Ці думаюць разумныя людзі хутчэй?

Навукоўцы далі адказ.

Мозг дарослага чалавека складаецца з мільярдаў нейронаў, аб'яднаных шматлікімі сувязямі. Гэтыя складаныя і часам заблытаныя сеткі - адначасова ключ да дзіўных магчымасцяў мозгу і галоўная цяжкасць на шляху да яго вывучэння, піша naked-science.

Паколькі працаваць з мозгам жывога чалавека даволі складана, даследнікі ўсё часцей звяртаюцца да кампутарнага мадэлявання, выкарыстоўваючы лічбавыя звесткі сканавання мозгу, такія як магнітна-рэзанансная тамаграфія (МРТ), а таксама матэматычныя мадэлі, заснаваныя на тэарэтычных ведах аб біялагічных працэсах.

Першапачаткова гэта дазваляе пабудаваць «агульную» мадэль чалавечага мозгу, але затым навукоўцы ўдакладняюць яе, выкарыстоўваючы звесткі асобных людзей і ствараючы «персаналізаваныя» мадэлі мозгу.

Каб вывучыць, як агульныя паказчыкі ўзроўню інтэлекту ўплываюць на хуткасць вырашэння розных задач, міжнародная група даследчыкаў стварыла 650 «персаналізаваных» мадэляў мозгу ўдзельнікаў праекта Human Connectome Project. Гэта дазволіла эфектыўна прайграваць актыўнасць кожнага вывучанага мозгу, аналізуючы інтэлектуальныя характарыстыкі і час рэакцыі канкрэтнага чалавека пры вырашэнні розных задач.

У далейшым паказчыкі гэтых мадэляў параўноўвалі з паказчыкамі саміх удзельнікаў, якім прапанавалі вырашаць серыю задач, якія паступова ўскладняюцца, на падбор элементаў у «пазлах», якія паступова ўскладняюцца.

Навукоўцы выявілі, што ўдзельнікі з больш высокімі паказчыкамі інтэлекту хутка спраўляліся з простымі задачамі, але даўжэй рашалі складаныя. Часткі іх мозгу пры гэтым былі лепш сінхранізаваныя паміж сабой, якія стала абменьваючыся інфармацыяй і затарможваючы прыняцце канчатковага рашэння.

З іншага боку, мозг людзей з невысокім IQ даслоўна «спяшаўся з высновамі» пры прыняцці складаных пастаноў, а не чакаў, пакуль вышэйшыя вобласці мозгу скончаць этапы апрацоўкі, праз што такія людзі часцей дапускалі памылкі.

Згодна з высновамі даследчыкаў, апублікаванымі ў часопісе Nature Communications, агулам паказчыкі «персаналізаваных» мадэляў супадалі з паказчыкамі мозгу жывых людзей, што даводзіць эфектыўнасць кампутарнага мадэлявання чалавечага мозгу. У будучыні такія метады можна выкарыстоўваць у медыцыне: да прыкладу, з дапамогай кампутарнай сімуляцыі лекар зможа ацаніць, якія лекі будуць найбольш эфектыўныя пры лячэнні канкрэтнага пацыента і выклічуць найменшую колькасць пабочных эфектаў.