Азараў і локшына

З жыцця Паліграфаў Паліграфычаў.

Не ведаю, ці скончыцца ў краіне шампанскае пасля сыходу Лукашэнкі, але магу канстатаваць, што поп-корн у роднай краіне, а таксама за яе межамі ў краінах, дзе жывуць беларусы, ужо на мяжы знікнення. Таму што назіраць сеансы выкрыцця агентуры і ашуканцаў можна выключна з поп-корнам і кока-колай у вялікай кардоннай шклянцы. Мы тут хутка ад лішку калорый пакутаваць пачнём, паглынаючы поп-корн у такіх вар'яцкіх колькасцях.

Учора выліўся чарговы «эль скандаль» у Байполе: нейкі Азараў быццам бы звольніў нейкага Купрэйчыка за тое, што той адмовіўся праходзіць праверку на паліграфе. Той, у сваю чаргу, пакінуў за сабой доступ да сацсетак і тэлеграм-каналу і паведаміў, што Азараў звольнены з Байпола, паколькі той не падаў фінансавую справаздачнасць і наогул займаўся нейкімі сумнеўнымі фінансавымі аперацыямі. Спеву птушак ужо не чуваць у свеце з-за храбусцення поп-корна.

Дзяўчаткі, не сварыцеся. У вашу легенду аб паліграфе, які абавязкова выявіць агентаў КДБ і ГУБАЗіку, не паверыць ніводны беларус. Тым больш што многія з нас, якія сядзелі ў розныя перыяды найноўшай гісторыі, паспелі прайсці гэты самы паліграф у засценках і дакладна ведаюць, што яго высновы далёка не заўсёды супадаюць з рэальнасцю, і агентаў трэба выяўляць зусім іншымі метадамі. Але я выдатна разумею, што вам гэта не патрэбна, бо вы ж не збіраецеся лавіць і выкрываць саміх сябе. Вось і спадзяецеся скарміць наіўным беларусам казачку пра ўсемагутны паліграф, які высветліць праўду.

Дарэчы, паліграф - гэта ўсё ж прэрагатыва сілавых структур. Часам яго выкарыстоўваюць некаторыя працадаўцы пры допуску чалавека да камерцыйнай таямніцы. Але гэта, па-першае, справа выключна добраахвотная (ніхто не мае права за адмову ад праверкі падвяргаць чалавека якім-небудзь рэпрэсіям або абмежаванням). А па-другое, якая камерцыйная таямніца можа быць у няўрадавай арганізацыі? Паліграф у НКА - гэта несусветная дурасць і неверагодная подласць. Гэта можа сведчыць толькі аб тым, што той, хто намагае на праверцы ўласных калег і аднадумцаў на паліграфе, па-ранейшаму лічыць сябе сілавіком і карнікам, а няўрадавую арганізацыю - філіялам ГУБАЗіКу.

Дарэчы, я таксама праходзіла праверку на паліграфе - у далёкім 2011 годзе, у СІЗА КДБ. Таксама яшчэ верыла ў казкі і думала, што мяне спытаюць, ці біла я шкло ў доме ўрада, і я адкажу адмоўна, паліграф пацвердзіць, пасля чаго мяне неадкладна адпусцяць дадому з прабачэннямі. Але пра шкло ў доме ўрада мяне не пыталіся. Пытанне было адно: ці дапамагалі вам фінансава?.. Далей ішлі прозвішчы расейскіх і ўкраінскіх алігархаў, многія з якіх я ўвогуле чула ўпершыню. Дык вось, калі прагучала прозвішча чалавека, які сапраўды дапамагаў нашай камандзе падчас выбарчай кампаніі, я адказала «не» і чакала выкрыцця. Але паліграф і вухам не павёў. Затое калі прагучала прозвішча Уладзіміра Гусінскага, на якое я са спакойным сумленнем дала такі ж адказ, паліграф раптам выдаў шалёную рэакцыю. І задаволены кадэбэшнік сказаў: «Ага, значыць, гэта быў Гусінскі. Не спрачайцеся, у вас 95 адсоткаў хлусні на гэтае прозвішча». Не, казала я, мы з ім нават знаёмыя ніколі не былі. Тады адкуль жа такая рэакцыя, запытваў кадэбэшнік. Я шчыра адказала: «Калі вы назвалі яго прозвішча, я адразу падумала: чорт, вось да Гусінскага мы нават не звярталіся, а можа, і трэба было». Так што рэакцыі паліграфа непрадказальныя, і сілавікі, якія мелі з ім справу, ведаюць пра гэта лепш за іншых. Гэта казачка для разумова адсталых, у якую з дзіўнага збегу акалічнасцяў многія чамусьці паверылі.

Цяпер, на шчасце, беларусы пачынаюць бачыць. Магчыма, гэта асаблівасць менталітэту? Урэшце, чакалі ж больш за 20 гадоў, перш чым зразумелі, хто такі Лукашэнка, і выйшлі на вуліцы абсалютнай большасцю ў 2020 годзе. Можа, і цяпер павінны прайсці гады, перш чым беларусы зразумеюць, што ад іх імя гавораць самазванцы і злачынцы, у найлепшым выпадку карыкатурныя персанажы, класічныя Паліграфы Паліграфычы Шарыкавы – ад міністра без двух партфеляў Сахашчыка да губопікаўца Азарава, які саджаў у турму беларусаў з «Азова». Праблема ў тым, што ў нас няма дзесяцігоддзяў на ўсведамленне, бо трэба тэрмінова вызваляць з турмаў тых, каго працягваюць саджаць такія ж.

У сілавых структурах, несумненна, працавалі і тыя, хто не меў дачынення да рэпрэсій, а займаўся барацьбой са злачыннасцю. І многія з іх перайшлі на бок народа, добраахвотна адмовіўшыся ад спакою, дабрабыту, ільготных крэдытаў і іншых прывілей, якія рэжым шчодра сыпаў у іх кішэні. Яны мянялі працу, пачыналі з нуля, а некаторыя і зусім апынуліся ў турмах. І трэба навучыцца падзяляць іх і «азараўцаў». Мы павінны нарэшце зразумець, што тыя, хто па добрай волі, а не паводле прысуда суда, прыйшоў служыць у ГУБАЗіК, - іншыя. Яны не такія, як мы. Іх ролевая мадэль - Карпянкоў. І нават мяняючы краіну і палітычную арыентацыю, яны захоўваюць гэтую мадэль і вобраз дзеяння: хлусню, здраду, правакацыі. А беларусаў яны ўважаюць за быдла. На шчасце, беларусы паступова ачуняюць пасля эйфарыі дваццатага года і пачынаюць адказваць ім узаемнасцю. Чорт з ім, з поп-корнам, галоўнае - стрэсці локшыну.

Ірына Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com