Работніцы «Дываноў Брэста»: «Баімся, што з чэрвеня прадпрыемства стане»

Работніцам прадпрыемства зноў затрымалі зарплату.

Жанчыны распавядаюць аб гаротным становішчы на прадпрыемстве: склады заваленыя таварам, сыравіна стаіць на мяжы, працуюць па некалькі гадзін.

У студзені Галіна Марчук і Ніна Дакала праславіліся на ўсю краіну, прабіўшыся на сустрэчу з віцэ-прэм'ерам і кіраўніком Беллегпрама і прадэманстраваўшы гасцям разліковыя лісткі з заробкам у 300 тысяч рублёў.

Жарсці на прадпрыемстве кіпелі ўсю зіму: рабочыя скардзіліся на холад у цэхах, затрымку зарплаты і канфлікты з кіраўніцтвам.

Праз паўгода пасля атрымання «Дыванамі Брэста» крэдыту ў 85 мільярдаў сітуацыя на фабрыцы не змянілася да лепшага, кажуць работніцы.

У размове з карэспандэнтам «Салідарнасці» Ніна Дакала пацвердзіла, што па стане на 29 траўня заробак ім не пералічылі.

«Дзякуючы дырэктару я злосны неплацельшчык камунальных паслуг. Каб заплаціць за працоўны лагер, у які паедзе мая дачка, я грошы пазычыла ў сябровак».

Яе калега Галіна Марчук дзеліцца: «Людзі да нас падыходзяць і пытаюцца, калі зарплата. Адказваю: «Я што, міністр фінансаў?». Ведаю, што ткачам частку зарплаты выдалі. А сама думаю: за што купіць кветкі дзіцяці на лінейку?»

На прадпрыемстве ўсе цэхі забітыя дыванамі, распавядаюць жанчыны. Продажаў, па іх словах, нуль.

«У сакавіку зрабілі 80 тысяч метраў квадратных, прадалі толькі 9», - кажа Ніна Дакала. - Дзесяць чалавек у аддзеле маркетынгу працуе. Ехалі з адной з супрацоўніц у тралейбусе і пачулі, як яна камусьці расказвала: «А навошта мне з дывановага сыходзіць, калі там благія грошы - 4,5 млн буду мець».

Па словах жанчын, у іх пакуль ёсць праца, а ў аздобным цэху народ працуе па некалькі гадзін у дзень.

«Баімся, што з першага чэрвеня прадпрыемства стане. Сыравіна захрасла на мытні. Яны атрымалі крэдыт, але ўжо яго пра..лі што. Што цяпер будзе? Няўжо ўрад не верыць нам, простым людзям? Як ён можа даваць грошы дырэктару і не патрабаваць справаздачу?».

Работніцы абураныя абыякавасцю начальства. «Дырэктар да нас у цэхі не зазірае, з народам не размаўляе. Таму што як людзям у вочы глядзець? Зайшоў на днях у амбулаторыю, мы кроў здавалі. Пытаецца: «Вам дрэнна?» Не, яму кажуць, у нас донарскі дзень».

«А нядаўна насупраць уваходу ў будынак «Дываноў Брэста» паставілі старадаўнюю прасніцу, - успамінае Ніна Дакала. - Намеснік дырэктара Мікалай Бойка сказаў журналістам, што гэта накшталт амулету - абярэг фінансавай стабільнасці. Лухта сабачая! На гэтым месцы нам, работнікам, помнік трэба ставіць!».