Казулін: У правілах калоніі закладзенае права на галадоўку

Экс-кандыдат у прэзідэнты Аляксандр Казулін лічыць, што зняволены павінен абвяшчаць галадоўку толькі тады, калі хоча пайсці да канца.

Па ягоных словах, адміністрацыя калоніі не мае права сілком карміць зняволенага.

- Аляксандр, восенню 2006 года ў калоніі «Віцьба-3» вы трымалі галадоўку пратэсту 53 дні. Фактычна вы дамагліся свайго патрабавання - ЗША прапанавалі ААН падняць пытанне парушэння правоў чалавека ў Беларусі, праўда, Расея заблакавала гэтае рашэнне. Але тым не менш, як вы ацэньваеце шанцы Сяргея Каваленкі?

- Сітуацыя вельмі цяжкая. Зразумела, што калі чалавек ідзе на такую ​​галадоўку, у яго проста няма іншага выйсця і іншых сродкаў, каб прыцягнуць увагу да таго, што робіцца ў калоніі або ў турме. Зразумела, што чалавек павінен мець сілу духу, бо трымаць галадоўку вельмі цяжка. Думаю, што Каваленка належыць як раз да тых людзей, якія маюць такі стрыжань.

- Ці магчыма пасля галадоўкі аднавіцца цалкам?

- Я лічу, што ўсё ў руках вышэйшых сілаў. Многія і тады казалі мне, што немагчыма пасля такой галадоўкі захаваць здароўе. Але, як паказвае жыццё, гэта таксама магчыма.

- Галадоўка ў СІЗА і калоніі, дзе найгоршыя ўмовы?

- Калі ты трымаеш галадоўку, зразумела, што гэта толькі вада і больш нічога. А вада ёсць усюды.

- У свой час трымалі галадоўкі пратэсту за кратамі Юрый Хадыка, Вячаслаў Сіўчык, Віктар Ганчар, Мікалай Аўтуховіч, Сяргей Скрабец і шмат іншых. Ці былі, на вашую думку, следчыя галадоўкі ў Беларусі?

- Галадоўка - гэта такі крок, калі чалавек ідзе да канца. Ён разумее, што ён рызыкуе ўсім і толькі такі ўнутраны настрой можа прывесці да чаго-небудзь сур'ёзнага. Калі гэтага няма, усё астатняе - проста гульні.

- Параілі б вы зняволеным галадоўку пратэсту за кратамі? Пры якіх умовах?

- Калі зняволены хоча дамагчыся чагосьці сур'ёзнага, тады так. Але ён павінен разумець, што ён павінен ісці да канца.

- Апошняе, што мы даведаліся пра Каваленкі - яго пачалі карміць прымусова. Ці мае права адміністрацыя ўмешвацца ў працэс галадоўкі?

- Умешвацца ў гэты працэс яна не мае права, бо калі чалавек галадае, ён нічога не парушае. Больш за тое, у правілах закладзена, што чалавек мае такое права. Калі да мяне некалькі разоў прыязджалі з дэпартамента вялікія начальнікі і казалі мне аб такім прымусовым гадаванні, я ім казаў, што гэта немагчыма, бо яны не маюць права. Яны сказалі - а калі вы згубіце прытомнасць? Я кажу, ну тады так, бо гэта буду ўжо не я, - сказаў Аляксандр Казулін у інтэрв'ю «Радыё Свабода».