рэспіраторнай інфекцыяй. Да гэтага, паводле словаў Наталлі, такіх пацыентаў прымалі ў інфекцыйнай, абласной, чыгуначнай лякарнях і ў скурна-венералагічным дыспансеры.

«Мне казалі, што прымалі ўсе, акрамя нашай, да ўчорашняга дня. Я не валодаю інфармацыяй, ці ёсць цяпер у БХМД пацыенты з каранавіруснай інфекцыяй. На сёння быў тэрмінова выселены цэлы тэрапеўтычны корпус. Уначы з пятніцы на суботу я павінна была дзяжурыць, але мае калегі сказалі, каб я з'ездзіла да бацькоў. Сказалі, што пачнуць пераводзіць хворых і аналізы несці. Калега мне патэлефанавала, расказала гэтую сітуацыю і сказала: «Не прыходзь на працу». У нас жа пытанне ў тым, што будуць пакутаваць старыя, перш за ўсё.

Яшчэ мне казалі калегі, што лякарня не была адкрытая для пацыентаў. Баяліся, таму што калідоры запоўненыя людзьмі, праводзяцца актуальныя абследаванні, баяліся заразіць цяжарных. Учора мне сказалі, што лякарня пакуль чыстая, на сёння я вам не магу даць інфармацыі пра размяшчэнне там хворых. Я хлусіць не буду», – расказала лекарка.

Паводле словаў Наталлі, у лякарні лекары адкрытыя кантактам цалкам, у калідоры звычайна сядзяць пацыенты, людзі, якія прыйшлі на абследаванне. На мінулым тыдні лякарню яшчэ наведвалі студэнты. І хоць Наталля не валодае інфармацыяй пра колькасць тых, хто заразіўся каранавірусам у горадзе, яна ведае, што цяпер хварэе шмат лекараў як у Віцебску, так і ў Оршы.

«Лекары даўно сталі паступаць у лякарню з запаленнем лёгкіх. Усе, хто кантактаваў з той італьянскай дэлегацыяй, з Мартынавым. Тады зачынілі дыягнастычны цэнтр, лекары сталі сыходзіць на самаізаляцыю, а потым ужо паступаць і ў стацыянары. Я ведаю, што захварэў мой кіраўнік, што ён проста знаходзіўся на працы, калі Мартынава на КТ прывезлі. Ён на мінулым тыдні ляжаў у вельмі цяжкім стане, у інфекцыйнай лякарні, ледзь размаўляў.

З запаленнем лёгкіх ляжаў лекар, які рабіў кампутарную тамаграфію Мартынаву. Ён працаваў у нашай лякарні. Мне патэлефанавала знаёмая і сказала, што ў чыгуначнай лякарні лекарка, якую паставілі кіраваць плынню хворых, цяпер ляжыць у рэанімацыі з запаленнем лёгкіх. Яшчэ два загадчыкі рэанімацыі з абласной лякарні – таксама запаленне лёгкіх. Гэта я ведаю толькі лекараў, а там жа яшчэ ёсць медсёстры, іх больш», – успамінае лекарка.

Паводле словаў Наталлі, лекараў БХМП таксама адпраўлялі дзяжурыць у іншыя гарадскія лякарні.

«Лекараў здымалі ўвесь той тыдзень, рэаніматолагаў здымалі на дзяжурства ў іншыя лякарні. Таму што там жа лекары выбываюць, вы разумееце. А ў нас гардэроб адзін з рэанімацыйным аддзяленнем, велізарны, то-бок ёсць прамы кантакт цэлы дзень.

З нагоды гэтых дзяжурстваў рэаніматолагі абураліся жахліва, маладыя хлопчыкі: як? Гэта злачынства!» – расказала лекарка.

Пры гэтым лекарам-пенсіянерам, з словаў Наталлі, у такой сітуацыі даюць спакойна звольніцца.

«Сыходзяць вельмі многія пенсіянеры, ім даюць спакойна сысці, без усялякага. Пішуць заяву – ніхто не трымае. Гэта ў Воршы і ў Віцебску. Ім кажуць: мы вас разумеем», – расказвае медсупрацоўніца.

З нагоды сродкаў індывідуальнай абароны, пальчатак і масак, Наталля адказала, што пакуль што ўсё гэта было ў лякарні. Праўда, аднаразовых медыцынскіх масак няшмат, у асноўным медыкі карыстаюцца марлевымі.

«Рэспіратары я не бачыла ні аднаго. У нас у аддзяленні ў асноўным ходзяць усе ў марлевых, марлевыя і ў продажы. У Оршы я была ў трох аптэках, там не было ні адной маскі. Уся Орша без масак увогуле ходзіць, усе там бясстрашныя: мерапрыемствы праводзяцца, у школах нейкія лагеры, нейкія там алімпіяды, усё працуе. Але народ прыціх. У іх таксама злеглі лекары, людзі ўжо пачалі класціся ў лякарні.

