«Калі б такое адбылося ў Менску - ён бы проста абрынуўся»

Як беларусы перажылі «ўраган стагоддзя» ў ЗША.

На ўсходнім узбярэжжы ЗША лютуе небывалы за апошнія гады ўраган «Мілтан». Беларусы, якія жывуць у штаце Фларыда - эпіцэнтры стыхіі, распавялі Еўрарадыё пра тое, як яны рыхтаваліся і перажылі гэты прыродны катаклізм.

«У жыцці ветру такога не бачыў»

Генадзь жыве ў горадзе Груўлендзе. Кажа, хоць стыхія і прыйшла да яго ў дом, яна была не такой магутнай, як у іншых гарадах Фларыды.

- Праз навіны першапачаткова было вельмі трывожна. Асабліва перажывалі жонка і дзеці. Жонка амаль увесь вольны час нешта рыхтавала – карміць жа сям'ю трэба, а электрычнасць магла знікнуць у кожны момант. Але асабіста ў мяне была нейкая ўпэўненасць, што ўсё будзе добра.

Эвакуявацца мы не сталі - засталіся дома. Прыбралі ўсё з гаўбца, задняга двара, смеццевыя бакі і ўсё, што можа вецер панесці або ссунуць. Улады ездзілі па горадзе і на выпадак падтаплення раздавалі мяшкі з пяском.

Заправілі аўтамабілі (напярэдадні ўрагану гэта была вялікая праблема), набралі ванныя з вадой (баяліся, што вада можа знікнуць), а яшчэ набылі шмат рознай ежы, якую не трэба гатаваць.

Уласна, на гэтым нашая падрыхтоўка скончылася. Нашы суседзі, напрыклад, забівалі ў дамах вокны, але мне здалося гэта лішнім.

Сам ураган нас амаль не крануў, толькі дэкаратыўны фантанчык у садзе зламаўся. У нашым доме, у адрозненне ад нашых суседзяў, падтапленняў няма, вокны і дах таксама стрэс-тэст прайшлі на ўра.

Электрычнасць таксама не знікала - лініі электраперадачы да майго дома падведзеныя пад зямлёй.

Але, каб вы разумелі, які быў вецер – ёсць фота, дзе кантэйнеры па 150 кілаграмаў проста закідваюцца на дах. Гук быў такі, быццам таранам стукаліся ў дзверы, вокны і сцены. Месцамі нават унутры дома было дрэнна чуваць адзін аднаго.

Жонка здымала ўчора сам ураган, але фота і відэа не перададуць сапраўдную атмасферу. Гэта трэба было бачыць нажыва. У жыцці ветру такога не бачыў, дождж даслоўна гарызантальна слаўся. Захапляльнае і страшнае відовішча.

Сёння з самай раніцы людзі ходзяць і ўручную прыбіраюць паваленыя галінкі, толькі што бачыў суседзяў з пікапам, загружаным зламанымі дрэвамі. Людзі нармальна да гэтага ставяцца - прыбіраюць наступствы, рамантуюць, што зламалася.

Прапануюць дапамогу тым, каму складана прыбраць самім. Думаю, крыху пазней сёння падключацца муніцыпальныя і кааператыўныя службы.

Панікі так дакладна ні ў каго няма, нават у тых, чыя маёмасць пацярпела.

Так, гэтая прыродная з'ява і трэба быць да яе гатовым. Мы пераехалі ў Фларыду з Каліфорніі, а там перад нашым ад'ездам быў землятрус 7,3 бала. Вось, думаем, куды яшчэ пераехаць, каб людзі не сумавалі навокал.

«Калі б такое адбылося ў Менску - ён бы проста абрынуўся»

Ірына, жонка Генадзя, таксама ніколі раней не бачыла такога вялізнага ветру.

- Пару тыдняў таму ў нашым штаце ўжо быў ураган, але ён прайшоў побач з намі. На гэты раз мы сапраўды былі ўпэўненыя, што будзем проста ў эпіцэнтры.

Пачалі рыхтавацца загадзя: закупілі вады, запасліся сухім пайком - тое, што раскуплялася ў крамах адразу ж. Але агулам у наяўнасці ўсё было.

Панікі таксама не было, людзі былі вельмі арганізаваныя, бо амерыканцы даўно з гэтым знаёмыя. Адзіная праблема - гэта знайсці бензін, яго не было ад слова зусім, усе запраўкі пуставалі.

Так, была думка з'ехаць, нам нават рэкамендавалі гэта зрабіць, але куды ехаць без бензіну? Карацей, пастанавілі застацца. Усё, што можа некуды паляцець, занеслі ў дом, аўтамабілі схавалі ў гараж.

Было вельмі жудасна, да гэтага было вельмі шмат хайпу, што ні ўключы - усюды казалі аб гэтым урагане. Але кудысьці ўцякаць хавацца не мела сэнсу, бо ў Фларыдзе няма скляпоў, схавацца немагчыма.

Мы зарадзілі ўсе гаджэты, электронныя кнігі, падрыхтавалі ежу і пачалі чакаць. Нашы суседзі рыхтаваліся вельмі арганізавана: пакідалі мяшкі з пяском, падвязвалі дрэвы, будавалі нейкія падпоркі на платах.

Панікі не было ўвогуле, нуль. Людзі малайцы, усе сядзелі па дамах, і ніхто не бадзяўся. Заставалася толькі чакаць і маліцца.

Раніца пачалася проста з лёгкага дажджу. Сам ураган прыйшоў ужо да ночы. Усё пацямнела, з'явіўся вецер і моцны лівень. Я падумала, што гэта пачатак, але не.

Затым пачаўся трапічны шторм, які ўвесь час набіраў моц — і гэта ўжо было страшна. Сцены трэсліся, у нас нават ложак у пакоі хістаўся.

Такое я бачыла ўпершыню, гэта не проста калі адчуваеш вецер - гэта калі ты яго бачыш.

Наогул, узровень інфраструктуры тут проста надзвычайны, усе да ўсяго гатовы: і людзі, і ўлады. Калі б такое адбылося ў Менску - ён бы проста абрынуўся.

Дзякуй богу, што ўсё гэта скончылася. Усе жывыя і здаровыя. Нас пранесла.

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com