«Давялося падацца на візу пяць разоў за год»
7- 30.12.2024, 21:11
- 4,234
Як беларуска вельмі хацела патрапіць у Парыж.
Доўгая гісторыя з атрыманнем шэнгенскай візы для Крысціны пачалася яшчэ ў лютым. Тады разам з сястрой яна пачала марыць пра паездку ў Парыж. Да гэтага дзяўчына ні разу не адкрывала шэнген, таму шлях да атрымання візы быў цярністым. Падаваць дакументы ёй давялося цэлых пяць разоў.
– Першы раз мы падаваліся ў Берасці ў Польскім візавым цэнтры. Адмову атрымалі стандартную – «недастаткова падставаў». Былі тры варыянты: падацца на апеляцыю, памяняць пашпарт ці запісацца ў іншы візавы цэнтр. Выбралі трэці – на гэты раз у Гародні, падаваліся ў канцы сакавіка. Сястры пашанцавала: ёй візу далі, мне зноў паставілі адмову, – расказала яна Onlíner.
Крысціна не планавала здавацца і падала апеляцыю ў консульства – і гэта таксама не спрацавала. Тады дзяўчына ўсё ж пастанавіла памяняць пашпарт і паспрабаваць поспех у Польскім візавым цэнтры зноў. Пакуль рыхтаваліся дакументы, паспелі змяніцца абставіны.
– Мой сын займаецца ў мадэльнай школе. У жніўні нам паступіла прапанова прыняць удзел у фестывалі менавіта ў Парыжы. Ды яшчэ і даты якраз выпадалі на дзень нараджэння сястры. Усе карты склаліся як трэба! І я пастанавіла паспрабаваць: выправіла яго на адбор, які ён паспяхова прайшоў, – заставалася толькі чакаць, калі можна будзе падаваць дакументы.
Яшчэ да ўсёй эпапеі з візамі Крысціна разам з сям'ёй планавала ў верасні паляцець адпачыць у Дубай. Але праз новыя падзеі пастанавіла ўсё ж выбраць Парыж.
– Сястра марудзіла з квіткамі ў Парыж да апошняга, чакала пацверджання нашай паездкі. Выкупіла іх толькі за два тыдні да патрэбных датаў. І літаральна на наступны дзень мне прыйшло паведамленне, што нямецкае консульства адмаўляе ў прашэнні ў адкрыцці візаў усяму калектыву. І атрымалася, што і ў Дубай мы не паляцелі, і сястра ў Парыж рушыла без мяне.
Але і на гэтым этапе Крысціна не планавала пакінуць тэму з візай – хоць і пасля слёзаў. У той самы дзень напісала ў агенцтва з пытаннем, які варыянт падачы будзе самым хуткім. І дакладна пастанавіла: гэтая спроба дакладна будзе апошняй – віза ў сястры заканчваецца ў сакавіку, так што гэта быў апошні шанец паспець злятаць у Еўропу разам у найбліжэйшы час.
– Мы з агенцтвам пастанавілі падацца на гішпанскую візу. Я аплаціла тэрміновую падачу: гэта азначае запіс цягам двух тыдняў, калі табе ў любы момант могуць патэлефанаваць і сказаць быць гатовым заўтра. Мне пашанцавала праз 4 дні.
Свой пашпарт Крысціна чакала 3 тыдні. Забрала і… убачыла тую самую доўгачаканую візу. Далі яе нават на крыху большы тэрмін, чым яна прасіла, – на 30 дзён. Дарэчы, агенцтва дзяўчына не мяняла ўвесь год і адчувае да спецыялістаў толькі падзяку за тое, што прайшлі з ёй увесь шлях да канца.
На пытанне, колькі грошай сышло на ўсё, Крысціна ўсміхаецца.
– Не падлічвала і не буду. Але думаю, яшчэ адну рынапластыку спакойна можна было б зрабіць (нядаўна дзяўчына перанесла аперацыю. – Заўв.). Для мяне гэта ўсё лічыцца не ў грошах, а ў тым, колькі сілаў, маральных і фізічных, я аддала.
У пераднавагодняй мітусні саму паездку спланаваць Крысціна яшчэ не паспела. Але збіраецца заняцца гэтым адразу пасля святаў: вызначаць трэба хутка – тэрмін дзеяння візы ўсё ж моцна абмежаваны.