«Такія навіны - сігнал»
8- 5.08.2025, 14:31
- 17,166
Што беларусы адчуваюць пасля навін аб дроне над Барысавам.
Калі стала вядома, што над Барысавам праляцеў дрон, які пазней разбіўся ў Менску, ex-press.by задаў чытачам простае, але балючае пытанне: «Што вы адчулі, калі даведаліся пра гэта? І ці могуць такія дроны стаць звыклай часткай жыцця ў Беларусі?»
Журналістам адказалі людзі і з самой Беларусі, і тыя, хто зараз жыве за мяжой. Іх гісторыі — пра трывогу, стомленасць, бяссілле і боль, якія становяцца фонам жыцця.
Андрэй, Барысаў:
- Калі пачуў, што над Барысавам праляцеў дрон і потым разбіўся ў Менску, спачатку не паверыў. У нас звычайна ўсё ціха, а тут такое... Я не адчуваў страху, але стала не па сабе. Такія навіны - як сігнал: усё можа змяніцца ў любы момант.
Ці абвыкнем да дронаў? Не ведаю... Мы ж і да ператрусаў прывыклі, і да таго, што трэба маўчаць, і да таго, што ні ў чым не вінаватыя сядзяць... Гэта жахліва.
Ксенія, Варшава:
- Калісьці мы ў Жодзіна запускалі дроны на вяселлях, здымалі прыгожыя віды па ўсёй Беларусі. А зараз яны «ляцяць» з выбухоўкай. Пачула аб падзенні ў Менску і адчула трывогу і бяссілле. Беларусь здаецца нібыта побач, але кожная навіна нагадвае, як далёка яна ад нармальнага жыцця.
Ці будуць дроны звыклымі? Ведама. Усё становіцца звыклым, калі паўтараецца часта. Людзі, здаецца, і не разумеюць, што гэта ненармальна. «Дзякуй» за гэта Лукашэнку і Пуціну.
Сяргей:
- Чуў пра гэты дрон. Я не баюся, але разумею, што час такі. Тэхніка наогул зараз - гэта не толькі пра зручнасць, але і пра пагрозы... У мяне смартфон - вось і ўся мая «тэхналогія». А людзі, як выявілася, да ўсяго прывыкаюць. Толькі жыць ад гэтага не лягчэй.
Аліна:
- Я сядзела з дзіцем дома і прачытала навіну пра дрон. Майму сыну толькі 7 месяцаў... Ведаеце, як страшна! А як уявіць тое, што робіцца ва Украіне, як там ад гэтых дронаў гінуць дарослыя і дзеці... Я ўжо ў жаху, плачу часта.
Ці будуць дроны звыклымі для беларусаў. Не, я не хачу! Але нічога не дае падстаў верыць у лепшае.
Віктар, 37 гадоў, Вільня:
- Навіны з Беларусі - гэта ўжо асобны жанр, і жах, і боль. Даведаўся пра дрон гэты і адразу думка: што гэта было, навошта, Божа, дапамажы! Толькі не я адзін заўважыў, што калі боль паўтараецца, ты нібыта перастаеш рэагаваць. Так мне сваяк сказаў з Барысава: «Праляцеў - ну і добра»
Толькі вось гэтае «ну і добра» - самае страшнае. Як авечкі, якіх вядуць на згубу... Не здзіўлюся, калі і да дронаў усе абвыкнуць…
«Майму сыну толькі 7 месяцаў... Ведаеце, як страшна!» - прызнаецца Аліна.