5 снежня 2025, Пятніца, 14:07
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Мара Пуціна ніколі не збудзецца

Мара Пуціна ніколі не збудзецца

Выснова простая.

Сябры, абяцаў даць ацэнку пуцінскім абяцанням, але ніякіх сенсацый няма. Нічога новага адносна Украіны на прэс-канферэнцыі бункернага пацука не прагучала. Той жа ўльтыматум і тыя ж пагрозы, што былі паўгода таму і год таму. Дробная спроба ўсіх падмануць. Ён верыць у тое самае, у што і верыў. Або мы здадзімся на ягоных умовах, або ён сілай забярэ ўсё, што пажадае. Сур’ёзна, ён дагэтуль у гэта верыць. Як верыў у «другую армію свету». І нават эксперты яму ківаюць — маўляў, акупаваць усю Данецкую вобласць атрымаецца толькі ў 2027 годзе. Яны палічылі сярэдні тэмп прасоўвання. Але гэта вайна, і тут лінейныя разлікі не працуюць.

Дык вось, Пуцін абвясціў, што згодны на спыненне агню. Пры ўмове, што Узброеныя сілы Украіны сыдуць самі… з занятых тэрыторый. Большасць СМІ ўпэўненая, што цяпер ідзе гаворка пра Данбас. Я б так не ўпэўніваўся. Туман вайны. І ў момант гіпатэтычнай згоды Кіева на такое патрабаванне — вуаля! Адразу можа вярнуцца на стол тэма Запарожжа і Херсона. Ці хтосьці лічыць, што Пуцін будзе вышэй за такія маніпуляцыі? Думаю, адказ відавочны. А калі мы не сыдзем, то, як я пісаў вышэй, бункерны пагражае ўзяць усё сілай. Як і ў выпадку з любым шантажом і пагрозамі, эмоцыі толькі замінаюць. Найперш трэба ацаніць рэальнасць гэтай пагрозы і рэальнасць кампрамісу.

Прабачце, сябры, але па абодвух гэтых пунктах у мяне вялікія сумневы. Я не веру ў тое, што Пуцін будзе трымаць слова. Я памятаю, колькі разоў ён казаў пра павагу да ўкраінскіх межаў, пра тое, што Крым — гэта Украіна, і кляўся, што вайны не будзе. Ён хлус. Пры тым лічыць гэта нормай. Абсалютна крымінальная логіка — падмануць з выгодай не грэх, а правільны ход. Таму, калі ён будзе абяцаць вечны мір у абмен на ўступкі — я не веру. І калі ён клянецца, што не плануе нападаць на Еўропу — і яму верыць не раю. Увесь 2021 год мы слухалі такія абяцанні. І амаль два месяцы ў 2022 годзе. Дык што рэальнасць кампрамісу трымаецца толькі на слове Пуціна і на падпісаных ім паперках. Слабавата. А, магчыма, потым будуць гарантыі ад ЗША. Магчыма. Яны не кажуць, якія.

Што да рэальнасці пагрозы — тут я таксама не згодны. Вазьмем сілай у баявых дзеяннях? Дык гэта ўжо было. Не буду пра «Кіеў за тры дні» — аскоміну набіла. Але «усю Украіну за месяц» — такі план быў. Харкаву і Адэсе адводзілі суткі, калі хто не ведаў. І таксама крычалі: здавайцеся, усё адно захопім. Пакуль не. Колькі часу бралі Часаў Яр і Тарэцк? Паўтара года вулічных баёў замест запланаванага тыдня. А яны — 12 і 30 тысяч насельніцтва ў мірны час, для даведкі. Канстанцінаўка — каля 100 тысяч, Дружкаўка — 65, Славянск — 120, Краматорск — пад 200. Пры адпаведнай плошчы. Гэта гісторыя вельмі доўгая. Вядома, мы бачым на прыкладзе Пакроўска і Мірнаграда, што цяпер яны не лезуць у лоб, як пад Бахмутам. Прасочваюцца, стараюцца абысці і акружыць. Тым не менш такім кавалкам можна падавіцца.

Выснова простая. Пагрозы бункернага пацука перабольшаныя. Узяць Данецкую вобласць у выніку наступу — не хутка і не проста. Пра Запарожскую вобласць увогуле маўчу. Даверу да яго абяцанняў вечнага міру ў выпадку ўступак — крыху менш за нуль. Нашы дзеянні відавочныя, прадказальныя і безальтэрнатыўныя. Супраціў. Гэта той выпадак, калі крык «Стай, страляць буду» — не папярэджанне, а сумленнае абяцанне парадку дзеянняў. Нравіцца гэта камусьці ці не, але ў рэальнасці тут выбару няма. А выбар ілюзіі мы вельмі добра запомнілі — потым абыходзіцца занадта дорага…

Кірыл Сазонаў, «Фэйсбук»

Напісаць каментар

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках