Завербаваны ГУР расейскі афіцэр адрокся ад Пуціна

І раскрыў праўду аб расейскім войску.

Расійскі лейтэнант Данііл Алфёраў, які ў супрацоўніцтве з Галоўнай управай выведкі, вывеў на падкантрольны Украіне бок 11 вайсковых УС РФ і выйшаў сам, распавёў аб парадках у пуцінскім войску. На Херсоншчыне захопнікі адчуваюць дэфіцыт боепрыпасаў і артылерыі і масава гінуць і калечацца ў бессэнсоўных спробах утрымаць выспы на Дняпры.

Менавіта жахлівыя страты, а таксама нежаданне забіваць або загінуць у несправядлівай расейскай вайне супраць Украіны падштурхнула Алфёрава пайсці на супрацоўніцтва з ГУР Мінабароны Украіны. Як гэта было, ён распавёў падчас прэс-канферэнцыі ў Кіеве амаль праз месяц пасля выхаду на падкантрольную Украіне тэрыторыю, паведамляе карэспандэнт «Обозревателя».

Вайсковец, які 30 верасня раскрыў свой твар перад журналістамі ў Кіеве, расказаў, што катэгарычна не хацеў ваяваць. Але ў 2023 годзе яго вымусілі падпісаць кантракт.

«Мяне, мякка кажучы, прымусілі падпісаць кантракт з міністэрствам абароны. Не хацеў ні ваяваць, ні забіваць. Я быў супраць вайны першапачаткова, бо развязаная Пуціным вайна несправядлівая ні ў якім рэчышчы. Я ўважаю Пуціна за забойцу, ён пазбавіў даху надгалавой тысячы ўкраінцаў, за што мне бясконца шкада ўкраінскі народ. Я мяркую, гэта несправядліва, столькі смерцяў, горычы праз тое, што ў нашага цара ўзнікла вар'яцтва. Гэта не апісаць словамі, наколькі гэта несправядліва», - сказаў вайсковец.

У мінулым кадравы афіцэр, а пасля пачатку поўнамаштабнай агрэсіі РФ супраць Украіны - акупант у складзе кантрактнага войска РФ, Алфёраў распавёў, што менавіта адчуванне несправядлівасці таго, што адбываецца, падштурхнула яго пагадзіцца на прапанову аб супрацоўніцтве, з якой на яго выйшлі прадстаўнікі ўкраінскай вайсковай выведкі. Гэта адбылося сёлета ў чэрвені.

«І мне прапанавалі супрацоўніцтва. Я пагадзіўся і па меры прыбліжэння да лініі фронту я супрацоўнічаў, адпраўляў нейкую інфармацыю, якая пацвярджае фатаграфіі. Усё, што дапамагло б сабраць аператыўна-тактычную інфармацыю аб перамяшчэнні войскаў», - пералічыў ён.

З пачатку жніўня гэтага года падраздзяленне Алфёрава (ён быў камандзірам 5-й мотастралковай роты 3 мотастралковага батальёна 26 палка) перакінулі на акупаваную частку Херсоншчыны. Ён прызнае: у параўнанні з іншымі кірункамі там было адносна спакойна. Аднак гэта не дапамагло расейцам пазбегнуць каласальных страт.

«Там было ў параўнанні з іншымі кірункамі ціха, за выключэннем месцаў, якія называюцца астравамі. Там было апраметнае пекла, бо мы не былі непасрэдна ў судакрананні з УСУ, у нас не было стралковых баёў і сутыкненняў на той момант з супраціўнікам, але страты былі вялікія, як «300-х», так і «200-х». Бо з нашага боку артылерыя не працавала. У нас кіраванне і ўзаемасувязь з падраздзяленнямі цалкам адсутнічала. Ва Украіны была перавага ў артылерыі, бо яна працавала па цэлях. І вельмі шмат набояў было ў параўнанні з нашымі артылерыстамі. Таксама перавага ў дронах была вялікая. Вось дроны мелі вялікую перавагу», – распавёў вайсковец.

Са слоў расейца, спачатку камандаванне адпраўляла на праславутыя выспы акупантаў на лодках. Калі УСУ іх усе патапілі, пад прыцэльнымі артабстрэламі захопнікаў адпраўлялі да выспаў пешшу.