Маскі аднаразовыя нам вылучылі ў аддзяленне, па-мойму, сто штук. Старэйшая раздала і сказала: больш не будзе. Гэта было на мінулым тыдні ў пятніцу. Я выпрасіла адну і ўсюды ў ёй хадзіла ўсе гэтыя дні. У нас народ хадзіў у марлевых. Ну, марлевая маска – гэта смешна», – дзеліцца ўражаннямі лекарка з Віцебска.

Наталля расказала, што каранавіруснай інфекцыяй захварэў адзін яе блізкі чалавек у Оршы.

«Мая сяброўка ехала з Вільні да сваёй мамы, у апошні дзень. Калі зачынілі дарогі і яна не магла ні на чым з'ехаць, а ёй было вельмі трэба, то пачала лавіць машыну. Яна села з кіроўцам, беларусам, і калі яны праехалі частку шляху, ён ёй сказаў, што едзе з Італіі, паміраць. У яе ўжо выйсця не было, так што яна проста сціснулася, захуталася – і ўсё. Яна прыехала ў Беларусь два тыдні таму, напалоханая (ёй 47 гадоў) і здала тэст. Праз некалькі дзён, на пяты дзень, напэўна, у яе пачаліся клінічныя праявы. Гэта было ў Воршы. Яна выклікала хуткую, узялі тэст. Адказу не было. Яна чакала, хварэла, ледзь дыхала, тэлефанавала. Да яе баяліся ісці: тэрапеўта адправілі, а тая патэлефанавала, што баіцца. Дамовіліся тады, што яна выпіша ёй лекі і пакладзе на кілімок. Гэта ж зразумела ўсё, страх – мы ж не абароненыя. Сяброўка мая чакала тэст 10 дзён, яна паступіла ў лякарню, калі стала задыхацца, на выходных. І тады адразу зрабілі аналіз. Але ён быў адмоўны. Праўда, сказалі будуць рабіць паўторны аналіз.

Кажуць, што тэсты робяцца толькі хворым з клінікай, што іх вельмі мала. Але цяпер, можа, нешта зменіцца ў сувязі з вылучэннем грошай, не ведаю», – расказала лекарка.

Вяртаючыся да пытання пра маўчанне медсупрацоўнікаў, журналісты спыталі Наталлю, наколькі апраўданая чутка, што лекараў прымушаюць падпісваць нейкія дакументы пра неразгалошванне сітуацыі з каранавірусам у Віцебску. Яна адказала, што нічога пра гэта не ведае і колькі мела зносіны з лекарамі, ніхто пра гэта не казаў. Паводле ейных словаў, рэч тут, хутчэй, у іншым.

«У нас проста трошкі іншае, менталітэт іншы. Мы будзем працаваць проста таму, што так трэба. Таму што калі мы ўцячэм з поля бою, то хто выратуе і цябе, і тваю маму? Тут ты пойдзеш – і тады ўсё», – кажа лекарка.

Мы таксама спыталі Наталлю, што падштурхнула асабіста яе расказаць пра сітуацыю, у якой цяпер апынуліся віцебскія лекары. І яна адказала так:

«Таму што я з сям'і лекараў. Мае сябры – лекары. Мае калегі – лекары. Мае блізкія сяброўкі, мае сваякі, сёстры, браты – мы ўсе лекары. І я ведаю гэтую сітуацыю – мы глядзім тэлевізар, і быццам не хочацца верыць. Я разумею, што мы цяпер уступілі ў зону падвышанай рызыкі. І калі мы цяпер пачнём усё паміраць, то, па-першае, няма каму будзе ратаваць іншых людзей. Я не хачу, каб вымерлі блізкія мне людзі. Страх – гэта зразумела, але няведанне, мне здаецца, гэта горш за страх. Я адважылася на гэты крок, таму што мы стаім перад тварам смерці блізкіх мне людзей.

Я не хачу, каб мы атрымалі могілкі лекараў, маіх блізкіх, дарагіх мне людзей, выдатных людзей, якіх паставілі перад тварам гэтай смерці, трагедыі. І вы бачыце, што цяпер ёсць маса людзей, што лекары пачалі ўжо даваць інтэрв'ю, нешта рабіць, дзейнічаць. Таму што мы закладнікі сітуацыі. І калі ты разумееш, што памруць твае мама і тата, таму што пажылыя людзі пакутуюць часцей, што памруць дарагія сэрцу мае настаўнікі, мае блізкія, і што хутка мы атрымаем могілкі, ведаеце, страшна ўжо не становіцца, не».

Трэба прызнаць: каб адкрыта і сумленна выступіць у такой сітуацыі, сапраўды трэба мець вялікую смеласць і валодаць пачуццём уласнай годнасці. Паводле словаў Наталлі, у сваёй пастанове расказаць тое, што яна ведае, яна папрасіла падтрымкі сяброў, у тым ліку сяброў з іншых краінаў.

Напісаць каментар 84

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках