Раман Світан: Войска РФ апынулася ў рэсурснай пастцы

УСУ скарыстаюцца гэтым.

Расейскае акупацыйнае войска працягвае штурмаваць Харкаўшчыну, але апынулася ў нявыгаднай сітуацыі. Сіл і сродкаў ворага недастаткова для таго, каб весці тут паспяховыя баявыя дзеянні, гэта рэсурсная пастка. Адначасова гэта ідэальная магчымасць для Сіл абароны істотна скараціць рэсурсы ворага. Зыходзячы з гэтай логікі, цалкам зачышчаць, закрываць гэты кірунак у гэты момант нерацыянальна, бо вораг змушаны адцягваць сюды свае сілы з прыярытэтнага ўсходняга кірунку і несці вялікія страты.

Разам з тым УСУ павінны канцэнтравацца не толькі на абароне, але і на контрнаступленні. Найбольш уразлівым для акупантаў застаецца паўвостраў Крым, а таксама Керчанскім мост, тым больш у сітуацыі, калі Украіна атрымала новы пакет эфектыўных узбраенняў ад заходніх партнёраў. Такім чынам, частку сіл можна накіраваць на паўднёвы ўчастак фронту.

Такое меркаванне ў эксклюзіўным інтэрв'ю OBOZ.UA выказаў лётчык-інструктар, палкоўнік УСУ ў запасе, вайсковы эксперт Раман Світан.

- У Інстытуце вывучэння вайны выказалі здагадку, што крамлёўскі дыктатар Пуцін мае «тэорыю перамогі». Яна складаецца ў тым, каб зацягваць вайну і павольна прасоўвацца наперад, карыстаючыся сітуацыяй, калі заходняя дапамога паступае ва Украіну ў недастатковых абʼёмах і недастаткова хутка. Такім чынам Пуцін мае намер дасягнуць сваёй мэты, якая застаецца ранейшай: поўнае разбурэнне ўкраінскай дзяржаўнасці і ідэнтычнасці. Ці згодны вы з тым, што такая тэорыя сапраўды можа існаваць? І ці сапраўды павольнае пасоўванне ворага можа прывесці яго да мэты?

- Гэта не «тэорыя перамогі», гэта змушаныя захады, бо любыя іншыя дзеянні ў расейцаў проста не атрымліваюцца з абʼектыўных прычын. Каб знішчыць украінскую дзяржаўнасць трэба выкарыстоўваць сотню ядравых авіябомбаў – і не будзе ўкраінскай дзяржаўнасці. Але тады не будзе і Расеі, таму што ўвесь свет успрыме гэта вельмі негатыўна.

Расея не можа выкарыстоўваць механізм ядравага знішчэння, таму асноўны механізм, які выкарыстоўваецца – захоп дзяржавы. Але стомільённая дзяржава тэхнічна не можа захапіць саракамільённую дзяржаву. Ёсць абʼектыўныя фактары, якія не даюць расейцам выканаць задуманае. Але цалкам відавочна, што іх задача – знішчэнне ўкраінскай нацыі, гэта генацыд украінскага народу.

Але ў Расеі недастаткова войска для захопу тэрыторыі Украіны, недахоп чалавечага рэсурсу, хто б што ні казаў. Таму што адна справа – стомільённае насельніцтва, а іншая справа – прафесійнае войска, якое трэба рыхтаваць гадамі ці нават дзесяцігоддзямі. Недахоп сродкаў для вядзення баявых дзеянняў, той жа тэхнікі, тых жа боепрыпасаў, паліва і гэтак далей.

Таму застаецца адзіны механізм – уперціся лбом і душыць. Гэта не «тэорыя перамогі», гэта адзіная мера, якая засталася ў арсенале расейскага вайсковага-палітычнага кіраўніцтва. Але ціснуць яны будуць столькі, колькі будзе душыцца на тым участку, на якім гэта можа адбыцца.

Тут таксама ўзнікае пытанне ўчастка ціску. Працягласць фронту – 1,5 тысячы кіламетраў, але ціснуць яны могуць максімум на 100 кіламетрах. Калі сумаваць усе фрагменты, дзе яны ціснуць, атрымліваецца такая лічба. Гэта значыць, яны нават не могуць праціскаць усю лінію фронту праз недахоп сіл і сродкаў, а не праз тое, што ёсць нейкая вялікая тэорыя. Таму я лічу гэтую інтэрпрэтацыю дзеянняў ворага, прапанаваную ISW, няслушнай.

Калі б у Пуціна было 2-мільённае войска, ён бы не ціснуў так, як цяпер. Ён бы пайшоў на прарыў з выхадам у цэнтр, з захопам левага берага і гэтак далей.

Зыходзячы з рэальнага становішча расейцаў нам неабходна адпаведна процідзейнічаць – утрымліваць іх ціск, па магчымасці наносіць максімальную шкоду. Раз яны ціснуць, значыць, яны паднімаюцца над паверхняй зямлі, а значыць, становяцца ўразлівымі, і мы можам іх знішчаць. І адначасова рыхтаваць контрнаступальныя дзеянні на іншым напрамку.

Аптымальны варыянт – гэта Крым. Для расейцаў крымскі кірунак найболей уразлівы з пункта гледжання абароны. Калі б у нас была такая колькасць сіл і сродкаў, колькі зараз у расейцаў, мы б ужо былі ў Крыме, у Керчы. Але праз іх недахоп мы пакуль толькі рыхтуемся да гэтага кірунку.

- Наконт Крыму. Даслоўна толькі што, у ноч на 1 ліпеня, у Крыме чулі выбухі, яны выклікалі паніку. Мясцовыя паблікі пісалі аб працы СПА ў Керчы і дымавой заслоне ў раёне паромнай пераправы і Керчанскага моста. Ці не лічыце вы, што прыйшоў час, прынамсі, разабрацца з мостам?

