Баі пад Курскам
5- Сяргей Асланян
- 7.08.2024, 16:16
- 10,460
І гэта не 1943 год.
Баі пад Курскам - гучыць вельмі нязвыкла. Быццам з ранейшай вайны, нібы зноў Курская дуга, жнівень 1943 года.
Як уважаюць МА РФ - УСУ зайшлі на расейскую тэрыторыю сіламі трох рот. Гэта шмат, гэта амаль батальён няпоўнага складу. Пры 11 танках. То бок, гэта не дыверсійна-выведвальная група, а войска.
Навошто зайшлі?
Тактычная задача: вайна на тэрыторыі Расеі, заход у г.Суджу на газаразмеркавальную станцыю, якая падае газ у Еўропу.
А яшчэ, што не відавочна, але паказальна, прадэманстраваць розніцу войск і краін. Расейскія войскі, калі ўваходзілі ў 2022 годзе ва ўкраінскія населеныя пункты, адкрывалі агонь па мірных грамадзянах, адстрэльваючы іх дзеля забавы, нібы ў ціры. Украінцы не кранулі ніводнага цывильнага, пры тым, што ваююць выразна, узялі палонных, страцілі тэхніку, замацаваліся, працягнулі наступ. Гэта значыць, мелі магчымасць заняцца знішчэннем цывильных. Але МА РФ маўчыць, а губернатар усё ніяк не адважыцца даць статыстыку, спрабуючы падлічыць тых, каго закранула. Гэта даўно забытая сітуацыя, апошні раз адзначаная ў Першую Сусветную. Так было прынята ваяваць 100 гадоў таму, калі мірнае насельніцтва назірала вайну з акенца і ведала, што яго гэта не закране. У гэтым вялізная розніца паміж Украінай і Расеяй, якая вельмі моцна адрознівае краіны па выніках пражытых паасобку 33 гадоў.
Заходы на тэрыторыю Расеі сіламі РДК або УСУ, што пачаліся год таму назад, у кантактах з мірным насельніцтвам зводзіліся да абывацельскіх размоў узброеных людзей са звычайнымі мужыкамі, якія свабодна вядуць дыялог з чужым войскам, без усялякага страху. Людзі не баяцца Украіны.
Сяргей Асланян, «Фэйсбук»