The Washington Post расказала, як зараз жыве львовец, сям'ю якога забіла Расея

Яраслаў Базілевіч расказаў, што дапамагае яму жыць далей.

Забойства жонкі і дачок львоўца Яраслава Базілевіча расейскай гіпергукавой ракетай даказала, што падчас вайны ва Украіне няма бяспечнага месца.

Як гаворыцца ў матэрыяле амерыканскай газеты The Washington Post, у дзень нараджэння малодшай дачкі Яраслаў Базілевіч зноў прачнуўся ад кашмару. Яго жонка загадзя спланавала гэты дзень, ведаючы, што будзе ў Парыжы, таму папрасіла старэйшых дачок, Ярыну і Дар'ю, арганізаваць свята. Тым часам Яраслаў хацеў падарыць імянінніцы тэлефон.

Але замест свята, торта і тэлефона Яраслаў адправіўся на Лычакоўскія могілкі, дзе восем дзён таму пахаваў усю сваю сям'ю.

Жах смерці - расейская гіпергукавая ракета ў адным з самых бяспечных гарадоў Украіны - скалануў краіну. Гэта быў яшчэ адзін напамін, што ад вайны няма схованкі.

"Успаміны пра іх дапамагаюць мне ісці далей", - сказаў Яраслаў у першым інтэрв'ю пасля ўдару 4 верасня. "Вельмі цяжка бачыць столькі ўвагі і навін пра нашу сям'ю, але гэта таксама важна".

Львоў, які знаходзіцца ўсяго за гадзіну язды ад польскай мяжы, вядомы сваёй утульнай атмасферай і ўяўным спакоем. Аднак пасля ўварвання Расеі насельніцтва горада павялічылася больш як на 150 тысяч чалавек, у асноўным з-за ўцекачоў. Удар па горадзе, ад якога Яраслаў страціў сваю сям'ю, стаў страшным напамінам, што Львоў не абаронены.

Тысячы людзей прыйшлі на пахаванне чатырох сямейнікаў Базілевіч, якіх пахавалі ў адной магіле. Мэр Львова назваў гэта "самым страшным, што я бачыў у сваім жыцці". Прэзідэнт Уладзімір Зяленскі звярнуўся да свету з заклікам убачыць гэты тэрор і адрэагаваць.

Падчас свайго візіту ў ЗША Зяленскі сустрэўся з прэзідэнтам Джо Байдэнам, заклікаўшы даць Украіне сродкі супрацьпаветранай абароны і далёкія ракеты, якія маглі б прадухіліць такія трагедыі.

Наведваючы могілкі, Яраслаў разважаў, ці зможа ахвяра ягонай сям'і прымусіць свет дзейнічаць.

Цяпер, трымаючыся за рукі з маці, Яраслаў моўчкі падняўся на ўзгорак да чатырох крыжоў, забітых у зямлю так блізка адзін да аднаго, што яны амаль дакраналіся адзін да аднаго. Справа быў крыж Эміліі, дзяўчынкі, якой ніколі не споўніцца 7 гадоў.

"Сябе без цябе"

За некалькі кіламетраў ад могілак размешчаны разбураны дом сям'і Базілевічаў. Дах разбіты, лесвіца разбураная, і месца агароджана стужкай. Мемарыял у памяць аб сям’і загінулых стаіць каля ходніка.

Пасля трагедыі фатаграфія Яраслава з жонкай Яўгеніяй і дочкамі, зробленая на першы дзень навучання Эміліі, стала віруснай. На здымку яны ўсе ў традыцыйных вышыванках, але каляровым застаўся толькі Яраслаў. Подпіс: "Мужчына на гэтай фатаграфіі - адзіны, хто застаўся жывы".

Яраслаў часта вяртаўся ў дом, каб выратаваць тое, што можна было захаваць. Раней іх кватэра была напоўненая віном, сябрамі і мастацтвам.

“Калі Бог хоча зрабіць камплімент жанчыне, ён дорыць ёй дачку. У яе было тры дачкі, і яна заўсёды была шчаслівая быць іх мамай”, - успамінае сяброўка Яўгеніі.

Ярына, старэйшая дачка, любіла скалалажанне і вандраванні. Яна працавала мэнэджэркай праграм у львоўскай культурнай ініцыятыве. Дар'я, больш стрыманая за сястру, актыўна даследавала гісторыю сваёй сям'і. Яе продкі перажылі Галадамор, і яна атрымала стыпендыю для вывучэння ўкраінскай культуры ва Украінскім каталіцкім універсітэце.

Эмілія, самая малодшая, была жыццярадаснай і любіла спяваць Dancing Queen. Яна вывучала ангельскую з дапамогай мультфільмаў, бацька часам не мог зразумець, пра што яна кажа. Іх жыццё не было ідэальным, але Яраславу ставала іх любові.

"Я амаль не памятаю сябе без цябе", - напісаў Яраслаў Яўгеніі на гадавіну вяселля.

Раніцай 4 верасня гіпергукавая ракета “Кінжал” патрапіла ў дом Базілевічаў. У тую ноч у доме было спакойна. Яўгенія вывела Эмілію на шпацыр, а Яраслаў дапамагаў Дар'і з яе перажываннямі наконт будучыні. Яны з Яўгеніяй звычайна хаваліся ў калідоры падчас паветраных трывог.

У тую раніцу Яўгенія паспела толькі схапіць трывожны заплечнік. Калі раздаўся выбух. Яраслаў застаўся адзіным ацалелым.

“Я да апошняга спадзяваўся, што яны ў бяспецы. Магчыма, калі б яны засталіся ў калідоры, трагедыі б не адбылося”, - сказаў Яраслаў.

На пахаванні неба было цёмным і дажджлівым. Яраслаў узіраўся ў фатаграфію Эміліі, стоячы ля яе магілы. Яго плечы дрыжалі ад плачу.

"Дзякуй за найлепшыя гады майго жыцця", - у думках звяртаўся ён да сям'і.

Смутак у горадзе будзе працягвацца доўга. Людзі прыходзяць да іх магілы, пакідаючы кветкі і малітвы.

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com