Таямнічае знікненне кіраўніка Генштаба РФ Герасімава

Афіцыйна крэмлёўскія адбрэхаліся.

Калі па ўсіх прапагандысцкіх СМІ РФ круцілі Пуціна на завяршэнні вучэнняў «Захад-2025» на палігоне Муліна, многіх не пакідаў пытанне: дзе начгенштаба генерал Герасімаў?

У верасні 2021 года Валерый Герасімаў асабіста інспектаваў пачатак тых вучэнняў (якія, у рэшце рэшт, перараслі ў паўнамаштабную вайну) у тым самым Муліне.

На гэты раз Пуціна суправаджалі толькі міністр абароны Андрэй Белаўсаў і яго намеснік па Афрыцы і Блізкім Усходзе Юнус-Бек Яўкураў. Пры гэтым трансляваліся толькі афіцыйныя заявы Пуціна: звыклы прапагандысцкі брэд пра «абарону суверэнітэту і бяспекі Саюзнай дзяржавы» — цалкам у духу павышэння градуса напружанасці на Усходнім флангу НАТА.

Афіцыйна ў Крамлі адбрэхаліся, што Герасімаў заняты «на СВА», і таму не ўдзельнічаў у афіцыйных мерапрыемствах, звязаных з вучэннямі. У пацвярджэнне гэтай версіі (і для супакаення грамадства) Герасімава на наступны дзень такі паказалі — на інспекцыі «групіроўкі войскаў «цэнтр». Вельмі зручнае і аператыўнае пацвярджэнне афіцыйнай версіі пра «занятасць» рас. начгенштаба «на СВА». Як на мяне, пацвярджэнне надта ўжо зручнае і аператыўнае.

Адразу прыгадваю гісторыю пачатку 2022 года (якая была ў далейшым ускосна пацверджана) — гісторыю пра тое, як пасварыліся Уладзімір Уладзіміравіч і Валерый Васільевіч.

Кажуць, на этапе прыняцця канчатковага рашэння аб уварванні ва Украіну Пуціну падалі на разгляд 2 стратэгічныя планы:

1. Так званы «ФСБ-шны план» — гібрыдная аперацыя па аналагіі з захопам украінскага Крыму ў лютым 2014-га, толькі маштабаваная на ўсю цэнтральную і паўднёвую Украіну. Прынцып дзеянняў той жа — максімальна мабільныя (і, адпаведна, лёгка ўзброеныя) групы як мага хутчэй павінны былі захапіць кантроль над ключавымі пунктамі.

У лютым 2014-га ў Крыме гэта былі аб’екты сувязі, лагістыкі + палітычнага кіравання, у лютым 2022-га імі мусілі стаць ключавыя гарады Цэнтра і Поўдня Украіны, уключна з Кіевам (і ўжо ў кожным з іх — тая ж схема, што і ў Севастопалі).

Для адцягнення ўвагі і дэмаралізацыі праводзіліся масіраваныя ракетна-бомбавыя ўдары па ўсёй тэрыторыі Украіны — куды маглі дацягнуцца.

Такі ход павінен быў дэмаралізаваць украінскае грамадства і ваенна-палітычнае кіраўніцтва, ну і далей — запланаваны Кіеў і «парад» — «за 3 дні».

2. План Генштаба РФ — канцэнтрацыя сіл і сродкаў Узброеных Сіл РФ на ўсходнім (данбаскім) напрамку з мэтай праламаць нашу абарону і далей — выхад у цэнтр Украіны (фактычна тое, чаго Крэмль цяпер імкнецца дасягнуць, у тым ліку і ў межах так званай летняй наступальнай кампаніі), і дасягненне фактычна аналагічных мэтаў, што і ў першым варыянце плана.

Такі падыход Валерыя Герасімава быў цалкам узгоднены і лагічны — нават нягледзячы на тое, што менавіта ён лічыцца «аўтарам» таго, што потым памылкова пачалі называць «дактрынай Гарасімова».

Хаця, насамрэч, гэта ніякая не «дактрына», а дзве вельмі толкавыя лекцыі перад кіраўніцтвам і выкладчыкамі расійскай акадэміі Генштаба.

У першай лекцыі (студзень 2013) Герасімаў выступаў апалагетам «асіметрычных» войнаў і, на падставе падзей «Арабскай вясны», фактычна выклаў метадычныя падыходы будучай Крымскай аперацыі (хаця, насамрэч, канцэптуальна так званы «гібрыдны» падыход расіян — гэта амерыканская канцэпцыя Network-Centric Warfare/NCW пачатку 2000-х + інструментарый «актыўных мерапрыемстваў» КДБ).

