Іпатэка — нешта накшталт штампа ў пашпарце
3- 6.10.2025, 16:22
- 4,770
Пара беларусаў узяла ў Польшчы адзін на дваіх крэдыт на жыллё — але яны не муж і жонка.
«Мы не распісаныя, але ў нас цяпер агульная іпатэка», — усміхаецца Павал. З Тацянай яны пазнаёміліся тры гады таму. Сям’ю пакуль ствараць не адважыліся, а вось на сумесны крэдыт на жыллё саспелі.
Цяпер у іх агульная кватэра пад Варшавай і агульная запазычанасць перад банкам. Беларусы распавялі MOST, што такое партнёрская іпатэка і як яе атрымаць,
І Тацяна, і Павал пераехалі ў Польшчу пасля падзей 2020 года, а пазнаёміліся выпадкова — на вінтажным базары ў Варшаве ў 2022 годзе.
— Я прадавала ўпрыгажэнні ручной работы, а Павал прыйшоў па стары фотаапарат. Так і загаварыліся, — усміхаецца дзяўчына.
Спачатку маладыя людзі больш за год сустракаліся, а потым вырашылі, што хочуць агульнай будучыні. Так з’явіўся план — браць іпатэку разам.
Шлюб Павал і Тацяна пакуль не рэгістравалі. Але ў Польшчы для такіх пар ёсць асобная прапанова — партнёрскі крэдыт. У гэтым выпадку іпатэка афармляецца як сумеснае абавязацельства.
— Пра партнёрскі крэдыт я ўпершыню пачула на курсе па фінансавай граматнасці, які наведвала, — кажа Тацяна. — Тады ўпершыню падумала: а ж і без шлюбу сапраўды можна купіць кватэру разам.
«Часам здавалася, што нічога прыдатнага не знойдзем»
У Варшаве цэны аказаліся непад’ёмнымі для маладых людзей. І тады яны вырашылі прыгледзецца да гарадоў паблізу. Спыніліся на Атвоцку — да сталіцы ўсяго 30 хвілін электрычкай, побач лес, ды і паветра лепшае, чым у мегаполісе.
Жыллё шукалі амаль чатыры месяцы — кожныя выхадныя ездзілі на прагляды, а вечарамі гарталі аб’явы.
— Часам здавалася, што нічога прыдатнага не знойдзем: то кошт занадта высокі, то кватэра ў жудасным стане, то ўладальнікі не хацелі чакаць афармлення іпатэкі, — успамінае Тацяна.
Нарэшце знайшлі варыянт: трохпакаёвая кватэра, 68 кв. метраў, з «бабуліным» рамонтам. Кошт — 800 тыс. злотых.
— Кухня ўся ў кафлі, шпалеры старыя, мэбля савецкіх часоў. Але мы ўбачылі патэнцыял: можна ўсё перарабіць пад сябе, — кажа Тацяна.
Уладальніца кватэры — пажылая жанчына — праніклася гісторыяй беларусаў.
— Яна зняла аб’яву з продажу і чакала амаль месяц, пакуль банк разгледзіць нашу заяўку. Сказала: «Хачу, каб менавіта вы тут жылі». Гэта было кранальна да слёз, — успамінае Павал.
Дапамагалі сваякі з абодвух бакоў
Для пакупкі трэба было ўнесці 20% уласных сродкаў — 160 тыс. злотых. 100 тыс. злотых пара назбірала сама, яшчэ 60 тыс. злотых дапамаглі сабраць сваякі абодвух маладых людзей: бацькі Паўла, дзядзька, цётка і сястра Тацяны.
— Гэта было як агульная сямейная інвестыцыя. Усе разумелі, што без падтрымкі мы б яшчэ доўга не адважыліся на куплю, — кажа Павал.
Як пераканаць банк
Сумесны даход пары складаў каля 11 тыс. злотых у месяц.
— Мы прыкінулі: арэнда такой кватэры абышлася б у 4,5 тысячы. Наш крэдыт крыху даражэйшы, затое — сваё, — распавядае Павал.
Самастойна шукаць крэдыт беларусы нават не спрабавалі — адразу звярнуліся да кансультанта, якога параілі суайчыннікі. Той адразу ўказаў на праблему: у абодвух працоўныя дамовы дзейнічалі да пэўнай даты — банк такія можа не ўспрыняць усур’ёз.
Давялося прасіць працадаўцаў перааформіць дамовы на бестэрміновыя. Тыя пайшлі насустрач.
У Паўла і Тацяны ў Польшчы часовыя віды на жыхарства на тры гады, праўда, у Тацяны яго тэрмін падыходзіў да канца — ён сканчаўся ў верасні 2025 года. Яна падала дакументы на новы, і пра гэта сведчыў чырвоны штамп у пашпарце, але разгляд справы мог зацягнуцца. Дарэчы, у шэрагу банкаў такіх дакументаў было дастаткова, каб паспрабаваць.
