Як абаронцу «Азоўсталі» ўдалося перахітрыць расейцаў і выбрацца жывым з завода
5- 2.10.2023, 18:23
- 28,532
Гэта гісторыя, у якую цяжка паверыць.
Абаронца «Азоўсталі» з пазыўным «Усход», які адзін не пайшоў у палон да расейцаў, а застаўся на тэрыторыі завода, распавёў гісторыю свайго выжывання.
Гэта гісторыя, у якую цяжка паверыць. Вайсковец з пазыўным «Усход» - адзіны, хто не выйшаў у палон да расейцаў з «Азоўсталі». Ён застаўся на тэрыторыі завода і нейкім чынам цэлы тыдзень хаваўся ад расейцаў.
Затым вайсковец прайшоў амаль 200 км па тэрыторыі, якую ўжо акупаваў вораг, і вярнуўся ў свабодную Украіну.
Dialog.ua паведамляе, што інтэрв'ю з байцом «Усход», дзе ён дзеліцца гісторыяй свайго выжывання, можна паглядзець на YouTube-канале PRESSING.
- Як выйшла, што ты не выйшаў, а застаўся на «Азоўсталі»?
- Прыйшоў загад ад прэзідэнта - захаваць жыццё. І я надумаў выканаць гэты загад крыху іншым спосабам, думаў, што ў мяне ёсць шанец.
Фармальна баец з пазыўным «Усход» нават не быў у падраздзяленні, якое абараняла Марыюпаль, але ў яго быў камандзір, якому ён растлумачыў сваю пазіцыю і папрасіў, каб яго не падавалі ў спісы да расейцаў, а пазначылі як без вестак зніклага. Са слоў «азоўца», камандзір здзівіўся, але ўсё ж прыняў яго пастанову. "Кожны са ўзвода паціснуў мне руку і пажадаў поспеху, каб у мяне ўсё атрымалася", - успомніў вайсковец.
- Як ты падрыхтаваў сабе месца, схованку? Расейцы ж там правяралі ўсё, што можна, мусіць.
- Я б не сказаў, што там (на «Азоўсталі» - рэд.) нельга застацца незаўважаным, - запярэчыў баец. - Гэта шырокая тэрыторыя. Горад у горадзе, можна сказаць. Было шмат непрыкметных мясцін, куды чалавек ніколі не захоча лезці. Мы знайшлі каналізацыйны люк і знайшлі ход убок, разабралі з сябрам уваход. Гэта было тунэлепадобнае падземнае памяшканне недзе метраў тры ў глыбіню. Мы падрыхтавалі матрацы, коўдры, прынеслі вады, крыху кансерваў, цукар, гарбату і г. д. Мы планавалі заставацца ўдваіх, але ў апошні момант сябар усё ж надумаў пайсці ў палон. І я застаўся адзін.
З прызнання «азоўца», ён правёў сем дзён у падземным памяшканні, дзе можна было перасоўвацца толькі на каленях або ў на карачках. Пры гэтым, знаходзячыся там, ён часта ўспамінаў фільм «Пахаваны жыўцом».
Галоўнай забаўкай абаронцы ў яго схованцы была пераплаўка цукру на карамель, а таксама абдумванне розных сцэнароў вынахаду і прыдумванне легенды, якая, з вялікай дзеллю імавернасці, магла яму спатрэбіцца пры размовах з супрацоўнікамі ФСБ.
Таксама я спрабаваў больш спаць, разумеючы, што чым больш я сплю, тым хутчэй пройдзе час. На сёмы дзень я ўжо дужа дрэнна сябе адчуваў. Разумеў, што калі не пайду адсюль, то магу памерці ад недахопу ежы. І на сёмы дзень надумаў выходзіць з гэтай схованкі», - распавёў баец.
Уначы, пераапрануўшыся ў цывільнае адзенне і закапаўшы зброю па розных месцах, вайсковец пачаў рухацца да выхаду. Расейцы выдавалі сябе тым, што хадзілі з ліхтарамі, палілі вогнішчы на пастах, гучна размаўлялі, таму можна было разумець, дзе яны дыслакуюцца, а дзе можна праходзіць і застацца незаўважаным.
«Я ішоў дастаткова доўга, трэба было ўвесь час спыняцца, слухаць ворага. Там досыць кароткая адлегласць да горада, але мне прыйшлося ісці ад цемры да самага світання. І я ўдала выйшаў у горад. Калі я выйшаў, то было адчуванне перамогі, але я вельмі моцна памыляўся і занадта рана расслабіўся», - прызнаўся «азовец».
Працяг аб тым, як ён выбіраўся з акупаванага Марыюпаля, вайсковец зараз апісвае ў сваёй кнізе. Паводле ягоных слоў, прайшоўшы 200 км пешшу і намуляўшы ногі да кроў, ён усё ж такі змог атрымаць свабоду. У яго кнізе будзе расказана пра нямала прыгод.
Пры гэтым важна адзначыць, што абаронца «Азоўсталі» з пазыўным «Усход» зноў узяў зброю ў рукі і цяпер ваюе ў складзе 3-й штурмавой брыгады, а ягоны сябар, які ў апошні момант змяніў пастанову, дагэтуль знаходзіцца ў расейскім палоне.