«Ляжалі побач — на экране ўсплыло апавяшчэнне ад мужчыны»

Гісторыі беларусаў, якія злавілі партнёраў на здрадзе.

Афіцыйна ў нашай краіне толькі 7% сужэнцаў разводзяцца з-за здрад. Для параўнання, у ЗША гэта адна з асноўных прычын разрыву адносін і распаду шлюбу. Аднак вялікая верагоднасць, што і ў нас карціна падобная: справа ў тым, што ў статыстыцы ўлічваюцца далёка не ўсе прычыны разводаў. «Зеркало» пагаварыла з беларусамі, якія засталі сваіх партнёраў падчас здрады.

Імёны герояў зменены для іх бяспекі.

«Ён метаўся: то гэта каханка яму пісала і тэлефанавала, то са мной размаўляў»

З былым мужам Вікторыя (цяпер жанчыне 41 год) была разам каля сямі гадоў, з іх шэсць — у шлюбе. Як тады лічыла беларуска, усё ішло добра. Цяпер разумее: насамрэч усё было не так гладка.

— Мы адзін з адным практычна не камунікавалі. І я нават не разумела важнасці гэтага, — прызнаецца яна. — Кожны будаваў свае адносіны па мадэлі бацькоў і нейкіх шаблонаў, кшталту фільмаў. А мае развяліся, таму станоўчага прыкладу, як можна мець зносіны ў сям'і, не было. І ўсё атрымлівалася як атрымлівалася.

Разладу спрыялі і крызісы, з якімі пара спраўлялася не так, як варта было б. Але і гэта Вікторыя зразумела толькі цяпер. А будучы ў шлюбе, усе складанасці з нараджэннем дзяцей перажывала сама, не абмяркоўваючы з мужам. Справа ў тым, што жанчына доўга не магла зацяжарыць, пасля ЭКА ў яе адбылася пазаматкавая цяжарнасць, а затым — неразвіваючаяся. Кожны раз абое замыкаліся ў сабе і не дзяліліся перажываннямі. Гэта не дапамагала наладзіць кантакт.

— Падазрэнні ў мяне з'явіліся ў 2019 годзе. Але спачатку толькі на ўзроўні адчуванняў — нібы неўлоўна, але змянілася стаўленне мужа да мяне, — успамінае яна. — Мы адно на аднаго і не злаваліся ніколі, у нас і сваркаў толкам не было (потым высветлілася, што гэта таксама праблема: многія канфлікты заставаліся непрагаворанымі). А тут ён пачаў злавацца, крычаць. Адзін раз, калі на мяне накрычаў (дэталяў цяпер не памятаю), нават падумала: «Нічога сабе!» Потым ужо прачытала пра псіхалогію здрады і высветлілася: той, хто гэта робіць, міжволі пачынае шукаць дрэннае ў партнёры — трэба ж як-небудзь сябе апраўдаць.

Былі і іншыя дробязі: былы муж Вікторыі стаў часцей браць з сабой тэлефон, каб пайсці пакурыць, хаця раней так не рабіў. Але апошнім званочкам сталі джынсы.

— Ён стаў пастаянна насіць адны і тыя ж джынсы. Відаць, тая дзяўчына камплімент зрабіла, што яны яму вельмі ідуць. У выніку зносіў ледзь не да дзірак, а на прапанову выкінуць пачаў сварыцца, — кажа яна і распавядае, як у нейкі момант прыціснула мужа да сцяны. — Напрамую спытала: «Ты што? У цябе ёсць нейкая іншая жанчына?» А ён: «Нічога сур'ёзнага, рамантычная перапіска». З якой прычыны гэта ўвогуле пачалося, не прызнаўся. Скажам так, у мяне быў вельмі вялікі шок. У маім разуменні гэтага адбыцца не магло: я ж была ідэальнай жонкай (як мне здавалася), лічыла, што ўсё добра, і тут… Так, усе гэтыя званочкі нібыта былі, але ў той жа час частка мяне думала: «Мы ж разам, усё добра».

