У Менску настаўніца не пусціла школьніка ў прыбіральню і той апісаўся на ўроку

Бацькі абурыліся.

Сын чытача «Зеркала» вучыцца ў адной з менскіх школ. Нядаўна хлопчык паспрабаваў адпрасіцца ў прыбіральню падчас урока, але настаўніца яго не адпусціла. Скончылася гісторыя не вельмі добра. Імя суразмоўцы змененае для яго бяспекі.

«Настаўніца яму забараніла выходзіць»

Сын Канстанціна навучаецца ў пачатковай школе. Урокі ў яго вядзе адна настаўніца. Бацька хлопчыка кажа, што прэтэнзіі да педагога былі і да здарэння: яна магла крычаць на дзяцей, выкідваць са скрыначак неакуратна складзеныя рэчы.

- У той дзень сын двойчы прасіўся ў туалет падчас урока, а настаўніца яму забараніла выходзіць, - апісвае сітуацыю суразмоўца. - Ён трываў да апошняга, і здарылася бяда: дзіця апісалася. Дзеці смяяліся. Але ж яны не разумеюць, што добра, а што дрэнна. Пасля гэтага сын яшчэ некалькі гадзін быў у школе, але ніхто яму нават не дапамог. А калі паспрабаваў звярнуцца да настаўніцы, яна ад яго проста адмахнулася: «Я цяпер занятая».

Са слоў Канстанціна, зараз хлопчык вельмі моцна перажывае і не жадае хадзіць у школу. Бацькі яго падтрымалі і адправілі да сваячкі, не чакаючы канца навучальнага года. А самі паспрабавалі ўрэгуляваць пытанне з педагогам.

- Жонка паскардзілася настаўніцы. Але яна заявіла, што дзіця само вінаватае, бо не казала, што хоча ў туалет. Хаця мы пыталіся ў аднакласнікаў, як усё было. Яны пацвердзілі, што сын прасіўся выйсці два разы, - распавядае мужчына. - Думаем пісаць скаргі, куды толькі можна. Але школа, вядома, будзе вінаваціць ва ўсім дзіця і бараніць сябе.

Што гавораць у Міністэрстве адукацыі?

Як сваячка дзіцяці, якога настаўніца не пусціла ў прыбіральню, журналістка патэлефанавала ў Міністэрства адукацыі. Ва ўправе агульнай сярэдняй адукацыі адразу заявілі: такія паводзіны настаўніцы недапушчальныя.

- У кожным выпадку гэта няправільна, так не павінна быць, - адказала спецыялістка ўправы. - Якое б дзіця ні было шустрае, маленькае, непаслухмянае, ігнараваць фізіялагічныя патрэбы нельга. На якой падставе яго не пусцілі? Нават калі дзіця гарэзіць, шуміць, але захацела ў туалет - нельга забараняць. А калі гэтую настаўніцу так не пусціць, напрыклад, на нарадзе, як яна будзе пачувацца ў такой сітуацыі? Вы можаце проста так і спытаць: «А як бы вы сябе адчувалі на месцы гэтага дзіцяці?» Бо так нельга рабіць ніколі. Песціцца - дайце іншым дзецям заданне і правядзіце вучня ў туалет, пракантралюйце яго, знайдзіце развязанне. Тут шмат што залежыць ад настаўніка: чаму ў іншага дзеці не гарэзяць, сядзяць як мае быць, паднімаюць руку, адказваюць?

На пытанне, як быць у такой сітуацыі бацькам, супрацоўніца ўправы прапанавала перш за ўсё паспрабаваць урэгуляваць інцыдэнт на ўзроўні школы.

- Думаю, трэба для пачатку перагаварыць з завучам, - параіла яна. - Можа быць, запросяць на гутарку і настаўніцу, бо сітуацыя, вядома, сур'ёзная. Калі не дапаможа, настаўніца не прызнае сваю віну, варта прыйсці на размову да дырэктара. Бо ён адказвае за ўсё, што адбываецца ў школе. Але я не ведаю, як гэта ўспрымуць: нехта нармальна паставіцца да крытыкі і пастараецца выправіцца, а нехта потым будзе рабіць усё на злосць вам. Таму далей ужо самі глядзіце, як будаваць гэты дыялог.

Як быць, калі размова з дырэктарам не дапаможа ўрэгуляваць сітуацыю, спецыялістка ўправы Мінадукацыі не ўдакладніла, параіўшы ўсё ж для пачатку паспрабаваць паразмаўляць з кіраўніцтвам школы.