Пуцін зноў цягне час
1- Вадзім Дзянісенка
- 18.12.2025, 17:24
- 4,698
Крэмль выдумляе новыя першапрычыны вайны.
Пуцін у чарговы раз нагаварыў шмат пра тое, як сыплецца фронт і як расійскія войскі захопліваюць усё, што можна. Падобна, Пуцін не чакаў, што ва ўкраінска-амерыканскіх перамовах будзе прагрэс.
Цяпер яго паводзіны можна трактаваць перш за ўсё як жаданне адступіцца ад дамоўленасцяў з Трампам або, дакладней, як чарговую спробу падняць стаўкі, каб зацягнуць перамовы.
Давайце паспрабуем крыху шырэй паглядзець на логіку Пуціна, а потым на яго далейшыя дзеянні.
Першапрычыны вайны
24 лютага 2022 года вайна пачалася не таму, што Пуцін хацеў захапіць Украіну. Гэта, з яго гледзішча, было абавязковым прызам у больш глабальнай гульні. Тады галоўная мэта вайны зводзілася да трох рэчаў:
стаць трэцім полюсам свету;
атрымаць бязмежны паліцэйскі кантроль на постсавецкай прасторы;
спыніць дэславянізацыю Расіі дзякуючы 30 млн украінцаў.
Ні адзін з гэтых пунктаў не дасягальны для Пуціна, як бы ні скончылася вайна. Гэта выдатна разумеюць у Крэмлі, таму першапрычыны вайны ў 2025 годзе некалькі трансфармаваліся.
Новыя першапрычыны вайны
Напрыканцы 2025 года «першапрычыны», падобна, наступныя:
вярнуцца ў сусветную павестку дня праз зняцце санкцый і частковае вяртанне на пэўныя рынкі;
не дапусціць палітычнай залежнасці ад КНР у бліжэйшыя 10 гадоў шляхам дыверсіфікацыі эканамічных і геапалітычных магчымасцяў Расіі ў кантэксце супрацьстаяння паміж ЗША і Кітаем;
паспрабаваць падняць стаўкі, стаўшы лакоматывам пры аслабленні ЕС (расіяне зыходзяць з меркавання, што гэта аб’яднаўчая ідэя для КНР і ЗША, а ЕС у гэтай мадэлі не мае суб’ектнасці);
змяніць уладу ва Украіне на больш лаяльную да сябе.
Тут маем ключавую дылему Пуціна: першыя два пункты адназначна паказваюць: вайну трэба заканчваць цяпер. Трэці пункт спакушае працягваць вайну. А пытанне Украіны мае два варыянты адказу.
Украінская дылема
У пытанні Украіны Пуцін не можа адказаць на адно пытанне: яго мэта — паспрабаваць знішчыць Украіну з усімі адпаведнымі эканамічнымі і дэмаграфічнымі стратамі для Расіі ці паспрабаваць змяніць украінскія ўлады праз адзін-два электаральныя цыклы.
І тут на стале ляжаць наступныя карты:
Пуцін больш не хоча чакаць;
Пуцін баіцца ўнутранай фронды, калі цяпер ён не вырашыць «украінскае пытанне»;
Пуцін лічыць, што ў расійскай эканомікі ёсць запас прынамсі да сярэдзіны 2027 года, а за гэты час Украіна рассыплецца (дарэчы, 10 месяцаў таму ён гэтак жа верыў у летні наступ);
цяпер няма адказу на пытанне, што будзе, калі цяпер паслаць Трампа.
Заявы ЗША аб узмацненні кантролю над «ценявым флотам» і спробах расіян перавесці частку гэтага флоту пад расійскі сцяг і пад абарону расійскіх вайскоўцаў — гэта шлях у нікуды. Ён прывядзе толькі да павелічэння страт расійскага бюджэту.
Але пры гэтым Пуцін разумее: да пачатку сур’ёзных структурных праблем у эканоміцы прыкладна 18 месяцаў.
Таму цяпер ён дакладна будзе цягнуць час. Ён не пойдзе на хуткі мір без рэальнай пагрозы з боку ЗША.
Таму выдыхаем. Хаця, вядома, калядных цудаў ніхто не адмяняў. Але пасля Калядаў усе чакаюць цудаў і на Вялікдзень.
Вадзім Дзянісенка, «Фэйсбук»