«Тое, што я адзін, мяне проста захапляла»
10- 31.12.2024, 11:15
- 5,218
Гісторыя беларускага кіроўцы фургона, які сустрэў Новы год у рэйсе.
У мінулую навагоднюю ноч Віктару (імя зменена на просьбу героя) давялося сустрэць свята ў фургоне. Усё з-за таго, што мужчына працуе кіроўцам. CityDog.io даведаўся ў беларуса, як сустракаць Новы год у абсалютнай самоце, седзячы ў кабіне машыны.
Пра працу ў святы: "Хто, калі не мы"
- Мой рэкордны рэйс доўжыўся амаль паўгода, з лістапада да траўня. Каляды я тады сустракаў у Нямеччыне: мы проста стаялі два дні, бо ў святочныя дні абвяшчаюцца выходныя і забарона на рух фургонаў.
Паркінгі ў гэты час звычайна напаўпустыя: мясцовыя, як правіла, сыходзяць у працяглыя адпачынкі, нашы калегі з краін СНД з'язджаюць дадому да сем'яў, а фургоны звозяцца на базы. Але ўсё адно застаюцца людзі, якія сустракаюць Каляды ў кабіне.
Мне запомнілася, што ў Нямеччыну да нас прыязджалі прадстаўнікі розных фондаў, каб павіншаваць са святамі. У якасці падарункаў былі мяшкі з чыпсамі, печывам, нататнікі і асадкі. Яны дзякавалі нам за нялёгкую працу. Маўляў, хто, калі не мы. А я думаю: “Натуральна, хто, калі не мы? Ніякаму немцу нават у галаву не прыйдзе працаваць за такі заробак і з такім рэжымам дня”.
Пра побыт: “Тое, што я адзін, мяне проста захапляла”
- На Новы год я апынуўся ў Славакіі. Разгрузка машыны была 27 снежня, а наступнае заданне - толькі 2 студзеня.
Наогул, кіроўца можа папрасіць рэлакацыю ў зручнейшае месца, калі чакаць рэйса вельмі доўга. Але я стаў на добрым паркінгу пад Браціславай і быў там адзін - гэта здараецца вельмі рэдка. Я быў надзвычай рады гэтай акалічнасці, і факт таго, што я адзін, мяне проста захапляў - настолькі статыстычна гэта малаверагодна.
Не ў крыўду калегам будзе сказанае, але ад некаторых з іх на выходных лепш стаяць далей. У большасці сваёй гэта зусім не выпускнікі філасофскага факультэта ці філфака. Яны паказваюць усю сутнасць прафесіі: палова паркінга п’е, маленькая частка займаецца фізкультурай, усе астатнія гатуюць ежу, ходзяць у душ і пяруць.
У мяне на фуры стаяў добры акумулятар, мне было добра, цеплыня, быў запас прадуктаў. Яшчэ побач запраўка з крамкай - калі б прыціснула, можна было што-небудзь купіць дрэнным коштам.
Пра навагоднюю ноч: “Проста гартаў стужку ў тэлефоне”
- Для мяне святы - гэта ў першую чаргу перыяд, калі цябе ніхто не чапае. Так што з пункту гледжання сацыяфоба гэта ідэальны Новы год.
У навагоднюю ноч я проста гартаў стужку ў тэлефоне. Глядзеў відэа, ціктокі - тыповае гультайства. Стэлефаноўваўся з бацькам, братам і сябрамі. Калі ў цябе ёсць інтэрнэт, ты ўсё адно знаходзішся ў інфармацыйным полі, таму ніякай адарванасці няма.
Падчас перапынкаў я люблю хадзіць у горад. Але тым разам я стаяў на новым адцінку трасы, які знаходзіцца далёка ад усяго. Таму некуды выбрацца не атрымалася.
З ежы я нічога спецыяльнага не гатаваў - не аматар гэтага. Тым не менш імкнуся есці максімальна карысную ежу. Таму купляў садавіну, гародніну, мюслі. Можа, хтосьці з калег адкрываў сопліцу або слівовіцу. Але я ў алкагольных справах не спец - вельмі рэдка і абмежавана п'ю.
Ніякіх ялінак я сабе не ладзіў. Ведаю, што шмат хто ўпрыгожвае аўто, але я гэтага не рабіў. Я не аматар цюнінгу, мне падабаецца, калі ўсё згодна з заводам: якую машыну выпусцілі, няхай такі і будзе.
Пра навагодняе жаданне: “Загаданае ажыццявілася”
- У навагоднюю ноч я загадаў сабе купіць матацыкл - гэта была асаблівая мара. І яна здзейснілася. Пасля паўгадавога рэйса купіў сабе матацыкл і з сярэдзіны ліпеня да канца сезона накатаў на ім 11 тысяч кіламетраў.
Гэты досвед я б паўтарыў. Новы год - гэта такі перыяд, калі ты можаш проста чакаць наступнага рэйса на паркінгу, катацца па суседніх мястэчках і атрымліваць той жа самы заробак.
Можа ўзнікнуць пачуццё, маўляў, бедныя хлопцы, стаяць там. Але, як правіла, тыя, хто там застаюцца, робяць гэты выбар свядома. Мяне, напрыклад, усё задавальняла.