Зміцер Ус: Напэўна, я не дажыву

Палітвязень Ілля Васілевіч, які нядаўна выйшлаў на волю, распавёў пра тое, як адчувае сябе ў калоніі кандыдат у прэзідэнты Зміцер Ус.

«Са Зміцерам Іванавічам Усам я разам знаходзіўся ў карантыне выпраўленчай калоніі № 19, - кажа Ілля Васілевіч. - Стаўленне да яго з боку адміністрацыі было больш строгае, чым да астатніх зняволеным. Зміцер Іванавіч не падпісаў паперы «аб правапаслухмяных паводзінах», але разам з іншымі асуджанымі прыцягваўся да прыбірання памяшканняў карантыну. Мне падаецца, нават часцей за іншых.

Потым яго этапавалі ў Менск для ўсталявання групы інваліднасці, але групу не далі, ён зноў вярнуўся ў ВК-19. Але не трэба было быць лекарам, каб зразумець, наколькі яму цяжка даецца выкананая ім праца.

Камісія, якая прызначыла Зміцеру Усу інваліднасць трэцяй ступені, была скліканая, наколькі я памятаю, толькі на пачатку верасня ўжо ў зоне. І калі да рашэння камісіі аб групе інваліднасці Зміцер Іванавіч працаваў да абеду, то зараз яго сталі ганяць на вытворчую зону з раніцы да вечара, як і мяне, і Федаркевіча (у справе у якога, дарэчы, адзначана, што ён інвалід другой групы) . Нас прымушалі працаваць, хоць мы не «дэкрэтчыкі» і не «пазоўнікі» (няма эканамічных пазоваў, няма матэрыяльных прэтэнзій - А.К.), у той час як «пазоўнікаў» - няма.

Некалькі разоў мы са Зміцерам Іванавічам перасякаліся ў сталовай прамзоны. Ён звычайна прасіў чалавека, які накладае ежу, наліваць яму толькі паўталеркі супу. Справа ў тым, што ў яго дрэнна працуе адна рука і ён не можа данесці талерку да падноса, каб не разліць суп. Калі ў мяне атрымлівалася быць побач, я дапамагаў яму, але гэта здаралася нячаста - мы са Зміцерам Іванавічам былі ў розных атрадах.

Ён казаў мне, што лісты яму ідуць вельмі доўга, і сумняваўся, ці даходзяць да адрасатаў лісты, якія адпраўляе ён. Лісты з квітанцыямі аб падпісцы на газеты прыносілі яму толькі тады, калі месяц ужо сканчаўся. Вядома, адміністрацыя рабіла гэта спецыяльна, у разліку здзейсніць псіхалагічны ціск на кандыдата ў прэзідэнты.

Асабліва мне запомнілася, як аднойчы ён сумна сказаў мне: «Напэўна, я не дажыву...»

Але нягледзячы на ​​ўсе нягоды і цяжкасці ён не падпісвае прашэнне аб памілаванні. Ён вельмі мужны і стойкі чалавек.»

Даведка

26 верасня сваякам кандыдата на пасаду прэзідэнта на выбарах 2010 года Зміцера Уса стала вядома, што ён пераведзены з магілёўскай калоніі ў рэспубліканскі турэмны шпіталь на вул. Валадарскага ў Менску.