«У ЦУМ неяк зайшла - спалохалася»

Як беларускія крамы ператварыліся ў “музеі”.

«Салідарнасць» пытаецца ў беларусаў у Беларусі – пра жыццё, навіны, кошты і планы на лета.

Імёны ўсіх суразмоўцаў з меркаванняў бяспекі зменены.

«У ЦУМ неяк зайшла — спалохалася, была там амаль адна. Ідзеш як па музеі»

Таццяна - лекарка. Прызнаецца, што збіраецца неўзабаве з'язджаць з Беларусі.

- Маё галоўнае назіранне апошняга часу - беларускія прадукты сталі невыноснымі. Няма больш ні смачных каўбас, ні малочных прадуктаў, ні нашых легендарных цукерак.

Раней брала гатовае мяса тыпу "Кумпячок" у вакуумных пакаваннях. Цяпер там нейкай вадкасці больш, чым самога прадукту. Сыры змянілі смак не ў лепшы бок і амаль усе сталі нізкай тлустасці.

Заўсёды вельмі любіла "Камунарку", асабліва гэтую двухпавярховую скрынку - "Белая Русь". Больш гэтыя цукеркі, па-мойму, не шакаладныя, яны пластылінавыя і непрыемна прыліпаюць да зубоў. Засталася толькі каробка, а ўсярэдзіне нейкая маса з соі з пальмавым алеем, мабыць.

Нават у выпечку кладуць нейкія няякасныя дабаўкі. Я звыкла ў сваёй крамцы купляць чыябату, яна каштуе 3 р. за 250-грамовую булачку, і гэтая булачка да вечара чамусьці становіцца вільготнай, быццам вадой набіраецца. На наступную раніцу яна наогул неядомая.

Ці заўважыла я, што нешта знікла? Французская касметыка, звыклыя зубныя пасты. У касметолагаў зніклі "уколы прыгажосці" заходнія. Цяпер прапануюць толькі расейскія.

З медпрэпаратаў мы заўважылі, што зніклі якасныя амерыканскія перавязачныя матэрыялы, у тым ліку гіпсы ў лякарнях, а ў стаматолагаў – матэрыялы для пломбаў.

Прымета нашага часу - крамы-сцёкі. Іх рэкламуюць ва ўсіх сацсетках, і адчыняюць ці ледзь не ў кожным двары.

Прадаюць тамака брэнды, якія ад нас сышлі, зразумела, даражэй, чым каштуюць аналагічныя тавары ў Еўропе. Але нават гэтыя кошты не параўнаць з крамай «Да дому», якая адкрылася ў “Дане Мол”.

Бачыла там нешта прыгожае, што хацелася б набыць, але я гэта не магу сабе дазволіць. Таму сцёкі маюць вялізны ажыятаж, пра завозы яны абвяшчаюць у сацсетках, і туды за гадзіну да адкрыцця становяцца чэргі.

У ЦУМ неяк зайшла - спалохалася, была амаль адна. Ідзеш як па музеі. Паглядзела на асартымент і зразумела, што пакупнікоў туды не прывабяць ніякімі акцыямі.

Па-першае, абраць там нешта складана, адзенне, пашытае па нейкіх старажытных лекалах. Па-другое, калі нешта і спадабаецца, то дорага. Ёсць, напрыклад, нядрэнныя мадэлі Nelva, “Элема” нашыла нешта прыгожае, але тамака цэннік проста негуманны.

Нядаўна абнаўляла кухню і сутыкнулася з праблемай - няма больш імпартнай тэхнікі, усіх гэтых Siemens, Bosch і іншага.

Адкрыла сайт, дзе раней заўсёды выбірала са мноства мадэляў, а там амаль нічога няма, акрамя кітайскай ці ўвогуле незразумелай вытворчасці — і тэхніка, і сантэхніка, і краны.

Давялося купіць лядоўню "Атлант".

“Каб звольніцца зараз, трэба прайсці сем колаў пекла: і да ідэолага на размову схадзіць, і міністэрства здароўя з'ездзіць”

- Вы сказалі, што збіраецеся з'язджаць з краіны. Можаце сказаць, куды і чаму?

- Я - вузкі спецыяліст, але мой заробак рэдка дацягвае нават да 500 даляраў. У мяне муж атрымлівае нядрэнна, а як жывуць астатнія медыкі, складана ўявіць.

Але гэта не адзіная прычына, з якой я не хачу больш хадзіць на сваю працу. Да нас у лякарню таксама прыйшоў намеснік у ідэалогіі.

Ён выклікае да сябе супрацоўнікаў і пытаецца, за каго галасавалі, вы ў нас вось у такіх спісах. Усё на нервах, нікому не хочацца гэтых гутарак, тым больш наступстваў.

Ведаю, каб звольніцца зараз, трэба прайсці сем колаў пекла: і да ідэолага на размову схадзіць, і ў міністэрства здароўя з'ездзіць.

Цяпер аб тым, куды. Чула, што высакакласныя спецыялісты, напрыклад, сасудзістыя хірургі едуць у Нямеччыну. Астатнія - у Польшчу.

Толькі з тых, каго я ведаю, налічыла 10 лекараў, якія з'ехалі туды ў апошнія гады. Сярод іх ёсць і тыя, каго затрымлівалі, і тыя, каго не закранулі рэпрэсіі.

Як мы рыхтуемся да ад'езду і шукаем першае працоўнае месца ў Польшчы, расказваць не буду. Скажу толькі, што гэта не так і складана. Я таксама шукаю і таксама збіраюся.

З асабістых назіранняў, нядаўна звярнула ўвагу на тое, што ў маёй краме каля дома працуюць прадаўцы, якім нават не за 60 гадоў, а глыбока за 70.

Спытала ў знаёмай прадавачкі, куды падзеліся ўсе яе калегі, кажа, што «паехалі бушлаты шыць у Расею, бо там добра плацяць».

Кіраўніцтва школы, дзе вучыцца дзіця, на сходах паводзіць сябе як у паралельнай рэальнасці. Ратуе тое, што засталіся канкрэтныя нармальныя настаўнікі, якія спрабуюць стрымліваць гэты націск псеўдапатрыятызму.

У школьных сацсетках пастаянна выстаўляюць нейкія ідэалагічныя выступленні, урыўкі з тэлевізара. Я спецыяльна гляджу: пад імі не бывае больш за 5-7 лайкаў. Гэта значыць паўсюднага адурманьвання ўсё ж не адбылося.

Асабіста я сябе адчуваю дыскамфортна - і на працы, і ў транспарце, і дома ўвесь час чакаеш, што да цябе прыйдуць.

У той жа час навокал ёсць шмат людзей, у якіх быццам бы нічога не адбылося. Яны радуюцца жыццю і не разумеюць нас. Праўда, мне неяк адна дама паскардзілася на тое, што ўбачыла вайсковую тэхніку на свае вочы, там танкі везлі па чыгунцы. І вось яе гэта вельмі напалохала.

Думкі аб ад'ездзе, вядома, ёсць у многіх. Калі меркаваць, напрыклад, толькі з маіх сябровак, дзеці ва ўсіх у Польшчы, Нямеччыне ды іншых краінах.

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com