«У нумары машыны выпадкова апынуліся дата нараджэння і ініцыялы будучай жонкі»

Неверагодныя супадзенні ў жыцці беларусаў.

Супадзенні прынята спісваць на выпадковасць, але часам іх становіцца занадта шмат, каб проста махнуць рукой. Аднолькавыя лічбы пераследуюць у датах, нумарах дамоў і машын, імёны нечакана паўтараюцца ў працоўных чатах, а пошукі сваякоў ператвараюцца ў сапраўдны дэтэктыў з цёзкамі і двайнікамі. Амаль як у фільме з Джымам Кэры, дзе адна дробязь запускае ланцужок дзіўных падзей, піша Onliner.

«У нумары машыны выпадкова апынуліся дата нараджэння і ініцыялы будучай жонкі»

Спытай любога чалавека — у кожнага знойдзецца нешта накшталт шчаслівай лічбы. Звычайна іх выбіраюць проста: дата нараджэння, лічба на футбольнай форме або нешта ў такім духу, а потым яны выпадкова выплываюць, напрыклад, у выглядзе нумара білета на экзамене. Але бывае і так, што канкрэтныя лічбы чамусьці літаральна пераследуюць усё жыццё. Наш чытач Іван апісвае сваю доўгую гісторыю адносін з лічбай 2.

— Бацька нарадзіўся 22 снежня, я нарадзіўся 22 сакавіка. У мяне двое дзяцей. Дзень нараджэння дачкі — 2 жніўня, сына — 22 верасня. Цешчу віншуем 2 ліпеня. А яшчэ я жыву ў кватэры з нумарам 22, нумар маёй групы ў вучылішчы таксама быў 22-м.

Калісьці лічыў «двайку» сваёй шчаслівай лічбай, але, напэўна, ужо перарос гэтыя думкі. Дарэчы, раней у рулетцы ў казіно ў мяне часта выйгравала стаўка на 2 чорнае або 22 чорнае (на коле яны размешчаныя проста адна насупраць адной).

У Марыі атрымалася цікавае супадзенне з больш складанай камбінацыяй лічбаў.

— У 2009 годзе я паступіла ў універ і, рэгіструючы новую электронную пошту, пасля імя паставіла лічбы 7792. Праз нейкі час пазнаёмілася з хлопцам (цяпер ён мой муж) і пераехала да яго. Нумар кватэры 77, дом 9, корпус 2. Вось так чатыры выпадковыя лічбы цікава праявіліся ў жыцці.

Кацярына ў нейкі момант стала звяртаць увагу, што ўсе важныя падзеі ў яе жыцці нейкім чынам звязаныя з лічбай 14. Дзяўчына са смехам прызнаецца, што цяпер кожны 14-ы дзень кожнага месяца чакае больш, чым дзень заробку: хто ведае, які чарговы сюрпрыз падкіне жыццё.

— Я нарадзілася 14 лютага, абараніла дыплом на дзясятку 14 чэрвеня, першую працу атрымала 14 жніўня, сваё цяперашняе ІП зарэгістравала 14 сакавіка. З мужам мы пазнаёміліся 14 кастрычніка. Прапанову ён мне зрабіў праз два з лішнім гады, 14 снежня, — запэўнівае, што тады яшчэ пра лічбу не ведаў і нічога спецыяльна не падстройваў. Затое я ўжо ўхапілася за вольную дату ў загсе — 14 мая. Канчаткова зразумела, што ён мой чалавек, калі лёс бонусам падкінуў яшчэ адну «чатырнаццатку»: маё месца ў самалёце, на якім мы ляцелі ў вясельнае падарожжа, было з нумарам 14A.

Лёс Аляксея і яго другой палавінкі Анастасіі дзіўным чынам адзначыўся на аўтамабільных нумарах. Мужчына папрасіў пры публікацыі змяніць лічбы і даты, таму, калі што, не здзіўляйцеся супадзенню з вашымі.

— Стаўіў машыну на ўлік у дзень свайго нараджэння 26 сакавіка, таму, атрымаўшы рэгзнак, адразу звярнуў увагу, што апошнія дзве лічбы — 2 і 6 — таксама выпадкова супалі з гэтай датай. Падумаў, што гэта прыкольна, але вялікага значэння не надаў — лічбы і лічбы.

Буквальна праз пару тыдняў я ў гэтай жа машыне пазнаёміўся са сваёй жонкай: падвёз яе разам з кампаніяй агульных сяброў. Значна пазней, калі паміж намі ўжо з'явілася сімпатыя і я даведаўся дату яе нараджэння — 10 чэрвеня, то быў у шоку. Так, першыя дзве лічбы нумара — 1 і 0. Але яшчэ больш я паверыў у нейкую магію, калі мы зразумелі, што і літары ў дакладнасці паўтараюць яе ініцыялы: AO — Анастасія Алегаўна.

Бывае, жартуем: калі што, пры разводзе давядзецца дзяліць яшчэ і нумары. Але пакуль, вядома, збіраюся захоўваць іх у сябе як мага даўжэй.

«У дэпартаменце я аказалася пятай Таццянай. Прынялі як сваю!»

З намі ўжо не раз дзяліліся гісторыямі пра цэлыя россыпы цёзак сярод калег, і заўсёды гэта былі аповеды не толькі пра працоўныя адносіны, але і пра моцную дружбу. Відаць, аднолькавыя імёны — усё яшчэ самы верны спосаб завязаць знаёмства, а там і іншыя супадзенні падцягнуцца. У выпадку з Таццянай перашкодай не стала нават розніца ва ўзросце.