Але ўжо другая лекцыя (сакавік 2019) Герасімава базавалася не столькі на адносна паспяховым «гібрыдным» кейсе Крыму, колькі на фактычным правале спробы прымянення гэтага кейса ў украінскіх Данецкай і Луганскай абласцях.

Там, дзеля захавання ўласных «асіметрычных»/«гібрыдных» сіл таго ж Ігара Гіркіна ад знішчэння з боку ЗСУ, расійскі Генштаб быў вымушаны перайсці ад «гібрыднай» аперацыі да фактычна паўнамаштабных баявых дзеянняў з масіраваным выкарыстаннем усіх відаў і родаў войскаў і з адкрытым пераходам украінскай мяжы расійскімі батальённа-тактычнымі групамі (Дэбальцава, Ілавайск).

Пасля такога горкага досведу ў сваёй другой лекцыі Герасімаў змясціў акцэнты з «гібрыднай» складніку баявых аперацый на класічныя, канвенцыянальныя сілы — якія, нягледзячы на ўсе модныя стратэгічныя метады, застаюцца асновай вядзення баявых дзеянняў.

Ну, а будучыня гэтых баявых дзеянняў — маштабнае ўзброенае супрацьстаянне з «калектыўным Захадам» за глабальнае дамінаванне.

Так, у пачатку 2022 года больш рэалістычны план расійскага Генштаба і самога Герасімава быў адкінуты Пуціным — на карысць кіношна-фээсбэшнага блокбастара пад назвай «Кідок мангуста».

Такая спроба ФСБ і самога Пуціна пагуляць «у салдацікаў» прывяла не толькі да стратэгічнага правалу самога плана (так, што ўрэшце давялося вяртацца да абноўленага падыходу Герасімава з масіраваным выкарыстаннем узброеных сіл) — яна яшчэ і істотна падарвала давер расійскіх вайскоўцаў не толькі да ФСБ-шнай шоблы, але і да самога Пуціна.

Кажуць, пасля стратэгічнага фіяска першага плана (калі «элітку» расійскай арміі ЗСУ пусцілі на фарш), Пуцін прыехаў на асобную сустрэчу з Гарасімавым і кіраўніцтвам Генштаба і… прасіў прабачэння за тое, што «адбылася жудасная памылка».

Аднак цалкам сітуацыі гэта не выправіла, і менавіта таму кіраўнік ПВК «Вагнер» Яўген Прыгожын да апошняга абапіраўся на сур’ёзную падтрымку такіх персанажаў з генеральскімі пагонамі, як Сяргей Суровікін, Міхаіл Цеплінскі і інш.

Урэшце Пуцін (а з ім і ФСБ) узялі рэванш — і пайшлі з чысткамі ў Мінабароны і па астатнім ваенным кіраўніцтве.

Але нягледзячы ні на што, Герасімаў застаўся — яго прафесійны досвед і разуменне насамрэч неардынарныя і вартыя павагі, нават як на ворага.

І вось цяпер, калі Крэмль стаіць на парозе чарговага этапу эскалацыі вайны — маштабавання яе на Усходні фланг НАТА, Герасімаў знікае ў такі сімвалічны момант...

Што наводзіць мяне на думку, што ў Крамлі/бункеры зноў паўтараецца пачатак 2022 года.

Што ФСБ-шная шобла зноў выкатынула (ці рыхтуецца выкатаць) чарговы «геніяльны» план-кідок «НАТА за 3 дні», які «рускія сапагі» чарговы раз дружна аблаялі і аплявалі.

І на гэты раз Герасімава ўвогуле засунулі падалей — на ўжо амаль непапулярную і праблемную тэму «летняга наступу Узброеных Сіл РФ» ва Украіне.

Да пачатку актыўнай фазы правакацый на Усходнім флангу НАТА яшчэ ёсць час. Ад сярэдзіны кастрычніка (яшчэ ж трэба адзначыць 80-годдзе ААН і быць на ім белымі і пушыстымі) і аж да лютага-сакавіка 2026-га.

Увесь гэты час Крэмль будзе паступова падымаць градус напружанасці і ў Балтыйскім рэгіёне, і ў Польшчы, і не толькі — з усё больш масавымі залётамі дронаў.

Аднак, відавочна, паралельна ў Маскве зноў разгортваецца традыцыйная барацьба «пінжакоў» і «сапагоў» за тое, чый «план перамогі» будзе мілейшы сэрцу «дараго́га фюрэра».

Напрыклад, медыйна раскручаны апошнім часам (у тым ліку Дзмітрыем Мядзведзевым) план «Фінляндыя» супраць рэалістычнага плана «Сувалкі-Калінінград».

Ці будуць гэтым разам улічаныя папярэднія прамахі, або ў «Крамлі» зноў пойдуць па ўжо знаёмых граблях?

Назіраем далей.

Тарас Жоўценка «Фэйсбук»

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com