Пасля прызнання мужа Вікторыя не зрабіла радыкальных крокаў і каля года спрабавала выратаваць сям'ю. Здавалася, што раз столькі гадоў пражылі разам, як цяпер можа быць інакш? Значыць, трэба «змагацца за свой шлюб». Гэтых спроб суразмоўца не пакінула нават праз тры месяцы, калі з'явіліся падрабязнасці «рамантычнай перапіскі».

— Та самая жанчына (яго калега) знайшла мяне і напісала, што сексуальныя адносіны ў іх цягнуліся больш за тры месяцы. То-бок у тым размове ён мяне падманваў, і паміж імі былі не толькі паведамленні, — распавядае суразмоўніца. — Пачалося ўсё ў 2018 годзе, калі ён перайшоў на новую працу. Яны пазнаёміліся, завязаўся раман. Недзе да Новага года яны ўжо пачалі спаць разам. Ён ездзіў да яе, а мне распавядаў небыліцы пра нейкія халтуры (ён займаўся электрыкай, таму лёгка прыдумаць штосьці падобнае). І вось у сакавіку ўсё выкрылася. Калі я ўсё даведалася, накрынуў цэлы кактэйль эмоцый: і злосць, і крыўда, і непаразуменне, за што са мной так. Здавалася, зямля пайшла з-пад ног, мая карцінка свету, у якой усё добра, разбуралася. І што з гэтым рабіць — незразумела. Хадзіла і плакала цэлымі днямі. На шчасце, на працы калега, з якой мы шчыльна зносіліся, вельмі моцна мяне падтрымала і нават недзе падмяняла. Калі ў мяне былі эмацыйныя качэлі, яна з разуменнем ставілася і магла дазволіць выйсці прагуляцца лішні раз.

Увесь гэты год, пакуль сужэнцы заставаліся разам, для Вікторыі стаў вельмі балючым. Здарываліся і эмацыйныя перапады («Я без яго жыць не змагу», а потым: «Не, змагу»), рэзкія пераходы ад радасці, што ўсё высветлілася («бо недагаворанасць — таксама не самае прыемнае адчуванне») да злосці і агрэсіі.

— Ён у гэты час метаўся: то гэта каханка яму пісала і тэлефанавала, то ён са мной размаўляў, то не размаўляў. Нейкая карусель… Урэшце я кажу: «Мне ўсё гэта надакучыла, пераязджай». І ён з'ехаў, бо кватэра была мая, — распавядае беларуска. — Атрымаўся дысананс: яшчэ не ў разводзе, а што з гэтым таварышам рабіць — незразумела. Думала нават: хто яго ведае, можа, адпачнем адно ад аднаго — і нешта атрымаецца. Але не, ён не змог вызначыцца. Ну і да пабачэння, мяне гэта ўсё дастала. У выніку праз год пасля таго, як раз'ехаліся, развяліся.

Цяпер, прызнаецца Вікторыя, яна лічыць, што не варта было так цягнуць. Але кажа: цяпер дакладна ведае — са свайго боку зрабіла ўсё, што магла. Былы муж, паводле яе слоў, не быў асабліва зацікаўлены ў захаванні сям'і.

— Цяпер разумею, што так, гэта не зусім той чалавек, з якім я б цяпер хацела будаваць адносіны. То-бок вярні ўсё назад, у тую ж кропку, я б за яго і замуж не пайшла, — прызнаецца яна. — У тым, што ўсё дайшло да здрады, вінаватыя абодва, па вялікім рахунку. Не было камунікацыі, ініцыятывы з яго боку. Хаця, калі ён рабіў прапанову, хацеў быць лідарам. Але ў сілу свайго актыўнага характару і прыкладу мамы, вельмі аўтарытарнай і якая ўсім кіравала, я ўзяла справу ў свае рукі. І ўсё цягнула на сабе.

