Пуцін нервуецца

Галоўны рычаг уплыву на расейцаў – Пекін.

Пуцін не паднімае стаўкі. Ён нервуецца. Заява Пуціна аб яго формуле свету – гэта паўтарэнне. Усё, што ён сказаў, было зацверджана яшчэ тады, калі РФ уносіла змены ў канстытуцыю. Таму тыя, хто кажа, што Пуцін нарэшце назваў «мэты СВА» і вакол гэтага будуе версіі, – глыбока памыляюцца. Мэты СВА былі і застаюцца іншымі – стаць трэцім полюсам свету. Чаго, мяркуючы па ўсім, Пуцін не зможа дабіцца.

Шмат хто кажа, што прычына заявы – саміт свету. Збольшага, мусіць, так, у тым сэнсе, што гэтая заява вельмі эмацыйная, а не рацыянальная. Гэта заява пакрыўджанага чалавека, які прайграў вельмі важную бітву свайго жыцця. Пуцін шчыра лічыў, што зможа блефам даціснуць калектыўны Захад і прымусіць усіх да перамоў. Яшчэ два месяцы таму, здавалася, яму ўсё ўдалося. Але з моманту, калі пасля доўгіх ваганняў амерыканцы наважылі вылучыць нам $61 млрд, усё пайшло не згодна з іх сцэнаром. Ён не можа гэтаму супрацьпаставіць нічога, акрамя слоў. Ён не паднімае стаўкі, як многія кажуць, – ён нервуецца.

Ёсць яшчэ адзін важны аспект: заява Пуціна – гэта спецыяльнае адсячэнне ўсіх магчымых шляхоў для адступлення. Пуцін па-ранейшаму марыць, што ён стане тым лідарам, які сядзе за стол перамоваў на Ялце-2. І цяперашняя заява, як і змены ў канстытуцыю, – гэта абразанне шляхоў для адступлення сабе і асяроддзю. Але гісторыя паказвае, што асяроддзе вельмі часта пляваць хоча на ўсе гэтыя абрэзаныя шляхі для адступлення.

Пуцін пераходзіць у стадыю вайны дзеля вайны ці імкнецца «ўлезці ў бойку, а затым разабрацца». Выйсці з вайны ён не можа, перамагчы таксама, таму ён наважыў цягнуць час. На жаль, коштам жыццяў людзей.

Усё гэта рэзка ўзмацняе ролю Кітая як перагаворшчыка. Галоўны рычаг уплыву на расейцаў – Пекін. І жадаем мы гэтага ці не, але зараз сапраўды можна сказаць, што раўнанне формулы свету без Кітая амаль нерэальнае.

Вадзім Дзенісенка, «Фэйсбук»