«Працэнтаў на 40–45 я ўжо беларус!»

Нігерыйскі футбаліст «Гомеля» Рэйманд Адэола расказаў, як ён пачуваецца ў нашай краіне.

У матчы 26-га тура паміж «Гомелем» і «Слуцкам» цяжка было чакаць аншлагу. У суботні вечар у горадзе над Сожам стаяла нелётнае надвор'е: дождж, халодны вецер і ўжо восеньская цемра. На трыбунах «Цэнтральнага» прысутнічала 1450 гледачоў — не вельмі шмат, але атмасфера была даволі нядрэнная.

Інтарэс да матчу падсілкоўвалі два моманты: даўгачаканае новае табло на стадыёне і візіт у Гомель апошнім часам скандальна вядомага Аляксандра Ануфрыева. І, трэба сказаць, трыбуны сустрэлі паўабаронцу «Слуцка» не па-сяброўску: адорвалі Сашу гулам і свястам пры кожным яго дотыку да мяча і любой памылцы. А калі на 79-й хвіліне Ануфрыеў забіў у вароты былой каманды, мясцовыя гледачы неадобрана загудзелі ў адказ на паветраны пацалунак футбаліста ў бок трыбун.

З першых хвілін гульня набыла бадзёры, дынамічны характар. Першапачаткова госці выглядалі нават актыўней, але да сярэдзіны першага тайма гаспадары выраўнялі сітуацыю. На 41-й хвіліне Рэйманд Адэола у мітусні галавой пераправіў мяч у вароты «Слуцка» — замест святкавання гулец накіраваўся да лаўкі запасных заматваць разбітае надброўе. Потым у раздзявалку забіў Дзяніс Лапцеў — галавой, як ён умее. А пасля перапынку Дзяніс яшчэ і галявую аддаў — асіставаў Данілу Сілінскаму пры трэцім узяцці варот на 50-й хвіліне. Ну а тлустую кропку паставіў Адэола — на 56-й хвіліне ўдарам з-за межаў штрафной аформіў дубль.

«Цукровыя» адказалі толькі тым самым голам Ануфрыева. У выніку — лагічная і заканамерная перамога «Гомеля». З сумнымі тварамі ішлі ў падтрыбунку футбалісты «Слуцка», з безнадзейным выглядам назіраў за гульнёй каманды дырэктар клуба Віталь Бунос. Ну а мясцовыя хлопцы літаральна разрывалі на часткі «гомельчаніна» Лукумана Аліу з просьбай падарыць буцы — нават нягледзячы на тое, што нігерыец не гуляў.

Пасля фінальнага свістка журналіст bel.football Міхаіл Кротаў пагутарыў з галоўным героем паядынку Рэймондам Адэолай пра яго «баевую рану» і вяртанне да «рысяў».

— Лічу, што мы правялі добры, якасны матч. Ведаеш, гуляць дома — асаблівае пачуццё. На «Цэнтральным» заўжды асаблівая атмасфера, заўзятары даюць шалёную энергію. Так было і сёння.

Што да самой гульні, то лёгкай прагулкі мы не чакалі. Разумелі, што «Слуцк» — няпросты супернік, якому цяпер патрэбныя ачкі. Але мы ад першай і да апошняй хвіліны прытрымліваліся трэнерскага плана, таму змаглі дамагчыся заслужанай перамогі пры сваіх трыбунах.

— Гледачы ідуць на «Цэнтральны» нават калі надвор'е не самае прыемнае...

— Так, і гэта для нас вельмі каштоўна і важна! Я заўсёды казаў, кажу і буду казаць: на «Цэнтральным» у Гомелі заўжды топ-атмасфера. Тут прыемна гуляць, адчуваецца футбольны антураж.

А надвор'е... Так, не заўжды атрымліваецца выходзіць на поле ў добрых умовах. Але гэта футбол, прымаем надвор'е як ёсць. Каб прыстасавацца да ўмоў на полі, патрэбна некалькі хвілін, потым усё даецца лягчэй.

— Поле сёння не перашкаджала паказваць тое, што планавалі?

— Не, абсалютна не. У Гомелі — адзін з найлепшых у Беларусі газонаў. Поле натуральнае, якаснае. Працаўнікі стадыёна — вялікія малайцы. Яны робяць велізарную працу, каб на «Цэнтральным» было камфортна гуляць. Вялікі ім дзякуй за гэта!

— У матчы са «Слуцкам» ты двойчы забіў, меў яшчэ некалькі нядрэнных момантаў. Давольны сабой?

— Перш за ўсё, рад, што дапамог «Гомелю» набраць тры балы. Вынік каманды — перадусім. Мы заўсёды выходзім на поле гуляць адзін за аднаго, ніхто не змагаецца толькі за сябе аднаго.