Пасля разводу жыццё Вікторыі кардынальна змянілася. Хадзіла да псіхолага, на групавыя кансультацыі, змяніла працу (дакладней, нават сферу дзейнасці). А каля года таму ў яе жыцці з'явіўся іншы мужчына — з ім беларуска пазнаёмілася дзякуючы сайту знаёмстваў.

— Таму ўсё, што ні робіцца, — усё да лепшага. Хаця, вядома, ёсць адгалоскі, — прызнаецца яна. — Сваему маладому чалавеку праз нейкі час распавяла, што ў мяне была такая сітуацыя, і гэта можа адбівацца. Ён паставіўся з разуменнем. І першы час (у яго паводле характару працы шмат камунікацыі з людзьмі, у тым ліку з жанчынамі) часта пыталася: «А гэта хто? А вось гэта хто?» Ён мне ўсё распавядаў. Але ў выніку ўсе тыя падзеі сталі першым крокам да найглабальнейшых зменаў у маім жыцці. Ёсць такі жарт: «Паглядзіце пасля разводу, хто стаў лепш выглядаць, — і зразумееце, каму ад гэтага стала лепш». У дадзеным выпадку гэта я. І ўвогуле ўсё, што адбылося, — велізарны досвед, за які я ўдзячная. За тое жыццё, якое ёсць цяпер, абавязаная тым падзеям цалкам і поўнасцю.

«Папрасіў яе сыходзіць з кватэры і больш ніколі не з'яўляцца ў маім жыцці»

Адносіны Андрэя з Аляксандрай пачаліся ў 2019 годзе, незадоўга да пандэміі каранавірусу. Яны працавалі разам, але доўгі час былі проста калегамі. Усё змянілася пасля чарговага карпаратыву — яны пачалі сустракацца.

— Самы росквіт нашых адносін прыпаў на перыяд хатняй ізаляцыі. Тады вырашылі жыць разам — не сядзець жа паасобку ў розных кватэрах па абодва бакі ад адной і той самай плошчы? — успамінае ён нашы развагі. — Далей быў хуткі пошук кватэры, пераезд, уладкаванне побыту. У цэлым стандартная гісторыя, на якую пры гэтым крыху націскалі абставіны.

Гісторыя працягнулася два гады. Увесь гэты час, прызнаецца суразмоўца, ён адчуваў, што сам быў ініцыятарам усіх важных рашэнняў. Накшталт знаёмства з сябрамі, бацькамі, сумесных падарожжаў і нават абмеркавання магчымага вяселля.

— І калі на прапанову чарговага адпачынку ў яе асаблівых пярэчанняў не ўзнікала, то ўсё, што датычылася збліжэння з сям'ёй і руху ў бок шлюбу, было не так адназначна. Пастаянныя пераносы, жарты кшталту «ты ж не сабраўся рабіць прапанову?», — прыводзіць прыклад Андрэй. — У цэлым не магу сказаць, што пастаянна адчуваўся негатыў і незадаволенасць. Усё было міла і рамантычна, але без зразумелага шляху развіцця. Часам гэта напружвала, але ў асноўным стараўся не звяртаць увагі.

Праз паўтара года адносін у пары пачасціліся свары. Галоўнай прычынай стаў побыт. Але не толькі ён. Як распавядае суразмоўца, у той момант яго дзяўчына зноў пачала мець зносіны са знаёмым з Францыі. І той, сцвярджае беларус, не хаваў сваіх пачуццяў да Аляксандры.

— Паміж намі з'явіўся недавер, — прызнаецца ён. — А мая няўпэўненасць і нават рэўнасць раслі з кожным днём. Усё гэта дасягнула максімуму, калі дзяўчына вырашыла паехаць у адпачынак у Парыж толькі з падругай. Я разумеў, што не магу і не маю ніякага права абмяжоўваць яе ў камунікацыі, адпачынку і гэтак далей. Ды і, як кажуць, калі чалавеку чагосьці хочацца, то ніякія настаўленні, абмежаванні і сваркі не спыняць. Ці было ў яе нешта са знаёмым, ці сустракаліся яны — не ведаю. Нават не спрабаваў даведацца, баяўся пачуць «не той» адказ.

