Пераарыентацыя Расіі
5- 22.09.2025, 10:40
- 5,778
Тыя, хто выдаваў сябе за еўрапейцаў, цяпер будуць выдаваць сябе за азіятаў.
Калі я спрабую патлумачыць, што галоўным вынікам расійска-ўкраінскай вайны для Пуціна стаў рэзкі паварот ад арыентацыі на Еўропу да арыентацыі на Азію — і што гэты паварот цалкам усвядомлены, гэта перамога тых сіл, якія з часоў Пятра І адчувалі агіду да еўрапейскай дэкарацыі Расіі, — для многіх гэта гучыць як палітычнае перабольшанне. Нібыта я спрабую стварыць скажоны вобраз Расіі толькі таму, што яна ваюе з Украінай і пагражае самому існаванню нашай дзяржавы і украінскага народа.
Але насамрэч вайна з Украінай — толькі частка гэтага працэсу. Гэта інструмент вялікай палітычнай і нацыянальнай пераарыентацыі Расіі і расіян. Каб пераканацца ў гэтым наглядна, было дастаткова паглядзець трансляцыю фестывалю «Інтэрбачанне», да якога звяртаўся Пуцін. Гэта не альтэрнатыва «Еўрабачанню», а цалкам азіяцкі фестываль пап-музыкі, перамогу на якім атрымаў спявак з В'етнама. І ў гэтым няма нічога «дрэннага» ці «добрага» — як няма нічога «дрэннага» ці «добрага» ў тым, што В'етнам або Малайзія маюць уласную культурную і цывілізацыйную традыцыю.
У савецкія часы ўсё выглядала інакш. Савецкая эстрада, калі з'яўлялася на міжнародных фестывалях, імкнулася выглядаць, хай і правінцыйнай, але еўрапейскай. Тады міжнародныя конкурсы пераважна ахоплівалі усходнееўрапейскую прастору і па сваёй прыродзе былі менавіта еўрапейскімі. А азіяцкія спевакі, нават савецкія, на такіх сцэнах выглядалі экзотыкай. Людзі, якія гэта памятаюць, могуць параўнаць, як успрымалі польскую зорку Марылю Родовіч</>b або, скажам, савецкую спявачку з Казахстана Розу Рымбаеву.
Таму вы можаце спытаць: што цяпер будзе з тымі расіянамі, якія лічылі сябе еўрапейцамі або, прынамсі, спрабавалі імі здавацца? Адказ просты: тыя, хто выдаваў сябе за еўрапейцаў, цяпер будуць выдаваць сябе за азіятаў — ім не прывыкаць. А тыя, хто сапраўды лічылі сябе еўрапейцамі, або з'едуць, або вымруць — незалежна ад іх палітычных поглядаў. Бо гэта канец імперыі Пятра І і пачатак нечага зусім новага. Дакладней — нечага старога: вяртанне да Маскоўскага княства да пераяслаўскай эпохі.
І калі я кажу, што лінія фронту, якая і далей будзе праходзіць паміж украінскай і расійскай арміямі на працягу наступных гадоў, адначасова стане цывілізацыйнай мяжой Кітая, я не перабольшваю. Я проста канстатую факт.
Віталь Портнікаў, Facebook