Пара падала сумесную заяўку (wspólny wniosek kredytowy) — па такім крэдыце абодва пазычальнікі нясуць роўную адказнасць, як і ў выпадку з сужэнцамі. Пацвярджэння таго, што яны пара, банк не патрабаваў.
«Мы сабралі тэчку дакументаў таўшчынёй з дыпломную працу»
Спіс дакументаў быў уражвальны: пашпарты і віды на жыхарства (карты побыту), індывідуальны нумар PESEL і пацвярджэнне рэгістрацыі, даведкі пра даходы, падатковыя дэкларацыі, выпіскі з банкаўскіх рахункаў, дакументы на кватэру, што набываецца (натарыяльны акт, выпіска з рэестра нерухомасці — księgi wieczystej, ацэнка кватэры), звесткі пра выдаткі па іншых крэдытах.
— Мы сабралі цэлую тэчку таўшчынёй з дыпломную працу — і ўсё роўна банк папрасіў данесці новыя даведкі з сацстраху і падатковай. Мы бегалі па інстанцыях, збіраючы паперы, і перажывалі, што з-за затрымак здзелка сарвецца, — распавядае Павал.
Чаканне аказалася сапраўдным выпрабаваннем. Амаль тры тыдні пара жыла ў падвешаным стане.
— Мы то сварыліся з-за нерваў, то абдымаліся і супакойвалі адно аднаго. Кожны дзень правярала пошту і думала: а раптам адмовяць, — кажа Тацяна.
Умовы крэдыту
У выніку банк выдаў крэдыт на суму 640 тыс. злотых тэрмінам на 25 гадоў пад 7,8% гадавых. Штомесячны плацёж — каля 5 тыс. злотых.
Працэс афармлення заняў у цэлым каля пяці тыдняў: спачатку амаль тры тыдні пара чакала рашэння, потым яшчэ паўтара тыдня пайшло на афармленне ў натарыуса і пералік сродкаў. Банк адразу пералічыў усю суму прадаўцу кватэры — гэта стандартная практыка ў Польшчы, каб выключыць рызыкі.
Дадаткова Тацяна і Павал заплацілі за паслугі натарыуса, падатак на грамадзянска-прававыя здзелкі (PCC) па стаўцы 2% ад кошту кватэры, страхоўку і за ацэнку нерухомасці — разам яшчэ каля 20 тыс. злотых.
Камісія крэдытнага кансультанта фармальна склала каля 3% ад сумы крэдыту — прыкладна 19 тыс. злотых. Але гэтыя грошы пара не плаціла са сваёй кішэні. Кансультанта ўзнагароджвае банк, калі кліент афармляе іпатэку па яго рэкамендацыі — гэта так званая партнёрская камісія.
— Для нас гэта было важна: кансультант тлумачыў кожны крок і казаў, што трэба рабіць, каб банк нас не завярнуў. Без яго мы, напэўна, не справіліся, — прызнаецца Тацяна.
Што, калі пара разыдзецца
Юрысты папярэдзілі: калі пара разыдзецца, абавязацельствы перад банкам не знікнуць. Абодва пазычальнікі застаюцца адказнымі за крэдыт, пакуль адзін не выкупіць долю другога або банк не пагодзіцца перапісаць дамову.
— Мы пра гэта, вядома, думалі, — прызнаецца Павал. — Але вырашылі: калі ўжо робім такі крок, значыць, давяраем адно аднаму.
«Іпатэка звязвае нас мацней за любую абручку»
Хаця афармленне іпатэкі стала вялікім стрэсам, маладыя людзі ўпэўненыя, што прынялі правільнае рашэнне.
— Мы не хацелі больш залежаць ад арэндадаўцаў і штогод баяцца, што кватэру прададуць або павысяць кошт. Цяпер у нас свой куток, — кажа Тацяна.
— Для нас іпатэка стала нечым накшталт штампа ў пашпарце, — усміхаецца Павал. — Нават калі вяселля пакуль няма, гэта звязвае нас мацней за любую абручку.
«Выпісалі дзядзьку і робяць рамонт»
Цяпер яны робяць рамонт сваімі сіламі.
— Мы нават выпісалі майго дзядзьку з Беларусі — ён майстар з залатымі рукамі. Ён дапамагае нам ператварыць старую «бабуліну» кватэру ў сучаснае жыллё, — распавядае Тацяна.
Дзяцей пара пакуль не плануе, але пра будучыню беларусы думаюць сур’ёзна.
— Атвоцк — гэта наша любоў. Мы не разглядаем яго як часовы прыпынак, хочам пусціць тут карані, — кажа Павал.