«Лукашэнку з'ядуць і не пакінуць агрызка»

Дыктатару хавацца асабліва няма дзе.

Адвакат і блогер Марк Фейгін распавёў пра цяжкія думкі беларускага кіраўніка.

- Думаю, Пуцін быў перакананы, што Трамп устрымаецца ад уцягвання непасрэдна ў вайну, - адзначыў Марк Фейгін на «Обычном утре». - У тым, што ён будзе дапамагаць Ізраілю, і той давядзе справу, сумневаў у Пуціна не было.

Але тое, што Трамп усё такі наважыцца скідаць трынаццацітонныя бомбы на Фордо, магло выклікаць некаторыя ўнутраныя ваганні, таму што нібыта як Трамп сябе нетыпова павёў.

Гэта значыць ён такі міратворац, усё спрабуе вырашыць дамоўленасцямі, угодамі, грашыма. Думаю, яны глыбока перакананыя, што з Трампам можна па грошах, па інтарэсах дамовіцца.

А тут такі нетыповы жэст: раз - і бамбануў, і выйшаў за рамкі чаканых ад яго паводзін. І гэта магло моцна насцярожыць Пуціна.

А Лукашэнку — тут увогуле як у анекдоце, я люблю казаць: «На сабе не паказваюць». Ён усё будзе на сябе прымяраць. Пуцін таксама, але ў меншай ступені.

А Лукашэнка разумее свой мікраскапічны маштаб, нават у людаедскім, нават у маштабе дыктатуры. Ён разумее: ім ахвяраваць лёгка, з'ядуць і не пакінуць агрызка.

І з гэтага пункту гледжання для яго, вядома, любое падзенне любога дыктатара, а ён са шматлікімі меў зносіны асабіста, гэта заўсёды нейкая адсылка да яго ўласнага лёсу, да такога фатальнага зыходу любой дыктатуры.

Прычым нават не толькі на сабе, ён можа адчуваць канечнасць сваёй улады праз дзяцей, праз унукаў, думаючы, а што з імі будзе…

І з гэтага пункту гледжання ён адчувае значна больш цяжкіх эмоцый, якія могуць падахвочваць яго да спроб паддобрывацца перад Трампам, а не ігнараваць яго.

Таму што атрымліваецца, што Трамп не так ужо прадказальны, што ў прынцыпе або асяроддзе, або ён сам наогул могуць і націснуць на кнопку. І калі Пуцін яшчэ недзе схаваецца, то Лукашэнку хавацца асабліва няма дзе.

А гэта ўспрымаецца як пагроза. І гэтую пагрозу яны пераадольваюць шляхам спрабаваць дамовіцца, а не шляхам ваяваць, што важна.

Фейгін таксама пракаментаваў дачыненні паміж двума дыктатарамі з улікам апошніх падзей.

- Сам па сабе Лукашэнка Пуціну не падабаецца. Так было першапачаткова. Але трэба аддаць належнае Пуціну - ён дзеля справы гатовы, сціснуўшы зубы, трываць.

І ў гэтым плане, ён, нягледзячы нават на нервовасць наконт Лукашэнкі, усё роўна разумее, што дзявацца таму няма куды.

Здарыцца што - і Лукашэнка разумее, і Пуцін - ён будзе хутка ліквідаваны, яго можна будзе спісаць значна хутчэй, чым нейкага Аліева ці нават Пашыняна, наконт якога там ужо планы будуюцца аб адхіленні ад улады.

З Лукашэнкам яшчэ прасцей…

Таму ў Пуціна ёсць незадаволенасць Лукашэнкам як такім. Уся гэтая яго мітусня, усе спробы пакінуць спадчынніка, уся гэтая рыторыка і лексіка, якую ён ужывае, спрабуючы прадэманстраваць сваю самастойнасць.

Ён жа такім не з'яўляецца, хоць увесь час і заяўляе, што "я тут, я там, тут пагаварыў з Прыгожыным, тут вырашыў, я наогул тут на ядравую кнопку магу націснуць".

Гэта ж усё няпраўда, нічога ён націснуць не можа, ні з кім нічога не вырашае. Але такія паводзіны, безумоўна, выклікаюць непрыхаванае раздражненне Пуціна нават у бяскрыўдных пытаннях, таму што першынство побач з Пуціным немагчымае.

Ён павінен саліраваць. А Лукашэнка раз-пораз, калі вы заўважылі, спрабуе неяк удаваць роўнасць, удаваць супастаўнасць. І гэта дакладна не падабаецца Пуціну, - мяркуе Фейгін.

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com