— У нас на працы калісьці было пяць Таццян у адным банкаўскім падраздзяленні, прычым усе былі рознага ўзросту і пасад. Адрознівалі нас выключна па імёнах па бацьку. Цяпер сябруем утрох, хоць і працуем ужо ў розных месцах. Сяброўкі старэйшыя за мяне: адной 40, другой 45, а мне 28. Абедзве раней былі маімі начальніцамі.

Я да кампаніі Таццян далучылася апошняй: астатнія ўжо працавалі разам, у іншых месцах у тым ліку. Адразу прынялі як сваю! А астатнія калегі смяяліся: «Да вас у дэпартамент па імені на працу бяруць?!»

Забаўная сітуацыя з супадзеннямі ў імёнах на працы здарылася і ў Нікіты: хлопец узгадвае, як яму, тады яшчэ «зялёнаму» навічку, калега-цёзка міжволі арганізаваў стрэс-тэст ледзь не ў першы працоўны дзень.

— Не паспеў я як след улівацца ў працэсы на новым месцы, як мне пачалі пісаць калегі з просьбай вырашыць нейкую праблему. Усё гэта не тое каб уваходзіла ў мае кампетэнцыі, але адказы на пытанні я прыблізна ведаў, таму дапамагаў, чым мог, тым больш на выпрабавальным тэрміне «злівацца» яксьці няёмка. Але ў пэўны момант просьбаў стала занадта шмат, і я асцярожна намякнуў кіраўніцтву, што на такое не падпісваўся. На што мне здзіўлена адказалі: «А чаму яны табе пішуць? Гэтым Нікіта Верэніч павінен разбірацца». А я і ёсць Нікіта Верэніч!

Аказалася, што ў кампаніі працуе мой цёзка. Супрацоўнікаў у нас даволі шмат, большая частка — дыстанцыйна, да таго ж хапае часовых падрадчыкаў і валанцёраў: у агульным, як след не ведаць адно аднаго — гэта нармальна. Хтосьці каго-небудзь па ланцужку пачаў адпраўляць да Нікіты Верэніча, а ў працоўных чатах так быў падпісаны толькі я — патрэбны ўсім Нікіта пайшоў у адпачынак і часова ўсюды выдаліўся.

Калі ён вярнуўся, я яму прад'явіў за такую «падставу» — жартам, вядома. Затое высветлілася, што ў нас хапае яшчэ і супольных захапленняў, дык што цяпер сябруем і са смехам узгадваем гэты інцыдэнт.

«Выпадкова знайшла не дзядзьку, а яго „двайніка“ па ПІБ і даце нараджэння»

Выпадак Асі — цэлы генеалагічны дэтэктыў, які аказаўся яшчэ больш заблытаным з-за выпадковых супадзенняў у імёнах і імёнах па бацьку ці то сваякоў, ці то не зусім. Пачалося ўсё некалькі гадоў таму, калі дзяўчына зрабіла ДНК-тэст і вырашыла пашукаць раней невядомую радню.

— Маім дваюрадным дзядзькам значыўся нейкі Мяцельскі Аляксандр Уладзіміравіч, пра якога ў маёй сям'і ніхто ні разу не чуў. Напісала яму праз сайт, але на сувязь ён не выйшаў. Вырэшыла шукаць па сацсетках, знайшла адзіную старонку ў «Аднакласніках» — нібыта ўсё супадала, аж да даты нараджэння.

Пасля кучы маіх паведамленняў ён-такі адгукнуўся і сказаў, што ніякага тэсту не здаваў. І наогул, у яго ёсць поўны цёзка з такой самай датай нараджэння, чые дакументы яму пастаянна прыходзяць памылкова. Можна было б не паверыць, але сярод іншых магчымых сваякоў знайшлася сястра, якая пацвердзіла, што такіх Аляксандраў сапраўды двое. А потым праз супадзенне ў ДНК знайшоўся дваюрадны брат Аляксандра, які жыве ў Амерыцы. Але кантактаў, на жаль, ні ў каго няма.

Сам таямнічы дзядзька Аляксандр ўсё яшчэ не выходзіць на сувязь. Будзе, вядома, смешна, калі высветліцца, што гэта таксама не ён і існуе трэці поўны цёзка.

Разабрацца з роднаснымі сувязямі з аднолькавымі імёнамі спрабуе і Яўген. У яго, амаль як і ў Асі, усё закруцілася з паведамлення невядомага брата, толькі прыйшло яно яму самому.

— Піша ў «ВКонтакте» хлопец, удакладняе маё імя па бацьку, пасля чаго заяўляе, што ён, магчыма, мой брат. Тут варта трохі патлумачыць: я не знаёмы са сваім дзедам па бацькавай лініі, ён сышоў з сям'і яшчэ да нараджэння таты, потым, здаецца, быў жанаты яшчэ некалькі разоў і памёр гадоў трыццаць таму. Вось мяне і знайшоў іншы ягоны ўнук.

Слова за словам — і высветлілася, што шукаў ён зусім не мяне і нават пра маё існаванне не здагадваўся. У дзеда па супадзенні быў яшчэ адзін сын па імені Уладзімір (як бабуля назвала майго тату, ён, хутчэй за ўсё, не ведаў), які, зноў жа па чыстай выпадковасці, назваў ужо свайго сына Яўгенам. Мы, абодва ашалелыя ад такіх паваротаў, пачалі шукаць другога Яўгена Уладзіміравіча, але ўсе сляды вялі да мяне. «Патрэслі» іншых вядомых сваякоў — і разгадка хутка знайшлася: той Яўген насамрэч даўно ўжо Eugene, вырас у Швецыі і нават па-руску толкам не ведае. Пакуль што проста перапісаліся з ім, адзначыліся, так бы мовіць, але далей зносіны пакуль не пайшлі.

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com