- Справа ў тым, што з ім трэба было разбірацца яшчэ восем гадоў таму, калі яго пачалі будаваць – моста не павінна было быць. Пытанне ў тым, чаму зацягваецца яго знішчэнне. Можам? Так, можам. У нас ёсць дастатковая колькасць сродкаў паразы, каб знішчыць мост.

У нас ёсць, як мінімум, паўдзясятка механізмаў пашкоджання Керчанскага моста са стоадсоткавай гарантыяй. Напрыклад, у нас ёсць 300-кіламетровыя ATACMS, ёсць Storm Shadow SCALP, якія ўжо заходзілі на Керч і знішчылі карвет-ракетанососьбіт «Аскольд». У нас ёсць свае «Нептуны», якія ўжо знішчалі цэлі на адлегласці 300 кіламетраў – той жа порт Каўказ, размешчаны побач з Керчанскім мостам. У нас ёсць беспілотнікі.

Гэта значыць, у нас ёсць сурʼёзны спектр сродкаў паразы. Чаму наша вайскова-палітычнае кіраўніцтва не дае каманду – з вайсковага пункту гледжання на гэты момант адказу няма.

- Вы сказалі, што вораг не можа праціскаць фронт па ўсёй працягласці, бо абмежаваны ў сродках. Але мы бачым, што ён робіць стаўку на Харкаўскі кірунак. Так, за дзень 30 чэрвеня вораг здзейсніў 16 штурмаў. Нашы абаронцы, якія знаходзяцца там, гавораць аб тым, што сітуацыя вельмі цяжкая, але кантралюемая. Ці дапускаеце вы, што ворага атрымаецца выціснуць з гэтага ўчастку фронту, што атрымаецца закрыць яго?

- Тут пытанне, а ці трэба гэта. З пункту гледжання ваеннай логікі гэта не заўсёды патрэбна. На гэты момант вораг знаходзіцца ва ўразлівым становішчы. Ён спрабуе наступаць сіламі, якіх не стае для выканання гэтай задачы, гэта так званая рэсурсная пастка. Калі ставіцца задача, для якой патрабуецца больш сіл і сродкаў, чым іх ёсць насамрэч, значыць, задача не будзе выканана. А значыць, гэтыя сілы і сродкі будуць знішчаны, што мы і робім.

З вайсковага пункта гледжання нам выгадна гэты стан ворага. Калі расейцы стварылі плацдарм для самазнішчэння, дадалі туды рэсурсаў, калі мы знішчаем іх на гэтым плацдарме, нам гэта выгадна. Можа, і не варта закрываць гэты кірунак. Калі ёсць неабходнасць заняць лепшыя рубяжы для знішчэння расейцаў, можна правесці шэраг контратак і заняць такога кшталту пазіцыі.

Сітуацыя, якая склалася на гэты момант, становіцца выгаднай для нас. Скажу больш – нам было б выгадна, калі б падобныя ўчасткі стварыліся ў раёне Сум, на Чарнігаўшчыне, у раёне Багадухова... Цяпер нам важна расцягнуць фронт, адцягнуць расейскія сілы ад асноўнага кірунку на ўсходзе.

Калі нашы дзеянні на Харкаўшчыне прывялі да таго, што расейцы, якія патрапілі ў рэсурсную пастку, перакінуць сюды рэзервы з-пад Данецка, то, магчыма, гэта стане для нас адной з асноўных задач. Тады ў ворага не будзе механізмаў ціснуць і прасовацца на ўсходзе.

Таму я б не сказаў, што асноўная задача – выціснуць іх з гэтага кірунку. Рэальна нам трэба разгортваць лінію фронту ад Харкаўшчыны аж да Беларусі. Мяжа з Расеяй павінна быць лініяй фронту, і павінна была быць такой ужо дзесяць гадоў. Чым хутчэй мы адбудуем дадатковую лінію фронту, тым лепш. Тым больш, што мы – у рэжыме абароны, нам зручней вырашаць гэтыя пытанні. А расейцаў трэба прымусіць нападаць, бо пры нападзе вельмі вялікі каэфіцыент страт.

Зыходзячы з гэтай логікі нам і трэба іх не выціскаць, а знішчаць чым больш, тым лепш. У апошні час за кошт  паставак дапамогі нашых партнёраў мы можам сабе гэта дазволіць на Харкаўскім кірунку.

- Вораг зноў атакаваў памежжа Сумскай вобласці. Паводле інфармацыі абласной вайсковай адміністрацыі, у ноч на 1 ліпеня быў зафіксаваны 21 выбух. Ці можа гэта быць пачаткам адкрыцця новага фронту, гэтым разам на Сумшчыне?

- Абстрэлы – не паказчык таго, што вораг рыхтуецца да наступу. Наадварот. Магчыма, яны спрабуюць перашкаджаць нашым войскам разгарнуцца на гэтым кірунку, акапацца, пабудаваць фартыфікацыі і гэтак далей.

Тут неабходна ўлічваць, па якіх менавіта мэтах вядуцца абстрэлы. Калі гэта памежная зона, то, хутчэй за ўсё, яны спрабуюць парушыць нашую магчымасць абараняцца на гэтым участку фронту. У прынцыпе, перайсці ад абароны да наступлення можна дастаткова хутка. Таму я думаю, што гэта не спроба наступаць і разгортваць сілы, а спроба перашкодзіць разгарнуцца нам.

Паўтару: уся мяжа з Расеяй павінна стаць лініяй фронту. І некалі так і будзе. Чым раней, тым лепей для нас.

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com