Пуцін і дух Анкоріджа

Крэмль выкарыстоўвае мірныя перамовы як інструмент ціску і акупацыі.

Расійскія чыноўнікі каментуюць міратворчыя намаганні адміністрацыі Трампа і не забываюць падкрэсліць, што дыялог наконт умоў завяршэння вайны павінен адпавядаць «духу Анкоріджа». Але як гэта?

На першы погляд, гэта дзіўна. Бо падчас амерыканска-расійскага саміту на Алясцы не ўдалося дасягнуць ніякіх дамоўленасцяў, ён нават завяршыўся раней часу… Так, Дональд Трамп пазней спрабаваў ахарактарызаваць сваю сустрэчу з Пуціным як поспех, але, падаецца, акрамя яго ў Злучаных Штатах так не лічыў увогуле ніхто. Дый ніякай канкрэтнасці гэтага поспеху Трамп ніколі не дэманстраваў. Дык які ж тады дух?

У той жа час расіяне маюць рацыю. Менавіта тады адбыўся рэальны пералом у амерыканскай пазіцыі. Калі да сустрэчы з Пуціным Трамп усё ж адстойваў ідэю прыпынення агню з наступным мірным працэсам, пасля Аляскі ён амаль канчаткова ўмацаваўся ў ідэі падпісання мірнага пагаднення — то бок перамоваў падчас вайны. А гэта — менавіта пуцінская ідэя.

Пуцін працягвае разлічваць з дапамогай мірных перамоў і дэманстрацыі ўласнага мірлюбства «купляць час» для працягнення вайны на знішчэнне і акупацыі новых украінскіх земляў. Таму мірны план Трампа задавальняе расійскага прэзідэнта не зместам, а самім фактам свайго існавання. Самай логікай, што спачатку трэба дамовіцца пра мір — а прыпыненне агню павінна стаць часткай гэтых дамоўленасцяў.

Бо ў гэтай логіцы «чоўнавая дыпламатыя» трампаўскіх пасланцаў можа займаць колькі заўгодна часу, працяглыя перамовы то з расіянамі, то з украінцамі могуць доўжыцца месяцамі — а вайна будзе працягвацца. Так, можна сказаць, што Трамп якраз зацікаўлены ў тым, каб вайна скончылася як мага хутчэй — хаця б з пункту гледжання магчымасці атрымаць жаданую Нобелеўку. Але калі Пуцін не збіраецца хутка дамаўляцца, Трамп проста будзе вымушаны пагадзіцца з яго тэмпамі. Амерыканскі прэзідэнт пасля чарговага кавалерыйскага маршу ў бок мірнага ўрэгулявання ўжо зноў прызнаў, што ніякіх канчатковых тэрмінаў у яго няма. Хіба не гэтага дамагаецца Пуцін?

І калі мы пачынаем абмяркоўваць дэталі мірнага плана, змяненні да яго, «справядлівы» або «несправядлівы» змест тых ці іншых артыкулаў верагоднага пагаднення, мы насамрэч трапляем у чарговую пуцінскую пастку.

Бо ўсе размовы пра справядлівасць або несправядлівасць павінны адбывацца пасля прыпынення агню — а не падчас баявых дзеянняў.

Бо перамовы пра мір падчас баявых дзеянняў — гэта не перамовы, а ціск агрэсара на ахвяру і зацягванне часу ў надзеі прадухіліць новыя санкцыі. І, падаецца, Трамп гэта выдатна разумеў ад самага пачатку і менавіта таму прапаноўваў Пуціну прыпыненне агню. Дык чаму ж амерыканскі прэзідэнт змяніў свой падыход?

Магчыма, таму, што вырашыў: прымусіць Пуціна хутка спыніць агонь яму ўсё адно не ўдасца — а калі ён пагодзіцца на мірныя перамовы, гэта значыць пойдзе насустрач расійскаму прэзідэнту, — тады і з’явіцца шанец і спыніць агонь, і завяршыць вайну. Заадно.

Але Трамп недаацэньвае Пуціна. Для расійскага прэзідэнта любы крок насустрач і ёсць параза апанента, якога цяпер трэба толькі дадавіць. І цяпер Пуцін не толькі цягне час, але і пераапранаецца ў вайсковую форму і пагражае «вайною да апошняга ўкраінца» або нават гатоўнасцю да вайны ў Еўропе. Так, раней расійскі прэзідэнт не рабіў такіх дзёрзкіх заяваў, але раней і амерыканскі прэзідэнт не ішоў яму насустрач у самой паслядоўнасці крокаў у працэсе завяршэння вайны.

Вось гэта насамрэч і ёсць «дух Анкоріджа».

Віталь Портнікаў, Sestry

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com