«Спачатку мы адпраўляліся на выспы на лодках. Але ўсе лодкі былі знішчаныя, пасля чаго мы перасоўваліся непасрэдна ўброд, праз балоты і гэтак далей, што неўласціва для выканання задач у той мясцовасці менавіта пяхоце. Таму што я з'яўляўся камандзірам мотастралковага ўзвода. Таксама нашае падраздзяленне кіравалася па прынцыпе штурмавых атрадаў, якія складаюцца з вязняў. Я, афіцэр, на пазіцыях адчуваў сябе сяржантам. Таму што мая задача была толькі даставіць людзей на гэтыя выспы, адкуль яны фактычна вернуцца «300-мі», альбо не вернуцца, бо загінуць. Гэта было вельмі цяжка ў плане маральна-псіхалагічнага стану», - адзначыў вайсковец УС РФ.

Штодзённыя страты, з яго слоў, істотна падарвалі маральна-псіхалагічны стан шарагоўцаў акупацыйнага войска. Паралельна з павелічэннем колькасці параненых (іх называюць «300-тымі») павялічвалася і колькасць адмоўнікаў і дэзерціраў.

Развязваць праблему расейскія камандзіры ўзяліся старым упадабаным метадам: стварэннем «загараджальных атрадаў».

«Былі адмоўнікі, так званыя «500-я», былі тыя, хто збіраўся дэзерціраваць. Увогуле, пачынаўся хаос. І для таго, каб наводзіць парадак, камандзір батальёна (ён не прадставіўся, я толькі ведаў яго ў твар, не ведаў ні імя, ні прозвішча) яшчэ да пачатку баявых дзеянняў на тэрыторыі Украіны стварыў нейкі атрад, мы яго называлі «світай». Гэта людзі, якія пераважна ваявалі ўжо на нейкіх іншых кірунках. І зняволеныя. Яны займаліся карнымі аперацыямі, гэта значыць, яны вылоўлівалі незадаволеных, закідвалі іх у ямы, прывязвалі да дрэў і гэтак далей», - распавёў Алфёраў.

Ён стаў сведкам таго, у што ператвараліся расейскія вайскоўцы, якія прайшлі праз такія «выхаваўчыя працэдуры».

«Камандзір суседняга ўзвода, старшы лейтэнант, ён таксама патрапіў пад гэтую гісторыю. Але з ім абышліся больш жорстка, бо ён як камандзір не выканаў нейкія свае абавязкі. Яго на чатыры дні прывязалі да дрэва, ён хадзіў пад сябе ў прыбіральню. Быў збіты. І калі ён вярнуўся ўжо на пазіцыі, ён быў маральна знішчаны. Ад яго ранейшага «я» нічога не засталося. Ён як замбаваны казаў, што нам трэба ісці на гэтыя праклятыя выспы. Калі мы пойдзем на выспы, тое ўсё будзе добра. Як чалавек ён быў ужо знішчаны», - адзначыў лейтэнант УС РФ.

Не дадавала, з яго слоў, матывацыі акупантам і тое, як Расея іх забяспечвала і як выконвала ўзятыя на сябе абавязацельствы. Напрыклад, яму за час службы па кантракце выплацілі толькі палову з абяцаных «пад'ёмных»: блізу 350 тысяч рублёў. Заробку, якім МА РФ прываблівае расейцаў на службу па кантракце, ні ён, ні яго падначаленыя так і не ўбачылі.

«Забеспячэнне ежай было на не найвышэйшым узроўні. Нам пашанцавала таксама, што там былі нейкія калонкі з вадой. Ваду нам не завозілі. Пра лазню наогул маўчу. Мыліся як маглі. Маральна-псіхалагічны стан менавіта майго падраздзялення быў вельмі нізкім. Даслоўна праз два тыдні ўжо з'явіліся пяцісотыя. Яны ўцякалі кудысьці ў тыл, спрабавалі выехаць нават на тэрыторыю Расеі… Яны былі ў роспачы, іх падманулі і гэтак далей», - падкрэсліў Алфёраў.

Ён таксама паскардзіўся на адсутнасць належнай меддапамогі для параненых. Напрыклад, з яго слоў, з «астравоў» параненыя там акупанты вымушаныя былі выбірацца самастойна.

«300-я», якія заставаліся на астравах, эвакуацыяй займаліся самастойна. Важна сказаць, што там, на маршруце вылучэння, знаходзіліся «200-я», якіх ніхто не забіраў. Гэта было як вялікае пекла цягам маршруту. Таму, я думаю, маральна-псіхалагічны стан будзе пагаршацца і агулам ён не будзе ніяк падняты, ніяк. Ні за якія грошы», - падкрэсліў ён.