На працягу ўсяго тыднёвага цыклу наш галоўны трэнер казаў мне, што я павінен выконваць у абароне і ў атацы ў матчы са «Слуцкам». Я стараўся зрабіць усё максімальна якасна. Вельмі рады, што атрымалася двойчы забіць. А яшчэ прыемней ад таго, што «Гомель» перамог!

— Падчас першага гола ты сутыкнуўся з штангой варот — з боку выглядала балюча.

— Так, эпізод не з прыемных... Калі я ўбачыў мяч, які знаходзіўся ў паветры, я ўспрыняў гэта як добрую магчымасць пабарацца за яго. І калі я выпрыгнуў для таго, каб крануць мяч галавой, брамнік «Слуцка» сутыкнуўся са мной. Я ўпаў, і калі ляжаў на траве, у мітусні сутыкнуўся галавой са штангой варот. У той момант адразу зразумеў: нешта не тое.

— Матч мінулага тура з мінскім «Дынама» для цябе таксама не абышоўся без прыгод.

— Хах, маеш на ўвазе эпізод з парванай футболкай?

— Так-так.

— Ведаю, што той момант стаў вірусным у сацсетках :). Я стаў міні-мемам. Смешны эпізод атрымаўся, бо ніхто не чакаў, што мая майка парвецца. А яшчэ больш нечаканым было тое, што запасной футболкі на месцы не аказалася. Я нават крыху разгубіўся, шчыра кажучы. Але, дзякуй Богу, праблема вырашылася, і я працягнуў гуляць. Ніякага негатыву з гэтай нагоды ў мяне не было — потым пасмяяўся, усё ж такі даволі запамінальны момант :).

— А калі б такая праблема здарылася ў матчы са «Слуцкам» з белым камплектам формы?

— Думаю, пасля той сустрэчы на Нацыянальным стадыёне наш адміністратар загадзя ўсё падрыхтаваў :). Упэўнены, што сёння для мяне была падрыхтаваная дадатковая футболка!

— Наступны матч «Гомель» згуляе ўжо ў сераду ў Жодзіне. Як будзеце рыхтавацца да «Тарпеда-БелАЗ»?

— Нас чакае няпросты паядынак у гасцях у сур'ёзнай каманды, якая змагаецца за медалі чэмпіянату. Зараз наш трэнер сказаў усім набірацца сіл і адпачываць пасля перамогі над «Слуцкам». Затым мы вернемся да трэніровак, з поўнай канцэнтрацыяй і ўпэўненасцю ў сваіх сілах пачнем падрыхтоўку да выезду ў Жодзіна.

— Ты вярнуўся ў «Гомель» пасля не самага яркага перыяду кар'еры ў грэчаскім «Астэрасе» — і цяпер у поўным парадку ў Беларусі. Як ацэніш сваё вяртанне ў Вышэйшую лігу?

— У «Гомелі» заўсёды адчуваю сябе як дома — у прынцыпе, я пра гэта казаў і раней. Некалькі гадоў таму я адзначаў, што калі будзе магчымасць гуляць у гэтым клубе — заўсёды прыму гэты выклік і з поўнай самааддачай, велізарным жаданнем буду дапамагаць «зялёна-белым». З таго часу, як я гэта сказаў, нічога не змянілася. Я ўсё гэтак жа настроены прыносіць карысць і поспех «Гомелю».

Кожны футбаліст хоча падымацца вышэй, спрабаваць нешта новае. Але шэсць месяцаў у добра знаёмым клубе — чаму б і не? Тым больш, у мяне былі асабістыя прычыны, каб зноў прыехаць у Гомель. Я падтрымліваў форму з клубам, затым яго кіраўніцтва прапанавала мне падпісаць кантракт. Я пагаварыў са сваім агентам, дырэктарам «Гомеля». Так мы і прыйшлі да таго, што на дадзеным этапе для мяне будзе добрым варыянтам гуляць тут. Рад, што маю магчымасць дапамагаць «зялёна-белым»!

— Ты ўжо добра знаёмы з Гомелем і нашай краінай у цэлым. Можаш сказаць, што ўжо з'яўляешся «сваім» у Беларусі?

— Так, працэнтаў на 40–45 я ўжо беларус! Я дастаткова добра ведаю мясцовых людзей, разумею іх менталітэт. Могу сказаць, што цяпер адчуваю сябе не так, як раней. Мне вельмі лёгка і камфортна з беларусамі, я адаптаваўся да іх менталітэту. Без якіх-небудзь праблем кантактую з мясцовымі жыхарамі, мне ўсё падабаецца. Так што так, у Беларусі ўжо як дома!

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com