Пасля вяртання Аляксандры з адпачынку адносіны далі трэшчыны. У выніку пара вырашыла разысціся «праз боль і слёзы».

— Думаю, шмат у чым гэта было з-за мяне: недавер на фоне іх зносін быў пастаянным, — дзеліцца ён. — Але і яе адстараненасць зусім не дапамагала ўмацаванню сувязі паміж намі. Напрыклад, выходныя мы ўжо праводзілі асобна адно ад аднаго, са сваімі бацькамі або сябрамі. Гэта нібыта не вельмі стасавалася з вобразам пары, якая амаль два гады разам і плануе развіваць адносіны.

Пара распалася, але Андрэй працягваў мець зносіны з былой дзяўчынай, камунікацыю называе «спакойна-нейтральнай». Праз тры месяцы даведаўся, што ў яе абвастрылася старая праблема са здароўем, і адразу прапанаваў сваю дапамогу. Так былыя партнёры зноў пачалі праводзіць час разам.

— На гэтым фоне нават пачало здавацца, што ўсё можа быць як раней, — прызнаецца мужчына. — Яна зноў заставалася ў мяне дома, мы зноў праводзілі час удваіх, сустракаліся з сябрамі. Але пры гэтым нібыта захоўвалі статус свабодных адносін: ніхто нікому нічога не павінен, жывём разам, вырашаем праблему са здароўем, але як быццам папярэдніх двух гадоў і не было.

Нягледзячы на тое, што фармальнага рашэння зноў сысціся ніхто не прымаў, Андрэй спадзяваўся, што гэта вось-вось адбудзецца. І міжволі сам для сябе пачаў успрымаць такі фармат зносін як адносіны.

— Гэта скончылася, калі я зразумеў, што ўвесь час, пакуль я яе падтрымліваў падчас лячэння і спрабаваў зблізіцца, яна мне здраджвала, — кажа беларус. — Мы часта ўключалі серыялы з аднаго ноўтбука. І аднойчы, калі мы ляжалі побач і глядзелі нешта, недарэчна (ці, наадварот, дарэчы) на экране ўсплыло апавяшчэнне з месэнджара ад мужчыны. Нешта кшталту: «Ну што, цябе сёння зноў забіраць?» У мяне замерла сэрца. Адразу ж узяў ноўтбук і адкрыў перапіску — а там безліч не надта прыемных падрабязнасцяў узроўню «у якім гатэлі сёння спынімся» (у мужчыны была жонка і сын) або апісанне іх інтымнага жыцця. Тады нешта ўнутры мяне абрынулася. Астаткі даверу, спачування на фоне лячэння звяліся да нуля. Я адразу ж папрасіў яе сыходзіць з кватэры і больш ніколі не з'яўляцца ў маім жыцці.

З тых часоў Андрэй больш не бачыўся з былой, а ўсе яе рэчы перадаў праз агульных знаёмых. Прызнаецца: хоць яны і не дамаўляліся, што падчас яе лячэння зноў сустракаюцца, яе адносіны з іншым успрыняў як здраду.

— Адчуваў сябе настолькі падманутым і прыніжаным, што было сорамна прызнацца сябрам, — успамінае ён. — Але знайшоў у сабе сілы патэлефанаваць яе маме і падругам. Растлумачыў сітуацыю, што мы больш не разам і, на жаль, вымушаны заблакаваць усіх агульных знаёмых і перапыніць зносіны хаця б на нейкі час, каб прыйсці ў сябе. Напэўна, гэта самае правільнае рашэнне за апошнія паўгода. Як бы ні хацелася зайсці на яе старонку або даведацца праз знаёмых, як яна або з кім яна, — у мяне не было магчымасці. А цяпер ужо няма і жадання. Хаця перыядычна я ўспамінаю тую гісторыю як балючы досвед здрады і прадательства.

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com