Навукоўцы раскрылі таямніцу рыбінага слыху пад вадой

Чалавек на такое не здольны.

Нямецкія біёлагі з універсітэцкага медыцынскага комплексу Шарытэ ў Берліне высветлілі, якім чынам рыбы вызначаюць кірунак гуку ў водным асяроддзі. Даследаванне апублікаванае ў навуковым часопісе nature.

Чалавек пад вадой не здольны зразумець, адкуль ідзе гук. Гукавыя хвалі распаўсюджваюцца ў вадзе ў пяць разоў хутчэй, чым на сушы, і іх не заглушае чэрап. Праз гэта мозг чалавека і любога іншага наземнага хрыбетнага не можа выкарыстоўваць звыклы метад лакалізацыі крыніцы шуму, паколькі ён заснаваны на аналізе розніцы ў часе паміж прыходам гуку ў правае і левае вуха.

Навукоўцы правялі эксперымент з рыбкамі віду Danionella cerebrum. Гэтыя істоты цалкам празрыстыя і валодаюць самым маленькім мозгам сярод хрыбетнікаў. Даследнікі прайгравалі гучныя гукі праз падводныя дынамікі і назіралі, як істоты распазнаюць крыніцы акустычных ваганняў.

Доследы паказалі, што рыбы ўспрымаюць кірунак гуку праз хуткасць часцінак воднага асяроддзя.

«Гукавы ціск прыводзіць у рух сціснуты плавальны пузыр, які, у сваю чаргу, распазнаецца валасковымі клеткамі ўнутранага вуха. Праз гэты другі, непрамы слыхавы канал гукавы ціск дае рыбе арыенцір, неабходны для накіраванага слыху», – растлумачылі спецыялісты.

Даследнікі плануюць прадоўжыць сваю працу, каб вызначыць, якія менавіта нервовыя клеткі актывуюцца пры прайграванні гукаў пад вадой.